VİRANE +18

19. BÖLÜM

Merhaaaaaaaaabalar can okurlarım 🤗🤗🤗

Hepinizi çok ama çok özledim ❤️❤️❤️

Biliyorum aşırı ama aşırı geciktim. Hata ' VİRANE ' yi Wattpad'den kaldırmayı bile çoğu zaman düşündüm. Ama her buna kalkıştığımda sizlerden gelen oy ve yorumlar beni durdurdu. Sizler sayesinde yazdığım bu bölümü ise ' BÜTÜN VİRANE OKURLARINA İTHAF ' ediyorum. İyi ki varsınız canlar❤️❤️❤️

Hepinizi çok ama çok seviyorum 😘😘😘

Hadi bakalım bölüme başlamadan önce VİRANE geleneği haline gelen imzamızı da bırakalım (🐾🐾🐾)

Ve KEYİFLİ OKUMALAR🌺🌺🌺...

Öfkeli bakışlarını benden ayırmayan Cemre, arabanın kapısını gürültüyle kapatıp, giriş kapısına doğru ilerlerken, başka bir araba daha bahçeye hızla giriş yaptı.

Neler oluyordu?

Ani bir frenle duran arabanın kapısı sonuna kadar açılıp, görüş açıma Dolunay' ın girmesiyle içimde ki tedirginlik hissi artmaya başlamıştı.

Dolunay bahçe de hızla ilerleyen Cemre'nin peşinden koşarken, korkulu bakışları bir an bana değdi.

Gözlerinde daha önce görmediğim korku bana da yansırken, elimi hızla atan kalbimin üzerine koyup, sakinleşmeye çalıştım.

Benim için iyi şeyler olmayacaktı. Bunu Cemre'nin gözlerinde net bir şekilde görebilmiştim. O beni öldürmeden durmayacaktı.

Gitmeliydim! Hemde hemen!

Titreyen ayaklarıma sonunda söz geçirebildiğimde savsak adımlarla salonun kapısına doğru ilerledim.

Cemre dışarıdayken giriş kapısından çıkmam mümkün bile değildi. Bu yüzden en iyisi eskiden kaldığım odada bir süre saklanmaktı. En azından Anıl üzerini değiştirene kadar. Hem o beni Cemre'den korurdu. Öyle değil mi?

Merdivenlerin son basamaklarını tırmanırken, giriş kapısı gürültüyle açılmıştı. Hızla atan kalbimi sakinleştirmek adına gözlerimi birkaç saniye kapatıp, açtıktan sonra korkuyla yutkunarak arkama döndüm.

Dalgalı siyah saçlarını at kuyruğu yapmış, açık yeşil gözlerini gözlerime dikmişti. Yüzünde ki tiksinti dolu ifadeyle bir süre beni süzdü.

Korku ilmek ilmek bütün vücuduma işlerken, gözlerimi ondan ayırıp, hareket edemiyordum. Resmen korkudan kitlenmiştim. Şu an tek yapabildiğim şey yere yığılmadan ayakta durabilmekti.

Ahhh Anıl nerdesin sen?

Göz ucuyla Dolunay'a baktığımda tereddütle Cemre'nin yanında durmuş, Cemre'nin sakinleşmesi gerektiğine dair şeyler söylüyordu. "...Anıl'ın da sonu olur." diye mırıldanmasını anlayabilmiş tüm konuşmalarının arasından sadece.

Sanırsam Cemre benimle hesaplaşmak için buraya gelmişti. İyi de ben bu hesaplaşmaya henüz hazır değildim ki!

Arkamı dönüp odama doğru koşmak için hazırlanırken, "Dur hemen!" diyen Cemre'nin nefret ve öfke dolu sesi doldu kulaklarıma. "Tek adım dahi atmayı sakın aklından geçirme! " Dedi.