okyanus |texting, tamamlandı|

16

Bölüme başlamadan önce oy vermeyi unutmayın 🌱 1779 kelime olmuş:D

🌊

Atlas'tan

Her ne yaparsam yapayım kalbimdeki acıyı dindiremiyordum. Hiçbir şey bu yangını söndüremiyor, kalbimdeki taşan denizleri durduramıyordu. Göğüs kafesim hem alevler içindeydi, yanıyordu; hem de sular altında kalmış bir şehirdi, suları ciğerlerimi yakıyordu. Orası bir savaş meydanıydı ve benim kendimi korumak için bir kılıcım bile yoktu.

Barış: Çıkmadı. 9 saat oldu.

Atlas: Sen de gir.

Barış: Mezarlığa mı?

Atlas: Yok götüme.

Atlas: Nereye girebilirsin mantığıyla zina yaptığım?

Barış: Regl mi oldun lan

Atlas: Sana ne

Atlas: Dediğimi yap

Barış: Tm ndn bağırıorsun?

Telefonu kapatıp kucağıma koyduğumda balkonun kenarında soğuyan kahvemi elime aldım. Kahve içmem yasaktı ama umrumda da değildi. Tek dikişte bitirdim.

Barış: Abi

Barış: Gökçe'nin mezarının yanına kıvrılmış yatıyor orada

Barış: Ne yapayım?

Gözlerim istemsizce kapanırken yutkundum. Gökçe'nin neler yaşadığını bilmiyordu. Bilmeden böyle harap olduysa öğrenince kahrolurdu.

Atlas: Bir şey yapma. Çık oradan.

Barış: Nasıl çıkayım?

Atlas: Oğlum kendine gel lan

Atlas: Çık oradan.

Atlas: Çabuk.

Dönmek istiyordum. Yanına gitmek ve onu sıkıca sarmak istiyordum. Sarılıp kollarında ağlamak ve tüm yaralarını iyileştirmek istiyordum.

Bilgisayarımın başına geçtiğimde mezarlıktaki kameraya ulaşmak sadece birkaç dakikamı almıştı. Sisteme giriş yaptım ve Gökçe'nin mezarının olduğu yere bakan kamerayı izlemeye aldım. Oradaydı. Güzel yüzü bembeyazdı. Üzerine yağmur yağıyordu. Gözlerim yine kapadı ama bu sefer yutkunamadım.

Bir şeyler sayıklıyordu. Ne dediğini anlayamıyordum ama bir şeyler dediği kesindi. Hava kararmaya başlamıştı orada. Telefonumu elime aldım ve mesajlaşmalara girdim.

Görüntüyü biraz daha yaklaştırdım. Gözlerini gördüm. Gözlerinden akan yaşları gördüm. Kafamı kaldırdığımda göz kapaklarım ağırlaştı. Kafamı duvara doğru çevirdiğimde dolabın yanındaki aynaya takıldı yansımam. Gözlerimi gördüm. Gözlerimden akan yaşları gördüm.