Anabell Black Riders MC#5

Rozdział 28

Anabell

Ostatnio często mam wrażenie, że przeżywam tą samą chwilę po raz kolejny. Mój mózg zamroczony snem nie chce jeszcze się budzić po nocy pełnej wrażeń w łóżku Lewisa. Czuję się zmęczona i do tego mam wrażenie, że nie czuję swoich kończyn. Chyba powinnam się ruszyć lecz delikatne smyrganie po policzku wręcz sprawia iż obejmuję poduszkę i tulę się do niej by ponownie odpłynąć w sen. Cichy śmiech rozbrzmiewa w moich uszach na co unoszę powiekę prawego oka by zerknąć dlaczego moja poduszka się wierci i śmieje. 

Kiedy mała rączka znów powraca na moją twarz uśmiecham się i mruczę jak kotek przytulając się do niej. 

-Mamo. - maluch przeciąga samogłoski na co się uśmiecham. 

-Aaron. Dlaczego nie śpisz? - zachrypniętym od snu głosem odzywa się Scott za moich pleców. 

-Już śpię. - mamrocze maluch i ucisza się w moich ramionach. 

Z uśmiechem na twarzy posuwam się na łóżku by zrobić mu więcej miejsca. Mój tyłek dotyka nagich ud Lewisa na co ten obraca się na bok i obejmuje mnie w pasie. Jednak niezadowolony na spotkanie z materiałem jego dłoń sunie pod koszulkę i ląduje w tym samym miejscu tylko tym razem na nagiej skórze. Wtulam się w malca i zadowolona ponownie zasypiam. Jednak nie jest mi to dane bo gdy tylko praktycznie już trafiam do krainy morfeusza coś z łoskotem ląduje na łóżku i tym razem wciska się pomiędzy mnie a Lewisa. 

-Potrzebujemy większego łóżka. - mamrocze wielkolud za mną i robi miejsce dla nowego przybysza. Odwracam się na plecy i zerkam na strasznie rozczochraną dziewczynkę z zadowoloną miną. 

-Śpij tatusiu bo niedługo pora śniadania. - mała kwituje ziewając. 

Gdy znów mała rączka zaczyna smyrgać mnie po policzku wiem, że już nie zasnę tak jak facet obok, który dosłownie zaczyna pochrapywać. Przeciągam się i powoli otwieram oczy, Zerkam najpierw w prawo potem w lewo i uśmiecham się na dwa małe potworki. 

-Znacie się na zegarku? - pytam obu na co jedno kiwa na tak. - To która jest godzina?

-Rano. Wcześnie. - odpowiada dziewczynka na co parskam śmiechem. 

-I nie chce się wam już spać? - pytam ponownie na co dwie główki kiwają zgodnie. - I ja też już mam wstać? - ponowne kiwnięcie. - A on? - wskazuje dłonią na wielkoluda obok z ręką zakrywającą jego oczy. 

-On śpi. - Lili wzrusza ramionami. - Zawsze mówi, że jest duży i potrzebuje dużo snu. 

-Ja też jestem duża. - mamroczę bo chętnie bym się jeszcze przespała a sam fakt iż za oknem dopiero zaczyna świtać świadczy o cholernie wczesnej porze. 

-On jest większy. - wskazuje na ojca, który unosi kąciki ust. - Jestem głodna. - Stwierdza dziewczynka. - Umiesz robić naleśniki? - pyta i podnosi się z miejsca. 

-Coś tam umiem. - mamroczę. 

-Ok. Idę do łazienki a ty wstawaj. - zeskakuje na podłogę a zaraz za nią robi to samo chłopiec i biegnie zaraz za siostrą do drzwi. 

Zakrywam głowę kołdrą i zagryzam zęby. Ten kawałek mięsa co leży obok mnie wrobił mnie i co najlepsze właśnie ponownie odlatuje do krainy snów. Zsuwam się w dół łóżka i gdy moja głowa znajduje się na wysokości jego fiuta chwytam go w dłoń. Jego poranna erekcja jest imponująca i pewnie gdyby nie to iż zaraz  wrócą tu dwa potworki to bym chętnie się nią zajęła. Jednak ta złośliwa część mnie pociera coraz to szybciej męskość Lewisa i liżę go od podstawy aż po sam koniuszek aż Scott wydaje gardłowy jęk. Unosi kołdrę i brązowe oczy wpatrują się w moje z rządzą na co uśmiecham się podle. Oj tak jak ja wstaję to ty też. Podnoszę się i wieję prosto do łazienki.