My Not So Innocent Girl

CHAPTER 42

Chapter 42

It's getting harder for me seeing him around. Halos araw-araw, kulang nalang umusok ang ilong ko sa inis sa kanya. Damn. Hindi ba siya nakakaramdam na galit na nga ako sa kanya, iinisin niya pa ako? Huh! Ang sarap niyang lukutin!

Nakuyom ko ang papel na hawak ko dahil sa inis. Bakit? We have a activity by partner at sa halip na si Ferry ang ka-partner ko ay nakipag-usap siya dito para siya ang maging ka-partner ko. Gusto ko pang bawiin pero wala na, naipasa na 'yong list ng by partner. Hindi ko tuloy alam kung paano ako gagawa.

"Nakakainis!" napasinghal ako bago lumabas ng room. Nagpunta ako sa library para doon tumambay.

Nag-iinit na ang dugo ko sa kanya. Bakit kase pumayag si Ferry sa gusto ng hapon na 'yon.

Nagsulat nalang ako ng activity namin. It's about political topics. Nagresearch na rin ako sa internet ng iba. Bahala siya sa buhay niya, gusto niya akong ka-partner? Pwes ako, ayaw ko kaya manigas siya.

"Ako na ang gagawa ng background research." namalayan ko nalang na naupo sa harap ko si Ishi. Hindi ko siya pinansin. I heard his sighed before opening his notebook. Pansin ko na may sinusulat siya habang nakatingin sa laptop niya. "I got this from some news cites, okay na ba 'to?"

Hindi ko parin siya pinansin. Kausapin niya ang sarili niya.

"Cemie?"

Aba, kilala pala niya ako? I thought we're strangers.

"Cessiana Marie."

Naiinis akong napasinghal. Hindi ako tumingin sa kanya at hinayaan siyang kausapin ang sarili niya. Talk to your hand. Sabihin mo sa sarili mo. Aba, ang gago ko pala. Sinaktan at niloko ko ang babaeng nasa harap ko. Damn.

Tinapos ko lang ang sinusulat ko at tumayo na ako. Pansin ko sa peripheral vision ko ang mabilis niyang pag-ayos ng gamit at pagsunod sa akin.

"Cemie, can we talk?"

Mariin akong napapikit sa inis lalo na nang hawakan niya ang braso ko.

"Shut up. Kausapin mo 'yang sarili mo!" inis kong hinawi ang kamay niya sa braso ko pero mabilis niya ulit iyong nahuli.

"Please.." nakikiusap na sabi niya. Aksidente akong napatingin sa mga mata niya, pero hindi. Hindi, Cemie.

"Pwede ba. Tigilan mo ako! Nakakainis ka! Nakakairita ka! Ang kapal naman ng mukha mo para kausapin ako." madiing singhal ko.

"Oo na. Makapal ang mukha ko, kaya kahit galit na galit ka pa sa akin. Handa parin akong sabihin sayo 'to.." he exhaled. "Mahal kita, Cemie."

Matunog akong napangisi. Marahas kong inalis ang kamay niya sa braso ko. "Tanga lang ang maniniwala sayo."

Umalis na ako sa library. Napahawak ako sa dibdib ko nang maramdaman ang bilis ng tibok ng puso ko. Tama na ang kasinungalingan. I can't afford another lies, pagod na akong maniwala sa pagmamahal.

Mahal? Ano bang ibig sabihin ng pagmamahal para sa kanya? I just chuckled painfully on what he said. Nakakapagod kang paniwalaan.

Dahil hindi ko na siya kinausap ay basta ko nalang iniwan sa arm rest niya ang mga sinulat ko about sa activity. Bahala na siya doon, at least alam ko sa sarili ko na may naitulong parin ako.

Pagkalabas ng school ay dumeretso na ako sa cafè ni Nate. Ito ang pangalawang araw ko dito. At kagaya ng sabi niya, ako lang ang nakatao kapag gabi dahil may sariling schedule 'yong dalawa pang nagtatrabaho dito.

Isinuot ko ang kulay brown na blouse at white cap pati ang apron ko. Karamihan sa pumupunta dito ay mga businessman, meron silang pinag-uusapan. Ang iba naman ay students na merong kanya-kanyang ginagawa. I was smiling the whole time. Face expression ang pinakamahalaga para magaan ang tingin sayo ng customer.