Dilem hayat boyu mücadele etmek zorunda kalanların hikayesi.
Dilem başı dik ve özgürlüğü yaşam felsefesi edinmişlerin hikayesi.
•🌿🤎•
"Biliyorum, biliyorum gerçek değilsin. Hayalsin sadece hayal. Biliyorum dokunsam gideceksin. Bir ömür böyle kalsa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Dünyanın bütün sabahları için iki bilet al da birlikte gidelim. Aman umutsuz bir yer olmasın."
Didem Masalahi
••••••
Ne babasının prensesi ne de annesinin güçlü kızı olabilmişti. Değerli hissettiği tek yer Ömer abisinin yanıydı. Yirmi dokuz yıl sonra ilk kez kendini bu denli kıymetli ve özgür hissediyordu. Karşısında heyecanla bir şeyler anlatan adama bakışlarını sabitlemiş tebessüm ediyordu ama orada değildi. Düşünceleri onu çok uzağa savurmuştu. Neyi bekliyordu mutlu olmak için? Yirmi dokuz yıl yeterince beklememiş, yeterince mutsuz olmamış mıydı sanki?
"Evlenelim Toprak."
Önce elindeki çatal düştü tabağa sonra şaşkınlıktan irileşen gözlerini tabaktan kaldırıp Zeynep'e çevirdi. O yeni girdiği işi anlatırken Zeynep neler düşünüyordu? Bir alışveriş merkezinde güvenlik olarak başlayacaktı, arkadaşıyla aynı iş yerinde olacaktı.
Toprak, bu sabah güzel haberi paylaşmak için buluşmuştu Zeynep'le. Çok mu erken uyanmıştı ya da yeni iş heyecanından saçma sapan şeyler duymaya başlamış olmalıydı yoksa Zeynep neden bir anda böyle bir cümle kurmuş olsundu ki?
"Zeynep'im ben yanlış duydum değil mi? Yoksa işimi anlatırken ne alaka yani..."
"İşine çok sevindim, gerçekten çok sevindim. Seni dinliyordum yanlış anlama..."
"Bir dakika sen o cümleyi kurdun mu yani?"
"Evlenelim Toprak neyi bekliyoruz ki? Yeterince geç kalmadık mı mutluluğa kavuşmak için? Su seni çok seviyor, ben seni çok seviyorum, sen de beni seviyorsun." Sevgisinden emin olsa da susup Toprak'ın bir şey söylemesini bekledi Zeynep.
"Seviyorum sonsuza kadar da seveceğim Zeynep'im. Fakat daha yeni işe girdim bir evim bile yok Zeynep."
"Tamam neyi bekliyoruz o zaman? Ben ne ev istiyorum ne düğün. Toprak ben her an yanımda ol istiyorum. Akşam işten gelmeni beklemek, sabah seni işe uğurlamak istiyorum. Yuvam olsun istiyorum artık."
Toprak'ın masanın üzerindeki ellerini avuçlarının arasına alıp gözlerini birleştirdi Zeynep. "Bizim eve taşınırsın kocaman ev. Ömer abim gitti. Sen ben Su ve Zeliha anne. Kocaman ailemiz olur."
