Dilem hayat boyu mücadele etmek zorunda kalanların hikayesi.
Dilem başı dik ve özgürlüğü yaşam felsefesi edinmişlerin hikayesi.
•🌿🤎•
"Biliyorum, biliyorum gerçek değilsin. Hayalsin sadece hayal. Biliyorum dokunsam gideceksin. Bir ömür böyle kalsa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Baharı yaz uğruna tükettik, aşkı naz uğruna ve papatyaları seviyor sevmiyor uğruna; derken ömrü tükettik bir hiç uğruna."
Sezai Karakoç •••
Zeynep okuldan gelen kızına atıştırmalık hazırlarken aklında hâlâ Toprak'ın sözleri vardı. Acaba Toprak ona ne zaman aşık olmuştu? "Nasıl da hiç fark edemedim?" diye kendi kendine sordu Zeynep sonra acı bir şekilde tebessüm edip yine kendi kendine cevapladı sorusunu. "Çünkü bu yabancı olduğum bir duygu çünkü ben hiç sevilmedim..." Sanki karşısında biriyle konuşuyormuşcasına kafasını hayır anlamında hızla iki yana salladı. Evliydi o ne olursa olsun bu gerçeği unutmaması gerekiyordu. Geçici bir heves için yuvasını, kızının huzurunu bozamazdı. On yıl emek etmişti evliliği için şimdi böylece her şeye arkasını dönemezdi.
"Evliliğine mi kıyamıyorsun emeğine mi?" diye beyninin içinde bangır bangır bağırdı iç sesi. Oysa onu duymalı uzun zaman oluyordu. Şimdi neden bir anda yine ortaya çıkıvermişti ki? Hazırladığı tabağı kızının önüne indirip oturdu Zeynep. Aklı çok karışmıştı.
"Anne öğretmen tasarım ödevi verdi. Bir büyüğünüzle birlikte yapın dedi. Okuldan gelirken söyledim Toprak yardımcı olacak bunları yiyeyim yanına gideceğim gidebilirim değil mi?" diye sordu Su annesinin hazırladığı tabaktan atıştırmaya başlamıştı bile.
"Gidebilirsin tabi ki canım." dedi Zeynep tebessüm ederek.
"Anne, keşke dünyaya gelirken anne babamızı seçme hakkımız olsaydı. Annem olarak seni seçerdim yine ama babam olarak Toprak'ı seçerdim." masum bakışlarını tabağından çekmeden cümlelerini kurdu Su. Annesinin ne kadar öfkelendiğinin farkında bile değildi. Ta ki bu zamana kadar hiç duymadığı yüksek sesle azar işitene kadar.
"Sen nasıl konuşuyorsun Su? Toprak mı öğretiyor sana bunları?" diye bağırarak ayağa kalktı Zeynep.
"Hayır anne." dedi Su gözlerinden bile anlaşılıyordu ne kadar korktuğu. Kötü bir şey söylemek istememişti ki. Babasından görmediği ilgiyi görüyordu Toprak'tan. Hiç olmadığı kadar mutlu oluyordu onun yanında.
Toprak bahçeden bağırtıları duyunca koşarak içeri girdi. Su korkuyla titriyor Zeynep ise kızına öfkeyle bakıyordu. "Sesiniz bahçeye geliyordu. Bende ilk kez böyle bir şey olduğu için endişelendim. Her şey yolunda mı?" diye sordu ama sanki onu duymamış gibi işaret parmağını kızına doğru sallayıp bağırmaya devam etti Zeynep.
"Bir daha böyle bir şey duymayacağım. Senin baban Faruk. Sakın babanın önünde de böyle saçma şeylerden bahsetme."
"Merak etme anne babamla sohbet etme şansım olsa başka seyler konuşurum." dedi Su bu kadar azarlanmayı hak edecek bir şey yaptığını düşünüyordu. Ağlayarak odasına koştu. Zeynep'te arkasından gidecekti ki Toprak bileğinden tutup durdurdu.
