Dilem hayat boyu mücadele etmek zorunda kalanların hikayesi.
Dilem başı dik ve özgürlüğü yaşam felsefesi edinmişlerin hikayesi.
•🌿🤎•
"Biliyorum, biliyorum gerçek değilsin. Hayalsin sadece hayal. Biliyorum dokunsam gideceksin. Bir ömür böyle kalsa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Güçlü kadınlar azizim, ne kadar yorgun olurlarsa olsunlar, Asla pes etmezler. Çünkü güçlü kadınlar azizim, güçlü kadınlar, Gülümserler paramparça olsalar bile." (Alıntı)
•••
🪶
Hafiften esen rüzgar açık bıraktığı saçlarını yüzüne getirirken her zaman rahatsız olup toplasa da şimdi aldırmadan hızlı adımlarla yürümeye devam etti. Yine geç kalmıştı. Evden ilk kez erken çıkmıştı ama otobüsün geç kalkması sonucu yine geç kalmıştı. Hazar'ın kaderiydi beklemek ne yaparsa yapsın illa bir şekilde geç kalmayı başarıyordu çünkü Dilem.
Lunaparkın girişinde Hazar'ı fark etmesiyle durup bakışlarını Hazar'a sabitledi. Yüzünde tebessümle öylece bekliyordu Dilem'in gelmesini. Her zaman geç kalmasına rağmen bir kez bile surat asmamış bir kez kez bile kötü bir kelime etmemişti Hazar. Sahi ne zamandan beri sevgili olmuşlardı? Hatırlamıyordu. Belirli bir zaman yoktu. Yedi yaşındayken de seviyordu, bugün on yedi yaşındayken de seviyordu. Dostlukla başlayan ilişkileri zaman içerisinde kendiliğinden duygusal bir ilişkiye dönüşmüştü.
Hazar'ı daha fazla bekletmek istemediği için adımlarını hızlandırdı Dilem. Hazar onu fark eder etmez yürümeye başlayıp aralarındaki mesafeyi sıfırladı ve sıkıca sarıldı Dilem'e. Başını Hazar'ın boynundan çekip aralarına biraz mesafe koyup yeşillerini Hazar'ın kahvelerine sabitledi Dilem.
"Bu defa geç kalmak benim suçum değil. Vallahi bak evden erken çıktım ama otobüs geç kalkınca..."
"Kendini açıklamana gerek yok ki ben seni beklemeyi de seviyorum." dedi Hazar Dilem'in sözünü kesip.
"Sallama şimdi romantizm yapacağım diye. Beklemenin neresi güzel. Ben olsam aklımı kaçırırdım. Tek başına oturmuşsun saniyeler, dakikalar geçiyor ama gelmiyor. Ayyy düşünmesi bile sinirlendirdi beni." dedi Dilem sanki Hazar onu bekletmiş gibi kaşlarını çatıp aralarındaki mesafeyi arttırdı.
Hazar gülümseyerek Dilem'in burnunu sıkıp serbest bıraktı. Dilem'in elini sıkıca tutup yürürken konuşmaya başladı. "Sana söz gönlümün ilacı bir dakika bile bekletmeyeceğim seni. Bu hikayenin bekleyeni hep ben olacağım."
Hazar'ın sözleriyle Dilem'in içindeki korku silinip gitti. Bir söz verdi mi ne pahasına olursa olsun tutardı Hazar. Lunaparkın içine girdiklerinde ikisinin de bakışları dönme dolaba kilitlendi. Daha önce birkaç kez abisiyle gelmişti Dilem ve en sevdiği şeydi dönme dolaba binmek. Fakat Hazar'ın bakışlarından belliydi ki onunla aynı fikirde değildi.
