Dilem hayat boyu mücadele etmek zorunda kalanların hikayesi.
Dilem başı dik ve özgürlüğü yaşam felsefesi edinmişlerin hikayesi.
•🌿🤎•
"Biliyorum, biliyorum gerçek değilsin. Hayalsin sadece hayal. Biliyorum dokunsam gideceksin. Bir ömür böyle kalsa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Evim bildim seni. Geçmişim ve geleceğim." Ali Lidar
••••
Dilem olduğu yerde dikilip kaldı. Korkudan sesi bile tam işitememiş arkasındaki kişinin İbrahim abisi mi babası mı yoksa Ömer abisi mi olduğunu çözememişti. Ömer abisi ise sorun yoktu ama diğer kişiler olma ihtimali bile kalbinin korkuyla atmasına neden oluyordu. Biliyordu işte, hissetmişti kötü bir şey olacağını. Şimdi evden kaçtığı öğrenilecek babası daha sıkı yönetim ilan edecekti evde. Asla çıkmamayacak Hazar'la kavuşamayacaktı. Zihninde binbir kötü ihtimal geçerken seslenen kişinin kim olduğuna bakmak için cesaret edipte arkasını bile dönemiyordu. Birden omzunda bir el hissedince korkuyla sıçrayıp çevirdi bedenini.
"Dilem pamuk şekerim bu halin ne? Ne oldu nereden geliyorsun bu saatte?" Ömer o kadar endişeliydi ki soruları peş peşe sıraladığının farkında bile değildi. Kardeşi karşısında derin bir nefes alıp titremeye başlayınca kendine gelebildi. Çantasını yere indirip sıkıca sarıldı tir tir titreyen kardeşine.
"Tamam sakin ol. Tamam özür dilerim, tamam geçti. Korkuttum seni, benim abicim, tamam sakinleş."
"Babam beni Süleyman'a verecekti ben o adamla evlenmemek için..."
"O adamla evlenmemek için gece arkadaşı Feride'nin evine kaçmış. Ahh Dilem kızım ya baban duysaydı." Sabaha kadar odada bekleyen Zeliha hanım yine kızının gelip gelmediğini kontrol etmek için pencereden baktığında Dilem ve Ömer'in konuştuğunu görmesiyle elinden geldiğince hızlı adımlarla yanlarına gelip kızının her şeyi anlatmasına engel oldu.
"Zeliha teyze senin yüzünün hali ne böyle?"
Ömer'in endişeli çıkan ses tonuyla Dilem başını hızla Ömer'in göğsünden kaldırıp bakışlarını annesine çevirdi. Yüzü yara bere içindeydi. Gözleri morarmış dudağı patlamıştı. Koşarak annesine sarıldı Dilem. Yaralarına tek tek dokunup öpüyordu.
"Annem benim yüzümden... Benim yüzümden oldu değil mi?" dedi Dilem gözyaşları çoktan firar etmişti.
"Hayır bir tanem senin evde olmadığından babanın haberi bile yok hadi sil gözyaşlarını."
"Abbas yaptı değil mi? Bekle nasıl belası olacağım onun ben bekle."
Ömer öfkeli adımlarla içeri doğru gidiyordu ki Zeliha hanım kolundan tutup engel oldu ona. "Hiçbir şey yapmayacaksın kocama."
"Kocana! Sen benimle alay mı ediyorsun Zeliha teyze? Yüzünün haline bak. O adam bile değil ki ne kocası?"
"Sanane... Sanane Ömer, sanane. Benim ve kocamın arasında bu mesele sen karışma. Bir gün kavga ederiz ikinci gün barışırız karışmayın siz."
