Dilem hayat boyu mücadele etmek zorunda kalanların hikayesi.
Dilem başı dik ve özgürlüğü yaşam felsefesi edinmişlerin hikayesi.
•🌿🤎•
"Biliyorum, biliyorum gerçek değilsin. Hayalsin sadece hayal. Biliyorum dokunsam gideceksin. Bir ömür böyle kalsa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"İnsan ait olduğu yeri bulunca fırtına diniyor, savaş bitiyor. Bir bahar başlıyor sonra." Şair Sezai Karakoç
••••••
Dilem kapıyı ardına kadar açıp Hazar'ı içeriye davet ettiğinde ikisi de bunun bambaşka bir başlangıca açılan kapı olduğunun bilincindeydi. Fakat aynı zamanda ikisinin de zihni karman çormandı.
Dilem, günlerdir vicdanın sesini susturamıyor, başka türlü olabilirdi ihtimalini zihninden atamıyordu.
Hazar ise her şeye sebep olanın ailesi olduğu zihnine düştükçe utanıyor, çocuklarının ve Dilem'in yüzüne nasıl bakacağını bilmiyordu.
Tek yaptıkları birbirini sevmekken onlara yapılmayan kötülük kalmamıştı.
Sekiz yıl gibi büyük bir yumru vardı boğazlarında. Şimdi nasıl devam edeceklerdi? Yutkunup yeni bir cümleye başlamak kolay değildi. Geçmiş ikisini de boğuyordu. İhtimaller ve keşkeler her gün biraz daha arttırıyordu kalplerindeki sızıyı. Masumu oldukları günahın en büyük bedeli onlara ödetilmişti.
İçeriye girdiklerinde Hazar ayakkabılarını indirdi, ayakkabılığa koyup Dilem'in önüne koyduğu terlikleri giydi. Dilem önde kendisi arkasında salona doğru yürüyorlardı ki Hazar'ın zihninde Agah'ın az önceki sözleri yankılanınca adımlarını durdurup sorusunu yöneltti.
"Hangi pencerenin önünde oturdun?"
"Ne?" Tam salona girecekken Hazar'ın sesiyle durup ona doğru döndü Dilem. Hazar hala koridorda öylece duruyordu.
"İki gündür nerede oturuyorsan orada konuşmak istiyorum seninle."
"Hazar..."
"Lütfen Dilem, zamanı geri alıp o ahırda çektiğin eziyetleri, Ankara'da bir başına mücadele ederken yaşadıklarını silemiyorum hiç değilse izin ver şimdiki acılarını silip yerine güzel anılar koyabileyim."
Dilem kafasını tamam anlamında sallayıp Hazar'ı odasına götürdü. Kapıyı açıp eliyle pencerenin önünü işaret etti. "Burası sen otur ben bize çay koyayım." deyip hızlı adımlarla mutfağa gitti Dilem.
Hazar gözlerini kapatıp odadaki kokuyu ciğerlerine doldurdu. Pencerenin önündeki koltuğa oturup bakışlarını odada gezdirmeye başladı. Kapıdan girince sağ tarafta yatak tam karşısında da küçük bir dolap vardı. Yatağın yanındaki komidinin üzerinde küçük bir kar küresi vardı. Hazar onu fark etmesiyle tebessüm etti. Kar küresini görür görmez aklına eski bir hatıra gelmişti Hazar'ın.
