Giorgia Soleri x Damiano David | TO THE END.

3| seizure?...

-12:41-

Ciągle sprawdzałam puls i oddech Giorgi, jeśli mam być szczery to strasznie się o nią martwiłem. Bałem się, że to nie tylko ból głowy i słaby puls, aczkolwiek starałem się zachować spokój.
Nagle zobaczyłem, jak oczy dziewczyny się zamykają.

Zemdlała.

! SEIZURE WARNING !

- Giorgia, skarbie..- mówiłem spokojnie, próbując ją wybudzić. Lecz niestety nie udawało mi się. Szybko podszedłem do okna i lekko je uchyliłem, aby do pomieszczenia wleciało trochę świeżego powietrza. Nagle zobaczyłem, że dziewczyna zaczyna cała drżeć.
- BOŻE GIO!- byłem totalnie spanikowany, nigdy nie widziałem jej w takim stanie. Szybko ułożyłem ją w bezpiecznej pozycji, a sam w panice szukałem telefonu, aby zadzownić po karetkę. - kurwa jebana- powiedziałem, cały w nerwach. W końcu go znalazłem, i jak najszybciej zadzowniłem po pogotowie.- matko jedyna kochanie..- mówiłem cicho, lekko amortyzując jej głowę, aby nic sobie nie zrobiła. Cholernie się bałem.

-12:50-

W końcu, karetka przyjechała i zabrała Giorgię. Szybko zadzowniłem do Victorii, aby powiedzieć, że nie zjawie się na reszcie wywiadu.
Wsiadłem do samochodu, i zacząłem najszybciej jak potrafię kierować się do szpitala.
Gdy zaparkowałem auto na parkingu szpitalnym, jak najszybciej wszedłem do środka budynku. Jak poparzony podszedłem do recepcji, i spytałem się gdzie leży Giorgia.

- Narazie pani Soleri została zabrana na EEG, proszę czekać na informacje od lekarza.- odpowiedziała mi kobieta. Dlatego też usiadłem na pobliskim krześle, i schowałem twarz w dłoniach, starając się poukładać wszystkie myśli.

-13:20-

- Pan Damiano David?- usłyszałem męski głos, dlatego podniosłem głowę do góry, aby zobaczyć, kto do mnie mówi.

- Tak.- odpowiedziałem prosto i od razu się podniosłem, ponieważ zobaczyłem, że jest to lekarz.

- Pani Soleri, jest w sali 362. Zaraz wszytsko wytłumaczę, proszę jej nie zamęczać.

- em..dobrze spokojnie. - odpowiedziałem lekko zmieszany, po czym szybko kierowałem się do sali. Szybko wbiegłem po schodach, dlatego iż sala ta była na drugim piętrze. Gdy w końcu dotarłem na odpowiednie piętro, pokierowałem się do pomieszczenia, w którym znajdowała się dziewczyna. Lekko zapukałem po czym uchyliłem drzwi. Nastałem tam Gio, która pustym wzrokiem patrzyła się w ścianę, bawiąc się naszyjnikiem.- Gio..skarbie..- odparłem, po czym szybko do niej podszedłem i pocałowałem.- Jak się czujesz?..

- Giorgia -

Nie miałam bladego pojęcia, gdzie jestem i co się dzieje, byłam starsznie przerażona. W mojej głowie pojawiało się mnóstwo zawrotów. Czułam się fatalnie. Nagle usłyszałam, głos Damiano. Pytał się mnie jak się czuje, ale nie byłam w stanie jak kolwiek odpowiedzieć. Bezkontrolowanie do moich oczu zaczęły napływać łzy..

Bałam się.

Momentalnie schowałam twarz w dłoniach, poczułam jak brunet mnie obejmuje..Widocznie widział, że coś jest nie tak. Nagle równie niekontrolowanie, wybuchłam płaczem.

- Bella, skarbie..Nie płacz proszę..- odparł Damiano, szczelnie mnie przytulając.- Źle się czujesz?..Iść po lekarza?- spytał nie pewnie.

- Nie..Nie..Wszystko okej.- odpowiedziałam mu, drżącym głosem. Nagle do pomieszczenia wszedł jakiś mężczyzna, podejrzewałam że to lekarz.

- Witam pani Soleri, jak się pani czuje?- spytał tak jak myślałam lekarz.

- Kręci mi się w głowie, ale poza tym wszystko okej..- odpowiedziałam.

- Dobrze, niech się pani nie martwi to normalne, po atakach epileptycznych.- odparł, a ja tak jak Damiano, byłam w totalnym szoku.

- Słucham? O czym pan mówi, Giorgia nie choruje na epilepsje- wciął się brunet.

- Niestety muszę państwa zmartwić.. Podejrzewamy u pani Soleri epilepsję. Podczas badań EEG, wykazano pozytywne wyniki ataków epileptyczno / padaczkowych. Przepiszę pani Soleri leki, proszę brać je codziennie, aż do kolejnych badań neurologicznych, jeśli ataki będą się powtarzać, niestety będziemy w pełni pozytywni na występowanie epilepsji.- odparł lekarz i wyszedł. Totalnie się załamałam..
_______________________________________