Ladies' Night (Lesbian)

Chapter 21

Naginginig ang katawan ko habang nakaupo sa loob ng kotse. Pero wala naman akong magawa kundi ang umiyak ng umiyak.

Hindi ako makapaniwala na for all places——for all people why it has to be him. Ilang taon akong nagtago, lumayo para hindi sya makita o maalala ang kahit ang pinakamaliit na detalye about him.

The sight of Axl suffocating me with fears and anxiety.

I couldn't breathe.

Bigla akong patingin  sa cellphone ko nang umilaw ito. A messaged from Radish. Bigla kong naalala na she's waiting for me probably hungry too.

And regardless of my state ay pinakalma ko ang sarili ko. Dahan dahan akong huminga at pinahid ang mga luha. Hindi na dapat ako nagpapaapekto ng ganito kay Axl. Right? Tapos na kami and I'm pretty sure hindi na kami magkikita because Axl is a busy business man. So whatever his reason to be here ay pasamantala lamang. 

Pinilit kong umuwi sa bahay ni Gabrielle na parang walang nangyari. I acted like as usual, joyful and throwing jokes with Radish.

Her smiles and laughter makes me forget what happened earlier. I even told her about my sister Ivy.

"Can i meet her?" She required very excitedly.

Tumango ako habang naghahalo ng ulam. "Sure Radish. Magkakasundo kayong dalawa."

"Yey.." Lumapit sakin si Radish. "Excited na ako magkaroon ng new friend."

I look at her a little long this time. "Wala ka bang kaibigan? O best friend?"

"Meron pero nang maaksidente ako ay nawala na sila." Malungkot nya na kwento.

Hinawakan ko ang kamay ng bata. "Bakit anong nangyari?"

"Hindi ko po alam. Hindi na sila nagtext, chat o kahit man lang dalaw."

"Hey, that's okay Rad." Pagpapakalma ko sa kanya. "Pag nakalakad ka na, magkakaroon ka ulit ng mga bagong kaibigan and this time hindi ka na iiwanan."

Ngumiti si Radish. "Yan din sabi ni ate Gab sakin since gusto lang naman nila ay libre from me."

"Your sister is right." Ngumiti ako. "And you also have me."

"Maybe Ivy too?" Hopeful na tanong nya sakin.

Tinapik ko ang ibabaw ng ulo nya. "Definitely Ivy too."

"Yes!" Masayang sabi ni Radish na may pagfish bump pa sa hangin. "When will i meet her?"

Tumalikod ako at pinatay ang kalan since luto na ang ulam. "Soon."

I'm sure makakauwi din ako sa Zamboanga and be with my family ngunit hindi pa man sa ngayon.

Pinaghain ko si Radish at inasikaso sya maghapon. Mas nakakapagod lang but I'm not complaining because Radish maakes me feel home and happy. Medyo hindi ko masyado naiisip si Gabrielle.

"Thank you ate Mia." Pasasalamat nya nang itucked-in ko na sya sa kama. "For taking care of me."

Sinuklay ko ang buhok nya using my fingers. "Anything for you."

Biglang naging malungkot ang mukha nya and look at the ceiling thoughtfully. "I miss Mom." I may not know what is the feeling nang mawalan ng nanay but i know the feeling nang mag-isa. " I wish she's still here."

No matter what i say, I can't mend her broken heart.

Sumandal ako sa bed nya. "How about you tell me about beautiful things about her?"

Napasulyap si Radish sakin. "Really?"

Ngumti ako. "Of course, come tell me."

So nag-umpisa na nga sya magkwento about her mother. Kung ganito ito kagaling magluto at bake. Mahilig din itong magsayaw ng ballroom dancing.