Ladies' Night (Lesbian)

Chapter 11

Hindi rin naman agad ako nakatulog habang katabi si Emery or si Gabrielle. All of these alter ego and Emery are still trying to sink in my head. What really concerned me is Radish. But, I know it's better not to tell her anything sa kondisyon ng ate nya hindi dahil baka hindi nya maintindihan. Heck, kids these days are smart and very mature. It's just that Radish has her own battle to fight for.

Bigla akong napatingin kay Emery na natutulog sa tabi ko. Pagod na pagod sya sa magdamag na adventure.

I just stare at her intensely.

Well, i could never deny that Gabrielle is so Godly beautiful since the very first time my eyes laid on her——So beautiful that i feel intimidated to the core.

And yet, I wonder if Gabrielle holds more secrets behind her pretty face. 

Agh.. My head hurts now.

I need to stop thinking.

"What's bothering you.." Biglang nagsalita si Emery.

Napaalis ang tingin ko sa mukha nya in completely embarrassment. How i wish i could say 'You' but i didn't.

Emery slowly opens her eyes and looks straight at me. "I know I'm beautiful but please let me sleep."

Hindi ko alam kung matatawa o maiinis sa sobrang yabang nitong si Emery.

At tumalikod na sya sakin.

Nagngingitngit ang ngipin ko but then tumalikod nalang ako at pumikit hanggang sa nakatulog sa pagkaasar.

Kinaumagahan...

Maaga akong nagising dahil ang bigat ng pakiramdam ng dibdib ko. Nahihirapan akong huminga kaya napadilat ako to see why, an arm on top of my chest and leg over my stomach.

At first, I feel petrified. Agad akong napaupo sa kama and is about to jump out but then i see Gabrielle beautifully sleeping form next to me.

"Oh my gosh." Ang bilis ng tibok ng puso ko. Ewan ko ba pero natrauma ata ako kay Lexi. Dahan dahan kong inalis ang kamay ni Gabrielle sa katawan ko pero mahimbing parin ang tulog nya.

Tulog mantika.

Kaya tumayo na ako at inayos ang aking sarili para makauwi na. Sangkatutak ang miscalled at texts from Hazen when i checked my phone. Worry na worry ang bruha since hindi ko naman ugali mag-overnight or stay sa kung kaninong bahay man.

But i didn't answer nor reply. Pagdating nalang sa bahay.

Tuloy tuloy lang ako sa paglalakad pababa ng hagdanan. Inikot ikot ko ang aking paningin sa kabuuan ng bahay. Nakakamangha talaga ang laki nito, lalo na ang chandelier na nakasabit sa gitna ng living room.

"Bonjour, Mademoiselle."

Muntik na akong mapatalon nang marinig na may nagsalita.

Biglang sumulpot si Sebastian out of nowhere from the living room.

"Jesus Christ!" Super bilis ng tibok ng puso ko. "Nakakagulat ka."

Sebastian stopped and look at up with an apologetic look. "Je suis désolé Mademoiselle."

"Ha?" Naguluhan ako.

"I'm sorry daw sabi ni Baste." At dumating si Radish sakay ng kanyang wheelchair.

"Oh.." Natawa nalang ako. "French ba yan?" Malay ko ba. Tagalog, English at Bisaya lang ang alam ko. At least multi langual.

Tumango si Radish na may ngiti sa labi. "Can we eat breakfast together?"