Ladies' Night (Lesbian)

Chapter 35

Bago namin ihatid si Radish sa Switzerland ay dumaan muna kami sa New York City. I must say isa ito sa pinaka memorable at exciting experience ko in my entire life. Kahit na kinabahan ako sa eroplano, first time ko kasi mag travel internationally but Gabrielle and Emery always make sure I'm okay.

Gusto sana naming isama ang kambal pero nag-aaral na kasi sila.

Sobrang nakakamangha ang tinaguriang Big Apple, tunay na nakakasikaw ang mga liwanag sa mga buildings, naglalakihang billboard ng mga kilalang artista sa mundo.

Iba't ibang uri din ng tao ang makakàsalubong mo, iba iba din ang katayuan sa buhay pero iisa lang ang gusto——ang maenjoy ang New York.

"Ate Mia!" Sigaw ni Radish sakin.

Agad akong tumingin sa kanya at sya namang pagclick nya nang kamera. "Ikaw talaga."

Natawa si Radish habang nakatingin sa cellphone nya. "Ang ganda mo ate Mia, kaya patay na patay ang dalawa kong ate sayo eh."

"Anong sinasabi mong bata ka?" Biglang sumulpot si Gabrielle na may bitbit na cotton candy.

"Penge." Paghingi ni Radish sa kapatid. "Favorite ko yan eh."

Tumaas kilay ni Gabrielle. "Ano muna ang sinabi mo kay Mia?"

"Wala." Sagot ng bata.

"I will count to three, what did you say to her?" Pabirong banta ni Gabrielle.

"Mm.." Nag-isip isip ang bata. "Na mahal mo sya."

Gabrielle gives her a smirk. "Really now.."

"Give her the cotton candy." Bigla nagcarousel switching si Emery.

Laking tuwa nang bata. "Thank you ate Emery."

I'm actually very happy for them, simula nang matanggap ni Radish ang kalagayan ng ate nya ay mas naging masaya sina Gabrielle at Emery. Speaking of Eden, I'll never heard anything from her anymore.

But I'm still thankful for her though.

After mamasyal sa Central Park ay dumaretso kami kung nasaan ang  Statue of Liberty. Hindi parin ako makapaniwala na nakikita ko ito nang personal na dati kasi ay sa books, online or postcard lang.

Dreams do come true though.

Wala masyadong tao, halos mabibilang mo lang sa daliri.

Nagsimula narin umulan ng snow.

Lalo lang akong namangha. I slowly watches the snow falling down on my hand. "Wow, ang ganda." Kung kasama siguro ang kambal ay baka tuwang tuwa din sila. "Gab, look oh.."

Pero walang sumasagot.

Kaya napalingon ako sa likuran ko and to my surprised wala sina Gab at Radish. Kinabahan tuloy ako.

"Gab!" Sigaw ko sa malamig na hangin ng New York.

Pero wala sila.

Dumaretso lang ako ng lakad hanggang makarating sa pathway ng natatakluban ng mga puno.

I don't know where my feet will take me.

"Gabrielle!" Palingon lingon ako since madilim narin.

Hindi naman nila ako iiwanan diba? Walang akong pera. Hindi ko alam ang palibot libot——

Then i see her standing right in front of me like magic, she just appeared there like a royalty. I could not even explain what I'm feeling right now, mixed emotions. Fear and relief that she's here.

"Bakit nyo ko iniwanan?" Medyo naiiyak ko na tanong.

"Because I have something to give you." She said instead.

"Ano?" Curious ko na tanong. "Nasaan si Radish?" Ngumiti si Gabrielle na lalong nagpaganda sa kanya. We are now face to face. "What's wrong?"

But as soon as she holds my hand ay sya namang pag-ilaw ng paligid, lights on the trees and familiar faces to me.

"Mommy!" Sigaw ng kambal na kasama sina Mama, Papa, Radish and Hazen.

Hindi pa mana ako nakakarecover sa gulat ay sya namang pagluhod ni Gabrielle sa harapan ko. "Gab..." Nanginig ang buo kong pagkatao. "An..anong ginagawa mo?"

"Mia.." Her voice sounds very confidence. "Emery and I are so grateful for you every second. We are grateful that we met you." I look at her in awe, she's so beautiful and i couldn't believe this happening. "We are grateful that somehow in this crazy universe with infinite possibilities, destiny paved the way so we could see each other at the right time at the right place in the right moment."

Naiyak ako.

"Gab, I..."

"Shut up I'm not done yet." Pagjojoke ni Gab. At nilabs nya ang hawak nyang singsing.

Natawa ko sabay pahid ng luha. 

"Can you please make me the happiest girl in the world tonight Mia. Will you marry us?" She finally spilled the million dollar question.

I can already imagine a future with this beautiful woman so why not make it real right?

"Yes, i will marry you." Napaiyakulit ako. "Both of you."

At wala nang paligoy ligoy na isinuot nya sakin ang singsing na may pinaikamalaking bato na nakita ko.

Pag katayo nya ay hinalikan nya ako ng mariin. "Thank you Mia."

"You are very much welcome." Sagot ko sa kanya.

Gabrielle and Emery has changed my life from worse to perfection. Tinanggap nila kung sino ako kasama a mga pagkakamali ko na nagawa ako sa buhay.

Healing doesn't have to look magical or pretty. Real healing is hard, exhausting and draining. Let yourself go through it. Don't try to  paint it as anything other than what it is. Be there for yourself without judgement.

•°•°END