Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu film mutlu son ile bitseydi ne olurdu bee
////
Barbaros
Bir buçuk hafta kadar babamın bize aldığı evde kaldıktan sonra ben kendi araştırmalarım sayesinde Aden ile ikimize yetecek kadar bir ev tutmuştum ve şimdilik düzenimi ayarlayana kadar kirada kalacaktık.
Hiçbir zaman babamın parası ile beslenen biri olmamıştım ve bütçeme uygun ve ferah bir yer bulduğum an komple alacaktım ama şu an ne yazık ki bir ev tutacak düzenimi oturtamamıştım ve araştırmak için zamanım yok denecek kadar azdı. Aden ile kavgalarımızı saymazsak her şey kısmen yerindeydi.
O evden ne kadar kısa süre içinde kurtulursam iyiyiz mooduna girmiştim ve bütün zamanımı buna yoğunlaştırmıştım.
Yaklaşık 4 gün önce sözde bizim olan yatak odamızda küçük bir kamera bulmuştum ve iyice diken üzerinde durmaya başlamıştım. Henüz bunu Aden'e söylememiştim ve söyleyeceğim de pek belli değildi.
Babamın böyle bir şey yapacağını önceden tahmin etmem gerekirdi çünkü psikolojisi iyi bir adam değildi. Her şeyi parası ile halletmeye çalışan zavallının tekiydi ve parası ile babalık yapıyordu...
Babam mükemmel bir adam değildi ve neler yapabileceğini birçok kez şahit olsam da onun kurallarına hep karşı çıkmıştım.
Eğer o kurallara uyan biri olsaydım ben çoktan kalbimi organ mafyasına satmış olurdum ama hâlâ şükür beynimi kullanabiliyordum. Tamam onun söylediği çoğu şeye boyun eğsem de bunlar uçuk şeyler olmuyordu ama Aden ile evlenmek... Çok fazla farklı bir boyutu ve ben o an ne yaşadığımı kimseye anlatamazdım.
Aden'e Kamera olayını söylersem ya da ortaya çıkarsa daha çok çileden çıkardı ve ben bir kavgayı daha çekecek halim yoktu. Zaten o yüzden taşınalım diye rahat durmamıştım çünkü babam 1 kamera ile duracak bir adam değildi. Kim bilir o evde kaç tane vardı...
Eh bir de o yapışkan kızdan kurtulmak epey bir işime gelmişti.
Yeni evimize sabah yerleşmiştik ve bütün kanım çekilmiş gibi hissediyordum...
"Al biraz bir şeyler ye, kaşık kadar kaldın." Aden elinde pizza kutusu ile gelince yorgun bakışlarımı ona çevirip yüzünü incelemiştim.
Aden'i ilk gördüğüm zaman onu hiç sevmemiştim ve ondan hiç tanımadığım halde içimi nefret duygusu kaplamıştı ama şimdi...
Bu aralar onu görünce içim kıpır kıpır oluyordu ve onu mutfakta ilk defa öptüğüm zaman yıllar önceki hissi tekrar tatmıştım ve ben bu hissin ne demek olduğunu çok iyi biliyordum.
Bu his canımı çok fena yakacaktı bunu da çok iyi biliyordum ama bu ilk defa umrumda değildi. Araz'a olan hislerim yıllar önce bitmişti ve şu an kendimden daha çok emindim.
Artık hiçbir şeyde de toy değildim. Aden'i tamamen tanımak istiyordum ve bu konuda elbette çekincelerim vardı.
O benden nefret ediyordu ve biz daha iki haftadır birbirimizi tanıyorduk daha çok ben onu tanımaya çalışıyordum o ise hep önüme engeller diziyordu.
Aden de yorulmuş gibi pizzayı ve içecekleri masaya koyup yanıma oturduğu zaman bedenimi tamamen ona döndürmüştüm.
Sürekli ona temas etmek istiyordum ve hareketlerini ezberlemek için sürekli onu izliyordum. İşe gittiğim zaman aklımda sürekli onda oluyordu ve eve gelmek için resmen saate bakıp duruyordum.
Evet arkadaşlar evim yanıyordu ama ben bu evin yanışını gülerek karşıdan izliyordum...
Aden, benim sevdiğim gibi pizzanın kenarını tabağa koyup bana uzattığı zaman kalbim değerli bir eşyamı görmüş gibi mutluluk ile atmaya başladığı zaman kurumuş dudaklarımı yalamıştım.
İlk haftalar önemsiz konuları konuşurken bundan bahsetmiştim ve o zamandan bu yana Ne zaman pizza yesek böyle yapıyordu ve bu küçük hareketi benim aşırı derecede hoşuma gidiyordu.
Pizza tabağını alıp kenara koyduğum zaman Aden'in bileğini tutup çekmiştim, Aden bana şok olmuş gibi bana bakmaya başlamıştı
"Her şey için teşekkür ederim, bana bir kalbim olduğunu tekrar hatırlattın. Kalbinde tut beni, ben oraya iyi bakarım Aden." Sıcak nefesimi boynuna doğru üfleyip dudaklarımı dudaklarına değdirip alt dudağını dişlerimin arasına almıştım. Bununla yetinmeyip alt dudağını emdiğim zaman, Aden ellerini göğsüme koyup tişörtümü tutmuştu.
Bu ufacık hamlesi bile millet için ne kadar değersizken benim göğsümde çiçekler açtırmayı başarıyordu...
