[MAYDON] "COME BACK DUNE"

CHAPTER 27

________

Our last Day in Capones Island.
Medyo late na akong nagising dahil sa pagod. Something happen to us again last night. Dune made me feel like I am the most lovable and important woman in the world, na worth it ako. Kahit pa hindi yun maiparamdam ng sariling pamilya ko saakin.

Somehow i feel relieve, and thankful that he is here. Na siya iyong pumupuno sa pag-ibig na matagal ko nang inaasam na ibigay saakin ng pamilya ko.

"Today's our last Day dito sa Island kaya naman.. Ibubuhos natin ang lahat ng oras natin sa pagdi-Date!" Sigaw ni Dune mula sa Banyo

Natatawa nalamang ako habang napapailing. Date daw? saan naman? tyaka hindi pa ba Date na matatawag itong isang linggo naming pagsasama?

tss.

Pagkatapos naming parehong magbihis inaya niya akong lumabas at maglakad-lakad, Napakalaki pala talaga ng Island pag lumabas ka at nagpupunta sa kung saan man gustong tumahak ng iyong mga paa. Kung una ay medyo takot pa ako ngayon ay hindi na lalo na't magkahawak kamay pa kami ni Dune habang naglalakbay sa Isla.

May Isla pa palang katabi ang Capones, Ang Camara Island at ang isa pa na hindi ko na maalalang binanggit ni Dune dahil masyado nang nabusy ang mga mata ko sa kakatitig sa Lighthouse mula sa di kalayuan. Ngumuso ako habang tinatanaw iyon, this is our lastday here. Gustuhin man naming magstay pa ng matagal hindi na pwede dahil may Kumpanya pang inaasikaso si Dune. But—I really want to go back there! sa lighthouse

"Dune can we go there?" I puppied sabay turo sa Lighthouse, sinundan niya ng tingin ang hintuturo kong tumuturo roon. He smiled ngunit saglit lamang iyon, ang akala ko tuloy hindi na siya papayag pero agaran rin namang gumaan ang loob ko ng makita siyang tumango.

Halos mapatalon ako sa saya at agad na kinapa ang aking Cellphone sa bulsa ng aking shorts. Ngising-ngisi ako habang hinihila si Donny patungo sa nais kong tahakin.

"O-oops oops, slow down Dale, walang humahabol saatin" he said chuckling

Hindi ko na pinansin pa ang sinabi niya basta hinila ko nalang siya, huminto lang ako saglit ng nasa tapat na kami ng hagdan patungo sa itaas. Hush! hiningal ako. kaya humugot ako ng Malalim na hininga sabay buga bago muling nagpasiyang aakyat na. Para akong bumalik sa pagkabata habang excited na tumatakbo paitaas samantalang si Donny naman na sumusunod saakin ay panay ang pag-aalala saakin. Sigaw lang siya ng sigaw ng "Dahan-Dahan!" Tinatawanan ko nalang. Hanggang sa wakas nakarating na nga kami sa mismong tuktok nito.

Hinihingal pa ako ng tumungo sa harap, at humawak sa reilling.

Picture dito picture doon

Ganoon lamang ang ginawa ko sa buong pagliliwaliw namin sa lugar. At ngayon nga'y kasalukuyan kaming nasa dalampasigan, nakaupo sa puting buhangin habang sabay na pinagmamasdan ang unti-unting pagbaba ng araw sa di kalayuan.

Ang aming mga paa ay parehong naka diretso, hinahayaan ang mga alon na humampas rito.

Nilingon ko si Donny gamit ang nagtatanong na mga mata ng maramdaman ko ang kaniyang paghawak saaking kamay.

"Bakit?"

Umiling lamang siya sabay ngiti

"Nothing, I just wanna hold your hand." aniya

But i wasn't convince, halata kasi sakaniyang mga mata na may gumugulo sakaniya.

"What is it Dune? you wern't that good in hiding something."

Gumuhit ang bahagyang ngiti sakaniyang labi dahil sa sinabi ko. Kaya mas lalo pa akong nacurious at nagpumilit na itanong kung ano ang kaniyang iniisip.