[MAYDON] "COME BACK DUNE"

CHAPTER 35

__________

"Good News! She's getting better, Malakas ang pasyente. Lumalaban talaga siya sakaniyang karamdaman. The next step we'll do is the operation, Tatanggalin namin ang bukol sa kaniyang Hita. Hindi pa naman nito gaanong naapektuhan ang kaniyang mga ugat, milagro rin kung masasabi ang hindi pag-kalat niyon sa buong kabuuhan ng kaniyang hita kaya walang lugar ang pag-putol natin sakaniyang binti. Sa nakalipas ko kasing naging pasyente ay kinakailangan talagang putulin ang binti upang hindi kumalat ang impeksyon dulot ng bukol nito. Ang iba nga ay hindi parin nag-susurvive kahit pa pinutulan na ng binti. But this! Ms.Entrata—This is miracle. She'll survive this! ofcourse dagdagan narin natin ng Dasal." The Doctor lough at thr end of his words

Nagkanda halo-halo naman ang pakiramdam ang naramdaman naming pareho ni Dune sa ibinalita nito saamin.

This is really a good news! sa wakas!

"I can't believe this Dune, Finally!" Halos maiiyak ako nang aking abutin si Dune upang mayakap. "Finally! may pag-asa pa akong mabuhay ng mas mahaba pa, I can still spend my time with you.." Impit kong sambit habang umiiyak

Dune isn't talking pero umiiyak rin siya, and i can see from his eyes how grateful he is sa ibinalita ng doktor ko.

My tummy changes its size every month, at ramdam ko narin ang paminsan-minsang pagsipa at pag-galaw ni baby saaking Tiyan.

"Look sumisipa na naman si baby!" I giggled

Agad akong dinaluhan ni Dune upang mas malapitan niyang makita ang pag-galaw ng tiyan ko. Pareho kaming napahagikgik dahil dun

________

ARAW NG OPERASYON ko ngayon, I can't help but get nervous. Tatanggalin na nila ang bukol saaking hita na ngayon ay visible na masyado  kahit pa magsuot ako ng mahabang dress or pants ay kitang-kita na ito. Maging ang hita ko ay namamaga rin dulot nito kaya hindi na talaga ako halos makalakad ngayon.

Sabi ng Doktor, magiging maayos naman daw ang aking Operasyon. Ang tanging pina-ngangambahan ko lang talaga ngayon ay sa susunod na dalawang buwan ay kabuwanan ko na, Tapos ang pahinga na sinabi ng Doktor pagkatapos ng aking Operasyon ay Anim na buwan. Papaano k-kung? Mahirapan ako sa panganganak?

*Sigh*

Agad kong iwinaksi ang kung ano mang gumugulo sa isipan ko, Hindi ako dapat nag-iisip ng kung ano-ano! lalo pa kung negatibo ito. Baka maapektuhan lamang nito ang aking operasyon.

"Hey, Are you okay?" Ani Emily, bakas sakaniyang mga mata ang pag-aalala

Talagang lumipad siya kasama ng buo kong pamilya at ni Dune dito para palakasin lalo ang loob ko. At sa totoo lang, labis akong natutuwa dahil dun.

"Everything's settled. Kailangan na naming maipasok ang pasyente sa OR para masimulan na ng Operasyon." Saad ng Doktor

"A-ah Dok, Kuwan kasi—uhm.. May pampatulog  po ba?"

Bahagya silang natawa sa sinabi ko ngunit ako hindi ko magawang matawa dahil sa tila namumuo na namang kaba sa aking dibdib. My Gosh! this is the first time na Papasok ako sa loob ng OR at ooperahan pa, I hope i survive though sabi naman ng Doktor makakayanan ko iyon STILL—I HOPE I SURVIVE!

"Ofcourse Ms.Entrata, Patutulugin ka namin bago ka namin Ooperahan..And Don't worry, may Anesthesia rin kaming E-iinject sa'yo, you won't feel anything Ihja." Anito

Kabado akong tumango at nilingon si Donny na nasa likuran ko, hawak hawak ng dalawa niyang kamay ang Wheelchair ko. Yumuko siya upang ngitian ako, Assuring me that everything will be okay.