GÖREV

9. Bölüm: Küçük Bir Sorun

Poyraz heyecanından ne yapacağını bilemiyordu, hareketsiz kaldı. Metin yavaşça onu dürttü. İçeri girdiler ve arkalarından hizmetçiler kapıyı kapattılar. Kutay karşılarında ki masada oturuyordu, onlarda masanın diğer tarafında bulunan sandalyelere oturdular. Poyraz biraz odayı inceledi. Odanın neresine baksa sanki saraydaymış gibi hissediyordu. Odanın duvarlarında koca koca tablolar vardı, bunlardan bazıları bilindik tablolardı. Avizeler, halılar, tablolar yani kısacası her şey saray eşyaları gibiydi. Odayı inceledikten sonra yüzünü Kutay'a çevirdi. Beklediğinden daha iyi karşılanmıştı, o Kutay'ı sert ve sinirli biri sanıyordu fakat onun aksine oldukça güler yüzlüydü.

Kutay: Nasılsın, iyi misin Poyraz?

Poyraz: Sağ olun efendim, iyiyim.

Kutay: Metin yaptıklarından ve senden bahsetti. Malları göndermek için sana görev vermiş. Bende açıkçası anlatılanları dinleyince şaşırmadım değil. Oldukça güzel bir iş çıkartmışsın.

Poyraz: Sağ olun.

Kutay: Gelmeden önce malların durumunu kontrol ettim, şuan da tırlar Elazığ'da ve hiç bir sorun gözükmüyor.

Metin: Poyraz'ın hazırladığı plan sayesinde Kutay Bey, çok akıllıca düşünülmüş bir plan.

Kutay: Doğru doğru. Seni gözüm tuttu Poyraz. Eğer bu başarıların artarsa seni güzel yerlere getirebilirim, seni çok güçlü yapabilirim. 

Poyraz: Güzel işler yapacağımdan emin olabilirsiniz Kutay Bey, sizi zora düşürecek bir şey yapmayacağım.

Kutay: Ben zora düşmem Poyraz, zaten eğer böyle bir durum söz konusu olursa hiç iyi olmaz.

Poyraz: Anlıyorum.

Kutay: Hızlı anlayan insanları severim. Her neyse, senden bir şey isteyeceğim.

Poyraz: Tabi.

Kutay: Yarın yurt dışından kızım gelecek ve tahmin edersin ki benim düşmanım çok. Benim peşimde oldukları kadar ailemin de peşindeler. Tahmin ettiğin üzere senden kızımı güvenli bir şekilde alıp buraya getirmeni istiyorum. İsteğimi kabul ediyor musun?

Poyraz: Merak etmeyin, kızınız sağ salim buraya gelecek.

Kutay: Güzel. Tanıştığıma memnun oldum Poyraz.

Poyraz: Bende memnun oldum efendim.

Kutay: Çıkabilirsin, Metin sen kal.

Poyraz ayağa kalktı ve kapıya doğru yürüdü , hizmetçiler kapıyı açtı ve odadan çıktı. Poyraz için bu tanışma biraz stresli geçmişti, odadan çıkınca biraz rahatlamıştı. Merdivenlerden indi ve tam binadan çıkacakken gözü birine takıldı. Ona doğru baktı, o da Poyraz'a bakınca Poyraz kafasını çevirdi ve yürümeye devam etti. O yüz ve o sima ona tanıdık gelmişti, fazla aldırış etmeden bahçe kapısından çıktı. Arabasına bindi ve sürmeye başladı. Konuşulanları Kazım Müdür'e iletmesi gerekiyordu. Telefonunu aldı ve Kazım Müdür'ü aradı.

Poyraz: Alo, müdürüm.

Kazım M.: Nasıl geçti, neler konuştunuz?

Poyraz: Biraz stresli geçti ama güzel geçti.

Kazım M.: Ne konuştunuz?

Poyraz: Metin ona benden bahsetmiş, o da beni gözünün tuttuğunu söyledi.

Kazım M.: Harika, gözüne girmeyi başardın.

Poyraz: Bana bir görev verdi.

Kazım M.: Ne görevi?