Marsilya; Canavarın Kalbi

"Bildiklerim..."

Heyecan dolu bir bölümle ben geldim. Sakın kaçırmayın ballar sizi çok seviyorum. Vote ⭐️ ile beni desteklemeyi unutmayın. Yorumlarınızı bekliyorum. Olumlu olumsuz bir çok önerinize açığım canlar ⭐️✨

1 Buçuk Ay Sonra...

Belki de en başından beri hataydı her şey? Onu hiç sevmemeliydim! Ona teslim olmamalıydım. Hastaneden sonra iki yabancı gibi yaşıyorduk aynı evde. Doğrusu eve pek geldiği söylenemezdi. Geldiği anların çoğunu Asta Mia'yla geçiriyordu. Not kağıtlarını bulmuştu, onları imha etmişti. Soru sormak istemiyordum. Sorsam bile cevap vermeye pek hevesli değildi. Lohusalık durumum hala devam ediyordu. Göğüslerim çok şişkindi, karnımda doğumdan kalan bir kaç kilo vardı. Asta'yı uyuttuktan sonra beyaz uzun sabahlığımı sıkıca bağladım. Uzun sarı saçlarımı sol tarafıma aldım. Yatak odasından çıktım. Çalışma odasına kilit vurulmuştu. Bilgisayarlarla temas etmemi yasaklamıştı soğuk adam! Merdivenlerden sakince inmeye başladım. Olin salonda toz alıyordu.

Merdivenlerden indikten sonra mutfağa geçtim. Büyük ekran televizyon açıktı. Haberler başlamıştı. Sürekli tatlı şeyler aşeriyordum. Hamileliğim boyunca bile bu kadar tatlı yememiştim. Buzdolabını açtım. Yumurta ve sütü çıkardım. Tezgahın üzerine bıraktım. Diğer kek malzemelerinide çıkardım. Büyük cam kasesinin içine şeker ve yumurtayı koyup çırpmaya başladım. Haberlerdeki ilginç gündemler oldukça ironikti. O anda bitmek üzere olan haber programı spikerin değişen yüz ifadesiyle sarsılmama neden olmuştu.

"Son Dakika"

"Amerika Birleşik Devletleri'inde yaşadığı tespit edilen Don Marsilya Antoine Lopez'in federal ajanlar tarafından tutuklandığı bildirildi. Meksika'nın büyük kartellerini yöneten ailenin içinde kanlı bir hesaplaşma gerçekleştiği söyleniyor. Bay Lopez'in tutuklanması üzerine Meksika hükümeti alarma geçti. Dünyaca ünlü milyarderin ailesinin bir çok suça karıştığı öne sürülüyor."

Cam kase elimden kayıp yere düştü. Camın kırılma sesi bütün mutfakta yankılandı. Olin mutfağa girdiğinde korkuyla çığlık attı. Üstüm başım kek hamuru olmuştu. Gözlerim dolmuştu. Olin yerdeki cam parçalarını toplamaya başladı.

"Bayan Sofia iyi misiniz?"

Onu duymazlıktan gelip mutfaktan çıktım. Koşarak merdivenleri çıkmaya başladım. Odama girdiğimde komidinin üzerindeki telefonu aldım. Titreyen elimle babamı rehberden buldum. Onu aramaya başladım. Bebeğimin beşiğine yaklaştım. Asta huzurla uyuyordu. Onun güzel başını okşadım. Telefon sonunda açılmıştı. Sessiz bir tonda konuşmaya başladım.

"Baba ne olur bana yardım et!"

Babamın sesi oldukça gergin geliyordu. Olanları o da öğrenmiş olmalıydı.

"Sen bana annene nasıl yalan söylersin? Böyle bir adamla nasıl olursun?"

Gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Neye üzüleceğim şaşırmıştım. Marsilya tutuklanmıştı. Ailem her şeyi öğrenmişti. Ben küçücük bebeğimle ortada kalmıştım.

"Baba özür dilerim. Her şeyi sana en başında söylemem gerekiyordu. Ama bebeğim için yardımına ihtiyacım var lütfen. Annem ve sen olmadan bunu atlatamam."

Asta ağlamaya başlamıştı, eğilip onu kucağıma aldım. Sakinleştirmeye çalıştım. Başını göğsüme yaslayınca sessizleşti. Babamın bana bir cevap vermesini beklemeye başladım.

"Tamam Güz. İlk uçakla orada olacağız. Elimden geleni yapacağım."

Konuşmasını bitirdikten sonra telefonu kapattı. Babamın bana karşı bu kadar uzak davranması canımı yakmıştı. Bu kez telefonla Marsilya'yı aradım. Ama ulaşılamıyordu. Telefonu yatağın üzerine bıraktım. Yatağın kenarına oturup Asta'yı emzirmeye başladım. Onun minik elini tuttum. Mavi gözlerini gözlerine baktım. Bebeğim için güçlü olmalıydım. O her şeye rağmen bebeğimin babasıydı. Onu kim olduğunu bile bile sevmiştim. Yaşananları değiştirecek gücüm belki yoktu. Ama onunla aile olmayı başarabilmiştik. Aramızda ne geçerse geçsin o hep bana dönmüştü. Birbirimize kırgın bile olsak birbirimize karşı sorumluluklarımız vardı. En büyük savaşımı veriyordum belki de? Onun hakkında bildiklerimle ve içimde ona karşı hissettiklerimle...

Yakında yeni bölümleriyle yeniden Düşes'in Kızı'da aramızda olacak!