Bitti Sandığın An

-Bölüm 7-

"İkimiz için bir liste yaptım annem. 9 maddelik bir liste."

"9 madde mi? Genelde o 10 madde olmaz mıydı?"

Elleri usulca saçlarımda dolaşmaya devam ederken "9 madde çünkü kediler için 9 canlı derler." dediğimde güldü. "Ah senin şu kedi aşkın."

"Ama çok güzeller. Maddelerden birinde bile var, kedi sahiplenmek."

"Güzeller güzel olmalarına ama mahalledekiler yüzünden kolların yara bere içinde." Gülerek omuz silktim. "Bazı güzel şeyler acıtır diyen sen değil miydin?"

"Bendim." dedi. "Öyle olsun bakalım. Ama madem bu listeyi hazırladın, hepsini yapmadan pes etmek yok. Anlaştık mı?"

Uzanıp yanağına bir öpücük kondurdum. "Anlaştık."
_

"Berin sen ne dediğinin farkında mısın?"

Kağan şokla sorduğu soruyla biraz geri çekildi. Elimin tersiyle gözyaşlarımı silerken "Farkındayım." dedim kendimden emin bir şekilde.

Anlayamıyormuş gibi yüzüme baktı. "Ben... Gerçekten bir anlam veremiyorum. Şaka mı bu?"

Başımı iki yana sallarken "Hayır, oldukça ciddiyim." dedim. "Anlayamamakta haklısın. Bir yere oturup konuşalım mı?"

Beni onayladığında çalışmaya başladığım kafeye gittik. Daha benim mesaim başlamadığı için masalardan birine oturduk.

Ben ellerimi birbirine kenetleyip nereden başlayacağımı düşünürken Kağan, gözlerime sabırsızca bakıyordu. Haklıydı. Kim olsa aynı tepkiyi verirdi. Ya da delirmiş olduğumu düşünürdü.

Ama delirmemiştim ki. Sadece öleceğini kabullenmiş biriydim ben. Bedenimi gömmeden önce ruhumdan kalan kalıntılarla anneme verdiğim sözü yerine getirmek istiyordum. Bu yüzdendi bu ansızın ortaya çıkan sorum.

Yaklaşık bir yıl önce yaptığım o listenin maddeleri hala ilk günkü gibi aklımdaydı. Ve onlardan biri de şuydu.

Berin evlenirken annesi de nedimesi olacak.

Annem babama rağmen evliliğin güzel yanlarını anlatırdı bana hep. Mutsuzluklarına değil, en ufak mutluluklarına tutunurdu. Benim de bir gün sevdiğim biriyle evlenmemi söylerdi. Ben de ona nedimemin o olması şartını sunardım.

Ama şimdi nedimem olması için ne o vardı, ne de benim aşık olmak için vaktim.

O yüzden Kağan'a sormuştum. Çünkü bana iyi gelmişti. Belki çılgınlıktı bu. Ama ben zaten ölmeyi kabullenerek yapmıştım en büyük çılgınlığı.

"Üç ay önce annem vefat etti. Temizlik için gittiği bir binada camları silerken aşağıya düştü."

Sesimin titremesini ve gözlerimin dolmasını umursamadan devam ettim. Bakışlarım birbirine kenetli ellerimdeydi.

"Annem bu hayattaki her şeyimdi. O gidince yıkıldım ama esas yıkılışım babamın bir ay sonra hiçbir şey yokmuş gibi evlenmesiyle oldu. Delirdim. Ancak elimden bir şey gelmedi. İki ay kadar dayanabildim. İki ayın sonunda bir mektup yazıp terk ettim evi. Ve buraya geldim. İstanbul'a. Biricik'in yanına yerleştim."

Sözümü kesmeden beni dinliyordu. Bakışları bendeydi. Görmesem de hissediyordum.

"Tabii sen hala sorduğum sorunun sebebini anlayamadın. Şöyle ki, annemle ikimize bir liste hazırlamıştım. Beraber yapmak isteyip yapamadığımız 9 maddeden oluşan bir liste."

Ve yalanlar karışmaya başladı sözlerime.

"Ben iyiyim. Sadece yorulduğumda ve ani duygularda kalp çarpıntım oluyor. Ağlama sebebim aklıma bir anda o listenin gelmesiydi. Çünkü anneme söz vermiştim. O maddeleri yapana kadar pes etmeyecektim."

Yalancıydım, bencildim, korkaktım. Ona gerçeği anlatamamıştım. Hastayım, ölüyorum, öleceğim diyememiştim. Ağır gelmişti.

"Her neyse." deyip ona baktım. Gülmeye çalışarak ekledim. "İşte o listedeki maddelerden biri de buydu. Ben evlenecektim, annem de nedimem olacaktı. O şimdi yok ama beni izliyor biliyorum. O yüzden bu maddeyi de gerçekleştirmem gerek."

Yüzü o kadar ifadesizdi ki çözemiyordum ne hissettiğini. Vereceği tepki beni korkutsa da devam ettim.

"O halde Kağan Acarsoy... Benimle anlaşmalı olarak evlenir misin?"

Sustum ve cevap vermesini bekledim.

Uzandı, sıktığımı bile fark etmediğim yumruklarımı nazikçe açtı. Gözlerime baktı.

"Sadece seninle evlenmem. O listedeki her şeyi seninle yaparım Berin Kartal."

~~~

✨Otuz yıllık birikimimle bu adam tamamdır diyorum, işte o kadar!

Ben bu çocuğa bir günde aşık olmadım arkadaşlar...