ကြက်သွေးရောင် တဖိတ်ဖိတ် တောက်နေသော ကတ္တီပါကော်ဇော်နီသည် ဧည့်ခန်းမဆောင်၏ အသရေတစ်မျိုးကို ဆောင်ကာ ခန့်ညားလှပသည်။
နံရံတစ်ဖက် တစ်ချပ်စီတွင် ချိတ်ဆွဲထားသော တန်ဖိုးကြီးပန်းချီကား တစ်ခုနှင့်တစ်ခုအကြား ကျွန်းသားကို အနုစိတ် ထွင်းထုထားသော ပန်းကနုတ်လက်ရာများကလည်း ဧည့်ခန်းအသွင်အပြင်နှင့် လိုက်ဖက်တင့်တယ်နေသည်။
" မူဟယ် ... ကားသံ ကြားတယ်။ ဒေါက်တာရှင်းတို့ လာပြီ ထင်တယ် "
မယ်မယ်ကြီးထံမှ အမိန့်ရသည်နှင့် မူဟယ် တစ်ယောက် အိမ်အ၀င် တံခါးမကြီးဆီသို့ ပြေးရတော့သည်။
ကားပေါ်က ဆင်းလာသူများကို ခရီးဦးကြိုပြုရန် ပြင်တော့ ပါမောက္ခရှင်းနှင့်အတူ ပါလာသည့် အစ်ကိုငယ်မှာ အင်မတန်မှ ချောမောကြောင်း သတိထားမိသည်။
" မယ်မယ်ကြီးရှိလား မူဟယ် "
" ရှိပါတယ် ဘဘ ဒေါက်တာ။ မယ်မယ် လွှတ်လိုက်လို့ မူဟယ် လာကြိုတာပါရှင့် "
လိုက်ပါလာသည့် အစ်ကိုငယ်က နှုတ်ခမ်းစွန်းတို့ တွန့်ရုံ ပြုံးကာ နှုတ်ဆက်သည်။ မြီးကောင်ပေါက်မလေးပီပီ ထိုအစ်ကိုချောချောမျက်နှာကို ကြည့်ပြီးရင်း ထပ်ကြည့်ချင်မိသည်။
အိမ်တော်သည် ခေတ်ပေါ်ပစ္စည်း အဆောင်ယောင်များထက် ရှေးဟောင်းကျပြီး တန်ဖိုးကြီးသော ပရိဘောဂများကိုသာ တခမ်းတနား ဆင်ယင်ထားသည်။
ဧည့်ခန်းမ၏ ကျွန်းရောင်ပြောင်လက်နေသော ထိုင်ခုံများ၏ ထိပ်တည့်တည့်နေရာသည် မယ်မယ်ကြီး ထိုင်နေကျနေရာဖြစ်သည်။
" နေကောင်းကျန်းမာပါရဲ့လား မယ်မယ် "
" နေသာသလို နေရတာပါ့ ဒေါက်တာရယ်။ ခန္ဓာ၀န်မှ မပယ်နိုင်သေးတာကိုး "
ဒေါက်တာရှင်းနှင့် ဧည့်သည်အစ်ကိုအတွက် ဧည့်ခံရန် မူဟယ်က မီးဖိုချောင်ထဲ ခဏ၀င်၍ ပြင်ဆင်ရသည်။ ရုပ်ရည်လေးတောင် ဒီလောက် ချောမောနေလျှင် အသံလေးများဆို ဘယ်လောက် သာယာနာပျော်နေမလဲ တွေးရင်း ကော်ဖီခွက်ထဲ ရေနွေးထည့်ရာ အတွေးလွန်ပြီး လက်ပေါ်လောင်းချမိသည်။
YOU ARE READING
MINE
Fanficအချစ်ဦး VS အချစ်ဆုံး ဘ၀မှာ မေ့မရဆုံးသော အချစ်ဦးရယ် ... ထွက်သက်နောက်ဆုံးချိန်အထိ အနားမှာ အမြဲရှိစေချင်မိတဲ့ အချစ်ဆုံးရယ် ... အချစ်ဦးနှင့် အချစ်ဆုံး အားပြိုင်လာတဲ့အခါ ... အခ်စ္ဦး VS အခ်စ္ဆုံး ဘ၀မွာ ေမ့မရဆုံးေသာ အခ်စ္ဦးရယ္ ... ထြက္သက္ေနာက္ဆုံးခ်ိန္အထိ...
