တေးသွားမမှန်သော စန္ဒရားသံက တီးခတ်နေသူ၏ ရှုပ်ထွေးသော စိတ်အစဉ်ကို ဖော်ကျူးသည်။
အသက်က တစ်စုံတစ်ခုကို စိတ်ဆိုးပြီဆိုရင် ဒီလိုမျိုး ပေါက်ကွဲတတ်သည်။ အထူးသဖြင့် သူနှင့် ပတ်သက်ပြီး။
" ဒီနေ့ မောင့်ကို စကားပြောဦးမှာလား အသက် "
အမေးစကားကို တုံ့ပြန်မလာပဲ မျက်လုံးများမှိတ်ကာ ဆက်လက်တီးခတ်နေလို့ သူ အနောက်ကနေ ကိုယ်ကိုကိုင်းကာ သိုင်းဖက်ပြီး ခေါင်းလေးပေါ် မေးတင်မိသည်။
" မောင့်ဆီက သူစိမ်း ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့ အနံ့ရတယ်။ ခပ်ဝေးဝေးမှာ သွားနေချေ "
ဖက်ထားသည့် လက်များကို ဆွဲဖြုတ်ကာ သူ့ရှေ့က ထထွက်သွားသည်။ သူ စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ထိုးဖွလိုက်ပြီး အသက်ရှိရာ မှန်ပြတင်းနားသို့ ချော့ဖို့ သွားရပြန်သည်။
" ဒီနေ့ မယ်မယ် ဆရာ၀န်တစ်ယောက် ထပ်ခေါ်လာတယ်။ အရင်အခေါက်တွေလိုပဲ မောင့်ကို ကုပေးဖို့တဲ့။ မောင် လက်မခံဘူးလို့ တခါထဲ ငြင်းခဲ့တယ် "
" ဒါဆို မောင့်မျက်နှာက ဘာလို့ တမျိုးဖြစ်နေတာလဲ "
" မောင် ဘာဖြစ် ... "
" မညာနဲ့ မောင်။ မောင့်စိတ်ကို မောင်ကိုယ်တိုင်ထက် ငါက ပိုသိတဲ့သူတစ်ယောက်နော် "
ဟုတ်ပါတယ်။ အသက်က သူ့ကိုဆို မျက်နှာလေးတချက်ညိုရုံ၊ အသံလေး တချက်ပြောင်းရုံနှင့်တောင် သူဘာဖြစ်နေတယ် ဘယ်လိုခံစားနေရတယ်ဆိုတာ အသေးစိတ် သိသူဖြစ်သည်။
ခုလည်း အသက်က ရိပ်မိနေပြီဆိုတော့ သူ ကွယ်ဝှက်မထားချင်တော့။ ဒီလိုကိစ္စသေးသေးလေးကြောင့်တော့ ချစ်ရတဲ့သူကို စိတ်ပင်ပန်းမခံစေချင်ပါ။
" ဒါဆို မောင်ပြောမယ်နော်။ ဒီနေ့လာတဲ့ ဆရာ၀န်ကလေ အသက်နဲ့ သိပ်တူတယ် "
" ဘယ်လို "
" ဟုတ်တယ်။ အသက်ရဲ့ ဒီနှာဖျားထိပ်က မှဲ့လေးက အစ တစ်နေရာထဲရှိနေတာ။ ပြီးတော့ ပိုထူးဆန်းတာရှိသေးတယ် "
" ဘာလဲဟင် မောင် "
" ဟော့ဒီက နားကပ်လေးလို လခြမ်းလေး ပန်ထားတာဗျာ "
YOU ARE READING
MINE
Fanficအချစ်ဦး VS အချစ်ဆုံး ဘ၀မှာ မေ့မရဆုံးသော အချစ်ဦးရယ် ... ထွက်သက်နောက်ဆုံးချိန်အထိ အနားမှာ အမြဲရှိစေချင်မိတဲ့ အချစ်ဆုံးရယ် ... အချစ်ဦးနှင့် အချစ်ဆုံး အားပြိုင်လာတဲ့အခါ ... အခ်စ္ဦး VS အခ်စ္ဆုံး ဘ၀မွာ ေမ့မရဆုံးေသာ အခ်စ္ဦးရယ္ ... ထြက္သက္ေနာက္ဆုံးခ်ိန္အထိ...
