Ward ထဲ Round ပြီး အခန်းပြန်လာသည့်အခိုက် ၀က်ဝံညိုလေးတစ်ကောင် သူ့အခန်းရှေ့ ဗျာများနေတာ လှမ်းတွေ့ရသည်။ အခန်းတံခါးခေါက်ရနိုး လှည့်ထွက်ပြန်ရနိုးဖြင့် ချီတုံချတုံဖြစ်နေသော ထိုကောင်ငယ်လေး၏ ဆံနွယ်တွေကို အနောက်ကနေ လှမ်းဆွဲကာ စလိုက်သည်။
" အ့ "
ရုတ်တရပ်မို့ လန့်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ဆူထော်ကာ လှည့်ကြည့်လာသည်။ ပြုံးပြီး ကြည့်နေသည့်သူ့ကို မြင်တော့ ဆူထော်နေသည့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေပြေလျှော့သွားပြီး မျက်၀န်းပြာတွေပါ ရီဝေနေအောင် ပြုံးသည်။
" ကိုကို့ကို ပြောစရာရှိလို့ စောင့်နေတာ "
လိပ်ပြာတွေ ရင်ထဲဖြတ်ပြေးသွားသလို နူးညံ့ညင်သာသည့် ခံစားချက်မျိုးကို ဒီကောင်လေးပြုံးတိုင်း ခံစားရသည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင် ကျောက်သလင်းလို အေးမြခြင်းကိုပေးသည့် မျက်၀န်းပြာ၏ အကြည့်တွေကိုလည်း ထာ၀စဉ် ငေးကြည့်ခွင့်ရချင်သည်။
သို့သော် ... ။
" ဂျောင်ကုက ပစ္စည်းတွေသိမ်းနေလို့ ကိုကို။ ကျွန်တော် မပြန်ခင် ကိုကို့ကို သေချာ နှုတ်ဆက်သွားချင်လို့ "
သူရှေ့ကပင် ဦးဆောင် အခန်းထဲ ၀င်သွားပြီး ဆိုဖာပေါ်တွင် ပုံ့ပုံ့လေး ၀င်ထိုင်သည်။ ဆိုးလ်ပြန်ရမှာမို့ တက်ကြွနေသူလေးနှင့် ဆန့်ကျင်စွာ သူကတော့ နှုတ်ဆက်ရန် ၀န်လေးနေခဲ့သည်။
" ကျွန်တော် မေ့မြောနေစဉ် ကာလတလျှောက်လုံး ဂျောင်ကုက စိတ်ပင်ပန်းခဲ့ရတယ်ဆိုပေမယ့် တကယ်တမ်း စိတ်ရော လူရော အပင်ပန်းခံ စောင့်ရှောက်ပေးခဲ့တာ ကိုကိုပါ။ ဒီအတောအတွင်း ပြောမှား ဆိုမှားရှိခဲ့ရင် ကိုကိုကပဲ ခွင့်လွှတ်ပေးပါနော် "
မဆုံနိုင်အောင် ဝေးရတော့မယ့် လူတွေလို ကလေးငယ်က နှုတ်ဆက်နေလေတော့ အားတင်းထားသည့် စိတ်များ အရည်ပျော်ချင်လာကာ မမြင်ကွယ်ရမှာ လက်ချောင်းတွေ ကုပ်ခြစ်ပြီး ငိုချင်စိတ်ကို ထိန်းသည်။ ဟန်ဆောင်ပြီးပင် စကားလုံးများက ထွက်မလာသောအခါ သူ လည်ချောင်းတချက်ရှင်းပြီး လူကြီးပီသဖို့ ကြိုးစားရပြန်သည်။
YOU ARE READING
MINE
Fanfictionအချစ်ဦး VS အချစ်ဆုံး ဘ၀မှာ မေ့မရဆုံးသော အချစ်ဦးရယ် ... ထွက်သက်နောက်ဆုံးချိန်အထိ အနားမှာ အမြဲရှိစေချင်မိတဲ့ အချစ်ဆုံးရယ် ... အချစ်ဦးနှင့် အချစ်ဆုံး အားပြိုင်လာတဲ့အခါ ... အခ်စ္ဦး VS အခ်စ္ဆုံး ဘ၀မွာ ေမ့မရဆုံးေသာ အခ်စ္ဦးရယ္ ... ထြက္သက္ေနာက္ဆုံးခ်ိန္အထိ...
