ATEŞ SENİ ÇAĞIRIYOR - TUTKU SERİSİ III - FİNAL

12. BÖLÜM - GÖZYAŞIM

Arkadaşlar merhaba, kafamı çok veremediğim için yazılı hikayeye ağırlık verdim. Birkaç gün daha beni idare ederseniz, diğer kitaplara da bölüm gelecek :) teşekkür ederim.

-*-

Dünya taktığı güneş gözlüğü ile kuzeninin evine girip hafifçe indirdi güneş gözlüğünü ve etrafa baktı. Sonra koşarak bir çiçeğin arkasına saklanıp, başını kaldırdı ve yine etrafa bakındı.
“Temiz,” deyip emekleyerek karşıdaki ağaca doğru gitti. Ayağa kalkıp bu sefer koşarak kapıya geldi, etrafa baka baka zili çalıp bekledi. Derya’nın uykulu uykulu kapıyı açması ile onu itip içeri girdi ve elini kalbine koyarak, “Oh be yakalanmadan geldim,” dedi.
Derya onu süzerken kaşlarını çattı, “Manyak mısın kızım? Ne bu halin ajan gibi simsiyah giyinmişsin, bir de güneş gözlüğü takmışsın bu havada?”

“Biliyor!” diye inledi kızın omuzlarını tutarak. “Takip ediliyorum!” eli ile yüzünü yelledi, “Her adımımı biliyor.”
“Kim, neyi biliyor tövbe estafurullah tövbe! Sabah sabah dayanmışsın kapıya. Ayrıca kim takip ediyor seni, Allah korusun!” kapının yanındaki pencereden dışarı bakıp, yeniden döndü kıza.
“Seni biliyor! Uygar seni biliyor! Bana taktikler verdiğini, deli dana olmadığımı da biliyordur kesin. Bugün şirkete gelmemi söyledi. Deli dana olduğuma inansa ‘gel’ der mi? Demez. Deli mi ki adam? Değil. Çok da zeki, zekasını sevdiğim, Allah’ım ben hala ne diyorum ya?” kıza birden bağırdı, “Derya! Seni biliyor adam seni! Ne yapacağız?”

“Anlamadım mikserde dünya markası kuzenim benim, yemin ederim geldin sabah sabah beynimi karıştırdın!” kızı salona geçirip, koltuğa oturttu, “Şimdi buraya otur ve tane tane anlat, ne oldu ne dedi sana?”
Dünya oturamadı ve yeniden ayağa kalkıp “Gece aradı beni!” dedi fısıltı ile sonra perdeyi aralayıp, dışarıyı kolaçan etti. “Kimse yok!” başını salladı, “Ama seni biliyor. Derya dedi, Derya yok dedi! Derya’dan uzak dur, dedi. Yaklaşma dedi. Dedi de dedi!” sonra inledi, “Şifreli şifreli konuştu, anlamadım. Çözemedim şifreyi. Neden çözemedim Allah’ım?”
“Ya kızım bir git işine deli misin divane misin? Aaa! Nereden bilecek beni?”

Dünya kaşlarını çattı, “Kızım o zaman neden gecenin bir körü ‘Derya’dan uzak dur!’ diye arayıp uyandırdı beni. Hadi yap açıklamanı.” Gözlerini kıstı, “Beni takip ettiriyor olabilir, buraya o yüzden öyle geldim, bir süre telefonda görüşelim, yan yana görülmeyelim.” Sonra kendi kendini onayladı, “Evet, evet öyle yapalım, telefonda ya da gizli, kuytu mekanlarda buluşalım. Bundan sonra da senin adın Mustafa! Tamam mı? Şifre!”
“Mustafa ne alaka kızım?”

“Mustafa mı?” omuz silkti, “Ne bileyim, Mustafa Sandal’ı çok severim ben. Özellikle Aya Benzer yüreğim, şarkısına bayılırım. Oradan geldi aklıma. Ay ne güzel şarkılardı kız, değil mi? Of of!”
Derya başını eğdi ve “Yok olmadı bu kız böyle,” dedi kendi kendine, “Yemin ederim aşk sana yaramadı Dünyalar alemi, yani kimine yakışır aşk, kiminin de böyle ayarları kayar. Cık,” yaptı başını sallayarak, “Sana olmadı, yani hiç olmadı. Hatayı nerede yaptık bulsak...”

“Aman be geç kaldım,” diye feryat edip, koşarak kapıya giderken Derya şaşkınlıkla kızı izliyordu, “Hadi görüşürüz.”
“Nereye geç kaldın?”
“Hastaneye. Beş haftalık rapor alacağım beş, altı! Kaç verirlerse artık. Hatta çalışamaz artık, raporu bile alabilirim.”
“Valla olmadı bu kız, hiç ama hiç olmadı yani böyle aşk falan. Kafayı üşüttü.” Yeniden bağırdı arkasından, “Ruh ve sinir hastanesinden al bence! Daha kolay verirler ya da direkt istifa da edebilirsin tabi.”

***

Uğur geldiği evin kapısının önünde derin bir nefes alıp verdi ve eli ile kapıyı tıklattı. Bir süre sonra kapı Alev tarafından açılmıştı. Kız tam bir şey söyleyecekti ki, Uğur eliyle onu susturdu.
“Biliyorum, yüzümü görmek bile istemediğini söyledin, bir daha duyarsam kaldıramam. Ama...” yutkundu, “Ben senin yüzünü göremeden nefes alamıyorum. Nasıl yapacağım, nasıl başaracağım bilmiyorum Alev, ama senin mutluluğunu sana geri verip, hayatından çıkıp gideceğim. Söz veriyorum.”