Selammm nasılsınız. Ben ne iyiyim ne kötüyüm tam ortası yani. Çok garip hissediyorum. Gerçekten fazlasıyla garip ve değişik geçiyo hayatım. Hadi bölüme geçelim. Sizi seviyorum bitanelerim:)
Bölüm şarkısı/Yıkılmam asla
Gerçekten hayat yorucu geçiyordu. Değişme vakti gelmişti. Güçlü bi kadın olma vakti gelmişti. İnsanlara haddini bildirmem gerekiyordu. Çünkü insanlar yoruyodu. Gerçekten yoruyolardı. Üst katımda biri vardı ve o kadar ses yapıyoduki. Onu sadece bi kere görmüştüm ve arkadan Barlas'a benziyodu. Ben delirmiş miydim. Gerçekten pek iyi değildim. Herkesi o sanıyodum. Her zerrem o olmuştu ama bianda herşey unutulup gitmişti sanki. Ne kadar garip bi hayattı bu. Bizim bi çocuğumuz bile vardı ve ben çocuğumu babasından uzak tutmuştum. Bu aralar karnımda bi şişkinlik vardı. Aslında şüphelendiğim şeyler vardı. Bu sefer bekletmeden hastaneye gitmek istiyodum. Üstümü giymek için kalktım ve bian dengemi kaybettim. Yavaşça doğrulup odama doğru ilerledim. Üstümü giydim saçımı yapıp evden çıktım. Aşağıya indiğimde arabaya doğru ilerledim ve Bartu'nun motorunun aynısının burda olduğunu gördüm. Onlar bu evi bilmiyodu sanırım.
Evden çıkıp hastaneye doğru ilerledim. Randevu almadan hemen arkadaşım Eda'nın odasına girdim. Buda benim bi ayrıcalığımdı. Odaya girerek konuşmaya başladım. "Bana hemen bi test yaptırabilir miyiz" dedim korkuyla. "Teste gerek yok hayatım geç yat bakalım bi de ne bu acele" dedi. "Bak orasını boşver soru sorma lütfen" dedim. Yavaşça uzandığımda karnımı açtım. Jel'i döküp ultrason cihazını aldı ve karnıma doğru koydu. Üstünde biraz gezdirdikten sonra konuşmaya başladı. "Beril" dedi. Fazlasıyla gergin ve heyecanlıydım."Efendim" dedim. "Hamilesin bitanem" dedi gülerek. "Ne. Benim yine bi çocuğum mu olucak" dedim. "Evet güzelim ama umarım sonu diğer bebeğin gibi olmaz" dedi. "Umarım" dedim ve karnımı silip kalktım. Teşekkür edip odadan çıktım.
Elim karnıma doğru gittiğinde gözlerimden yaşlar geldi. "Bu sefer seni koricam bitanem. Söz veriyorum anne sözü" dedim. Hastane koridorlarında ilerlemeye başladım. Barlas'a bunu bi şekilde haber vermem gerekiyodu. Yalnızdım. Barlas'la tekrar olamazdım ama ona bunun haberini vermem gerekiyodu. Telefonumu aldım ve Barlas'a bi mesaj attım." Buluşabilir miyiz? "yazdım. Hemen mesajıma cevap verdi."Sahile gel" dedi. Mesajına görüldü attım ve arabama doğru ilerledim. Sahile doğru yola çıktım. Sahile varmam yarım saatini aldı. Barlas oradaydı.
Barlas'ın yanına doğru ilerledim. "Konuşmak istiyorum" dedim. "Ne oldu Beril. Sevgilim bekliyo" dedi. Kalbimin acıdığını hissettim. "Barlas hamileyim" dedim bianda. Gözümü kapadım. Gözümden bi yaş aktı aşağıya doğru. "Ne" dedi. "Baba oluyosun" dedim gözümü açarak. "Kimden bu çocuk o sikikten mi" dedi. "Onla aynı ortamda bile bulunmuyorum Barlas. Her gece seninleydim" dedim. Bana sarıldı. Evet hatta öyle bi sarıldı ki herşey geçicekmiş gibi. Ama hiçbişey geçmedi. "İyi değilim Barlas. Nasıl bakabilirim ben bu çocuğa" dedi. "Beraber bakıcaz Beril. Gerçekten evlenmemiz gerekiyo" dedi. "Evlenelim" dedim. "Tekrar evine dön Beril." dedi. "Bak biliyorum. Seninde o sikikle aranda bişey yok. Dön evine be güzelim. Bak ben o fahişeyle olmadım olmamda" dedi. "gerçekten açıklama yapma Barlas. Evlenelim" dedim.
Elimi tuttu. Onu dışarıdan affetmiş gibi gözüksemde içten içe affedemiyodum. Bunu çocuğum için yapmak zorundaydım. Bebeğimiz için yapmak zorundaydım. Bu sefer inanıyodum herşey güzel olucaktı. Bunların hepsi adım adım olucaktı. Biz evlenicektik. Çocuğumuz olucaktı. Mutlu bi birlikteliğimiz ve aile tablomuz olucaktı. Herkes bizi çok iyi bi aile olarak görücekti.
Biz bi aile olmak zorundaydık. Çocuğumuz için ve en önemlisi kendi geleceğimiz için. Belki bi geleceğimiz olamazdı bilmiyorum ama hissettiğim iyi şeyler olucağıydı. Barlas'la evimize doğru ilerledik. Kapıyı açan kişi Bartu değil o kadın açmıştı. "Bu kadının ne işi var burda" dedi kadın. "Sanane kocamın yanına evime geldim" dedim. "Ne diyosun kızım ne evliliği" dedi. "Beril benim karım. Ayrıca herşeyi biliyo saçma sapan oyun ayaklarına girme siktir git" dedi. Ardından arkadan Bartu gelip konuştu. "Duydun zilin sesini siktir olup gidebilirsin" dedi Bartu.
Kız çantasınıda alıp evden çıktı. Biz eve girdiğimizde derin bi nefes aldım. "Ee nasılsın Bartu'cum" dedim. "İyiyim baby sen" dedi gülerek. "Evime döndüm" diyerek sarıldım. Barlas'ın bizi seyrettiği çok belliydi.
"Hadi sen dinlen güzelim" dedi Barlas. Beni isteyerek mi bu kadar düşünüyodu yoksa karnımda ondan bi can taşıdığım için mi. "Barlas saçmalama daha yeni yeni hamileyim yani bi altı yedi aylık olsada neysede saçmalama şuan lütfen" dedim. "Tamam güzelim. Bak bundan sonra sigara ve alkol kullanmak yok. Çok sık haraket etmekde yok" dedi. "Tamam" dedim gülerek.
Acaba bi oğlumuzmu yoksa kızımız mı olucaktı. Gerçekten çok merak etmiştim. Umarım bi kız çocuğum olurdu. Onu yemin ederim herkesten herşeyden çok korurdum onu. Barlas benim herşeyimdi ama şuan çocuğum bebeğim benim için daha önemliydi.
Koltuğa oturup kendime bi kahve söyledim. Kahvemi yudumlarken bi yandan da televizyonu izledim. Normal bi şekilde akşama kadar ful oturdum. Çekirdek alıp yedim ve hatta üstüne bide cips yedim. Barlas ne istersem herşeyi yapıyordu. Bu kadar çok mu seviyodu beni. Aşık mıydı bana. Barlas'ı yanıma çağırdım. Yanıma oturduğunda sadece ikimiz vardık. "Aşık mısın bana" diye fısıldadım. "Deli gibi Beril. Benden gittiğin günler kokunu alamıyorum diye çıldırdım. Sana o kadar hasret kaldım ki anlayamazsın" dedi. "Barlas yapma böyle bak herşey oyundan ibaret" dedim. Bunu yemin ederim isteyerek söylememiştim. Bi insan aşık olduğu adama bunu isteyerek söyleyemezdi. Barlas'a yaklaşık dudaklarına bi öpücük kondurmuştum. Buna ihtiyacım vardı. "Buna deli gibi ihtiyacım vardı" dedim.
"Benimde" dedi ve oda bi öpücük kondurdu.
Bölüm yine kısa sürdü ama inanın takmıyorum yeni bölüm pazartesi yada salı gelir. Seviyorum sizi aşkolar ❤️🩹💪🏻
