Selamlar nasılsınız. Ben gayet iyiyim. Kırk'a geldik. Bölüm kısa fakat güzel bi bölüm olucak. Otuzlarda final yapıcağımı söylemiştim. Yapamadım kıyamadım karakterlerime. On dört bin okumayı geçtik. Bölüm biraz duygusal olucak. İsterseniz geçelim. Koca bi aile olduk. Sizi çok seviyorum.
Bölüm şarkısı
Sezen Aksu/küçüğüm
"Babacım neden anneme bağırıyosun" dedim. Daha beş yaşındaydım ve hiçbişey anlayamıyodum. Babam o anki sinirle bağırdı bana. "Siktir git odana sakın gelme buraya" dedi. Ağlayarak odaya gittim. Kapıyı kapattım. En sevdiğim oyuncağımı aldım. Sarıldım ve ağlamaya devam ettim. "Nasıl yaptın bana bunu. Kaç yıllık karınım ben senin" dedi annem babama. "Yaptıysam yaptım. Heleki bi boşan benden. Seni öldürmezsem orospu çocuğuyum" dedi babam. Sonra bi tokat sesi duydum.
Kapının deliğinden baktığımda kalbim durucak gibi hızlı atıyodu. Babam belinden kemerini çıkarmıştı. Katlamıştı ve anneme vurmaya başlamıştı. Annemin elleri kafasındaydı. Kendimi koruyodu. Elleri kıpkırmızı olmuş kızarmıştı. Daha fazla bakamadım. O vurdukça benim canım yandı. En son kafamı yastığa koydum. Ağladığımı duymasınlar diye. Zaten o acı sesin üstüne benim sesimde duyulmazdı. Hiçbişey yapamadım. Annem kendini koruyabilirdi. Benim melek annem gördüğüm en güçlü kadındı. Özel güçleri vardı. Ben istediğim zaman beni güldürebiliyodu.
Sarı düz saçları, bebek gibi vücudu ve güzelliğiyle tam bi prensesti. Benim prensesimdi. Hangi prens kraliçesine bunu yapabilirdi ki. "Vurma lütfen Beril duyucak" dedi annem. Nefes alamıyodum çünkü ağladığımı duymasınlar diye kafamı yastığa gömmüştüm. Yavaşça kalktığımda kapıyı açtım. Yavaşça babam duymadan oraya doğru ilerledim. Babamın cebinden bi şey çıkardığını gördüm. Bu filmlerde gördüğüm bişeydi. Ateş edilince o kişi yaralanıyodu.
Anneme doğru tuttu. Sonra bi ses, bi ses ve bi ses daha. Annemin sesi kesilmişti. Etrafı koca ve okyanus kadar derin bi sessizlik almıştı. Annemin üstü kıpkırmızıydı. Yavaşça babama doğru adım attım. Üstümdeki pembe pijamalarla. "Kızım" dedi babam. "Ne oldu anneme. Neden üstü kırmızı"dedim." Bak berilcim annen "dedi babam. Ağlamaya başladı." Allah benim belamı versin "dedi iki üç kere.
Annemin yanına doğru ilerledim. Yanına oturdum ve dokundum." Meleğim uyan. Prensesim beni altınla gezdirir misin "dedim. Bi kere dokundum. Cevap vermedi." Annecim karnım acıktı "dedim. Yine uyanmadı. Kafamı kalbine koyup uzandım. Kalbi atmıyodu. Gözleri kapalıydı ve nefes almıyodu. Daha sonra bi el daha ateş sesi. Babam kendini vurmuştu. Babamda yere uzandı. Oda uyanmadı. Aysel abla geldi. Ağlamaya başladı. Hala hiçbişeyi aklım almıyodu. Aradan bi saat geçti evden herkes çıktı. Hastaneye gittik. Babam ameliyata alınmıştı. Annemin üstünü ise beyaz bişey ile kapatmışlardı.
"Neden kapadınız" dediğimde. "Çok ışık görüp rahatsız olmasın" demişlerdi. Gözlerim kıpkırmızıydı. Ondan sonraki gün ölü insanların olduğu yere gittik. Annemin öldüğünü kabul edememiştim. Onu oraya koymuşlardı. Üstünü toprakla örtmeye başlamışlardı. "Annecim uyan lütfen" demiştim. Daha sonra bayılmışım. Evde açtım gözlerimi. Yanımda Aysel abla vardı. "Kabus gördün bitanem" diyerek sarılmıştı bana. Fakat gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuş gibiydi. Hayır benim yaşadıklarım kabus değildi bi gerçekti. Beni kandırıyolardı.
Bunlar kabus olamazdı..
10 sene sonra
Şuan on altı yaşındayım. Annem yaşıyo. Aslında gerçek annem bi ölü. Şuana dek hep kandırılar beni. Annem ölmedi diye. Fakat ben on senedir başka bi kadına anne diyorum. Bilmediğimi hala o olan herşeyin kabus olduğunu bildiğimi düşünüyolar. Ben her gün gizlice okul çıkışı annemin mezarlığına gidip suluyorum ve ağlıyorum. Her gece yatakta onun özlemiyle yatıyorum.
16 sene sonra
Şuanda öyle sanıyolar fakat öyle değil ben babamı hala affedemiyorum. Hala her gece rüyamda o günü görüyorum. O acıyla o özlemle yatıp kalkıyorm. Annem yaşıyamadı belki ama ben annemin yapmak isteyip yapamadığı herşeyi yapıyorum. Onun okumadığı kitapları okuyup dinlemediği şarkıları dinliyorum. Yasını hala içten içe tutuyorum fakat o onun için üzülmemi istemezdi. Ama ben üzülüyorum. Gerçekten iyi değilim.. Hep bittiğimi düşünüyorum. Ama her bitişin bi başlangıç olduğunu çokda iyi biliyorum..
Selamm. Bölümü ağlayarak yazdım. Kısa fakat gerçekten çok güzel bi bölüm oldu. Bianda aklıma böyle bişey geldi ve sizde gerçekleri görmüş oldunuz ben gayet kötüyüm şuan. Umarım sizde okurken ağlamazsınızz. Sizi seviyorum hoşçakalın. ❤️🩹
