Undercover girlfriend •1

5 ~ Wou je soms iets stouts doen?

Hoe lang stond hij daar al?

"Ikke.. uhm.. was op je aan het wachten, maar je kwam niet af en toen ben ik je gaan zoeken", stotterde ik.

"Heb je hier dan niets gedaan?"

"Jawel.. Dat heb je toch gezien?" Subtiel probeerde ik te weten te komen wat hij had gezien.

"Ik stond net aan mijn deur toen jij opstond. Wou je soms iets stouts doen? Aangezien je in mijn bed op me lag te wachten.." Uitdagend trok hij zijn donkerbruine wenkbrauw op.

"Nja, wie weet? Maar het gaat voor een volgende keer zijn, vrees ik. We moesten al bij je pa zijn."

__________

De maaltijd was bijna voorbij, maar de gespannen sfeer was geen enkel ogenblik verdwenen. Vanuit mijn ooghoeken gluurde ik naar de desserts, die net werden gebracht. Een hele hoop cupcakes en chocolaatjes verschenen in mijn gezichtsveld en meteen begon ik te likkebaarden. Alleen de strenge blik van Mr. Lockwood hield me tegen, anders was ik er al sowieso op afgevlogen. Veel meer dan oninteressante, geforceerde gesprekken, waren er niet geweest. Als ik echt iets wou bereiken, zou ik zelf moeten beginnen.

Ik plukte nonchalant een cupcake van de schaal en keek naar Mr Lockwood. "Wanneer komt uw echtgenote? Ik ben benieuwd als Maxim het meest op u of op haar lijkt."

Ik was nog maar net uitgesproken, toen Maxim zich verslikte. Zijdelings keek ik hem aan. Hij was bleek weggetrokken. Ook bij zijn vader merkte ik een verandering. Zijn ogen stonden hard en zijn lippen waren dunne streepjes geworden.

"Mijn vrouw heeft er zelf voor gekozen om hier te vertrekken." Meer zei hij niet. Aan zijn blik kon ik zien dat hij er niets meer over kwijt wou.

In stilte knabbelde ik aan mijn cakeje. Terwijl ik zat te broeden op een ander interessant onderwerp, zag ik Maxim waarschuwend kijken. Ik negeerde hem en leunde naar achteren op zijn stoel, alsof ik helemaal op mijn gemak was.

"Weetje, jullie hebben echt een prachtig huis. Eigenlijk wil ik niet eens weten hoeveel kamers en badkamers er hier zijn."

Voor het eerst zag ik een positieve emotie verschijnen op zijn gezicht. Hij keek me glunderend aan. Daarna draaide hij zich om naar Maxim en zei waarderend: "Eindelijk heb je bewezen dat je smaak verder reikt dan hersenloze schepsels."

Maxim rolde met zijn ogen en glimlachte voorzichtig naar me. Ik wist niet goed hoe ik moest reageren en gluurde naar de nieuwe lading desserts, die werden binnengebracht. Voordat ik iets kon nemen, stond Maxim op. Hij nam mijn hand vast en trok me mee, zonder iets tegen zijn vader te zeggen.

Twee verdiepingen hoger stopte hij. Ik had geen flauw idee waar ik was. Nieuwsgierig keek ik rond in de kamer. Het was gezellig ingericht, met veel rode voorwerpen. Op een kastje zag ik een heleboel foto's staan en nieuwsgierig liep ik er naartoe. Maxim volgde me zwijgend en keek me nu en dan tersluiks aan. Toen ik op de foto's een gezicht herkende dat veel op dat van Maxim leek, kon ik geen gilletje binnenhouden. Een glimlach brak door op zijn gezicht en hij trok me weg van de foto's. Uitnodigend klopte hij naast zich, op een knusse zetel. Ik ging naast hem zitten en nestelde me afwachtend tegen hem aan. Het viel me op dat hij voor het eerst een ongedwongen, gelukkige lach op zijn gezicht had. Afwezig streelde hij door mijn haar en begon stil te vertellen.

"Mijn moeder had geen flauw idee van wat mijn vader allemaal uitspookte, achter haar rug. Toen ze het te weten kwam, wou ze niets meer met hem te maken hebben. Ze is eens weggevlucht, maar een paar uur later was ze al gevonden. Sindsdien heeft ze hier, in deze kamer, gewoond. Ze kwam de keuken, de living, de garage, enzovoort niet meer binnen. Als ze iets nodig had, werd het gebracht. Tegen mijn vader zei ze geen woord meer. Ook tegen mij sprak ze niet meer."

Maxim beet op zijn lip en staarde afwezig voor zich uit.

"Maar plots was ze weg. Niemand had haar horen vertrekken, en ook op de camera's was ze niet gezien. En tot nu toe is het dus nog steeds niet duidelijk wat er gebeurd is. Ik mis haar."

Overdonderd keek ik hem aan. Was hij nu een toneeltje aan het spelen, of meende hij echt ieder woord dat hij zei? Had hij nu echt toegegeven dat hij zijn moeder miste?

Hij zag me kijken en glimlachte.

"Wedden dat jij nu zit te denken dat ik lieg?"

Met rode wangen ontweek ik zijn blik. Hij lachte stilletjes.

"Ik heb dit nog maar aan één meisje verteld, en zij heeft het direct uitgemaakt omdat ze het schandalig vond dat ik die 'emotionele leugens' over mijn moeder verteld had."

Ik wist niet hoe ik moest reageren. In stilte omhelsde ik hem.

__________

Toen ik mijn ogen opende, voelde ik een arm om me heen. Maxims arm. Op een of andere manier was ik in de kamer van Maxim beland. In zijn bed zelfs, met hem naast me. Snel ging ik in gedachten naar gisteren. Ik herinnerde me dat hij over zijn moeder had verteld. Of had ik dat gedroomd?

Eigenlijk was hij toch een schatje. Vertederd keek ik naar zijn gezicht. Plots rinkelde een alarmbelletje in mijn hoofd. Het was de bedoeling dat ik deed alsof, niet dat ik echt gevoelens voor hem kreeg. Verward duwde ik hem weg. Slaperig opende hij een oog en drukte een kus op mijn hand. Ik keek in zijn ogen en zag plots zijn blik veranderen, van gelukkig naar koel.

"Misschien is het beter dat je naar je eigen kamer gaat. Ik heb nog een paar dingetjes te doen en vergeet wat ik gisteren gezegd heb, Flora.
Ik was toen even mezelf niet."

Nadat hij uitgesproken was, draaide hij zich om op zijn andere zij, mij verbijsterd achterlatend.