Undercover girlfriend •1

13 ~ Ik zou gerust een heleboel interessante weetjes over jou kunnen vertellen.

Ik liep naar de deur, maar bevroor halverwege.

Een slank meisje met lange blonde haren, dat er helemaal uitzag als Iris, kwam naar binnengelopen. Maar ze was niet alleen. Ze had de arm vast van iemand met bruin haar en donkerblauwe ogen die bijna lichtgevend leken in het halfduister.

Maxim.

Meteen strompelde ik paniekerig naar achteren. Ik had geen idee wat Maxim zou doen als hij me zag, aangezien we niet echt in stijl afscheid konden nemen, de laatste keer dat we elkaar gezien hadden.

Zijn blik was gericht op de bar. Dat liet me iets kalmeren, en terwijl ik me omdraaide, liep ik vliegensvlug naar Stijn. Ik plofte neer op een stoel en begon allerlei onbenullige vragen op hem af te vuren, in de hoop dat Maxim me niet zou opmerken.

"Hoe oud ben jij eigenlijk? Daarnet ben ik vergeten om het te vragen."

"19."

"Ah, okj, uhm.. woon je hier in de buurt?"

Hij keek me fronsend aan.

"Vanwaar die vragen?"

"Nou, ikke.. uhm wou dat weten?" klonk het zwak.

"Ik woon.. Hé, Benny, kom je erbij?"

Benny? Shitzooi.

"Uhm, ik moet er weer vandoor, cya."

Ik voelde mijn benen trillen en liet mijn haren voor mijn gezicht vallen. Maar plots voelde ik een hand rond mijn pols. Ik voelde mezelf helemaal verstarren en probeerde me wild te bevrijden.

"Hey, kalmeer eens. Is er soms iets?"

Stijns stem werkte kalmerend en voelde vertrouwd aan. Mijn hoofd zakte iets naar beneden en met gesloten ogen hoopte ik vurig dat het niet dé Benny was.

Valse hoop.

Dat wist ik al voordat ik mijn ogen had geopend. Zijn lijzige stem herkende ik uit duizenden.

Ik ging iets dichter bij Stijn staan en voelde plots zijn ene arm om me heen.

"Ha, Stijn, wie heb je daar bij je?"

"Flora."

Ik hoorde dat hij mijn naam trots uitsprak, en keek met ingehouden adem naar Benny. Hij zag eruit alsof hij een spook had gezien.

"Maxim!!"

Zijn stem bulderde door het hele gebouw. Meteen schoven er een heleboel mensen naar de kant, waardoor ik Maxim in het oog kreeg. Iris hing aan zijn arm, maar het leek er eerder op alsof hij haar zo snel mogelijk kwijt wou. Zonder echt op haar te wachten of rekening te houden, liep hij naar ons toe. Zijn blik gleed over Benny en Stijn. En toen zag hij mij.

Woedend keek ik naar Benny. Het viel me tegen dat hij niet ter plekke neerviel door mijn moordende blik, maar zijn grijns werd steeds breder.

"Wel Maxim, dat meisje dat door voor je neus staat, komt ze jou bekent voor?"

Traag knikte hij. Ik zette een stap naar achter en botste tegen Stijn aan, die meteen zijn armen beschermend om me heen sloeg.

"Wat is er aan de hand, Maxim? Ik heb haar net leren kennen en ze is echt wel te vertrouwen, hoor."

De bulderende lach van Benny deed me ineen krimpen. Mijn vingers begonnen te jeuken, het liefst had ik hem neergeslagen.

"Flora heeft mijn vader op een haar na vermoord, en verder is er niets gebeurd."

Zijn stem klonk rustig en beheerst.

"Leeft hij nog?"

Ik kon niet verhinderen dat mijn stem piepend de hoogte inschoot. Maxim ontweek mijn blik en knikte kort. Al mijn adem die ik de hele tijd had ingehouden, loste ik in een keer. Stijn hoorde het en grinnikte zachtjes.

"Moet ik hieruit opmaken dat zij jouw vader heeft neergeschoten? Ik geloof er niets van."

"Flora is goed in toneelspelen en zich anders voordoen dan ze is. Jammer genoeg ben ik ook in haar leugens getrapt."

Ik voelde dat Stijn me losliet en keek hem aan. Hij keek me twijfelend aan, alsof hij wist wat Maxims woorden betekenden, maar het niet wou geloven.

Ik scheurde mijn blik van hem af en keek naar Maxim, die uitdagend terugkeek. Toch kwam hij niet zo zelfverzekerd over zoals ik hem kende, wat me nieuwe moed gaf. Stapje voor stapje liep ik naar hem toe.

Toen ik vlak voor hem stond, keurde ik Iris geen blik waardig, al plakte ze praktisch aan hem vast.

"Jij hoeft mij niet de les te spellen, Mr Lockwood. Ik weet best wat ik misdaan heb. En volgens mij ben jij nu een toneeltje aan het opvoeren."

Zijn gezicht vertrok in een grimas, en heel even zag ik zijn kwetsbare kant. Zijn ogen keken me iedere keer zowel hopend als verlangend aan, voordat ze weer een geheel werden van zijn kil masker.

"Ik zou gerust een heleboel interessante weetjes over jou kunnen vertellen."

"Ga je gang, ik weet ook een paar sappige feitjes over jou."

Ik porde met mijn vinger tegen zijn schouder en keek hem afwachtend aan. In plaats van iets te zeggen, bleef hij me zwijgend aankijken.

Plots vergat ik iedereen om me heen. Maxim hield mijn blik stevig vast en leunde onbewust naar me toe. Zijn donkerblauwe ogen blonken gespannen. Ik voelde zijn warme adem over mijn wang strijken en sloot mijn ogen.

En toen voelde ik voelde ik zijn lippen op de mijne.