Undercover girlfriend •1

37 ~ Kwaadaardige wekkers & verontrustende telefoontjes

Flora

"Wat doe jij nu hier? Stalk je me soms?" Vol afschuw staarde Iris me aan. Met minstens evenveel afgrijzen gaapte ik terug, ondertussen hopend dat ik nu enkel een nachtmerrie had. De harde por die ze me verkocht, deed me beseffen dat het geen droom was.

"Auw! En waarom zou ik jou stalken? Je bent niet eens interessant."

Haar mondhoek krulde minachtend omhoog, maar ze wenkte me en liep naar een leeg plekje.

"Hoe haalde je het in je hoofd om te stoppen bij MI6? Heb je er enig idee van in welke problemen je je bevind?"

Haar woorden kwamen bij me aan als ijskoud water, maar ik probeerde me zo zelfverzekerd mogelijk voor te doen en keek haar met toegeknepen ogen aan.

"Wat kan het jou überhaupt schelen in welke situatie ik me bevind?"

"Eigenlijk niets, maar het leek me leuk om jou op de hoogte te brengen."

"Oké dan... Dankjewel?"

"Graag gedaan. Voor als het je interesseert, Maxim is van de aardbodem verdwenen, net zoals Benny en jouw broer."

Mijn broer. Ik had de laatste tijd amper aan hem gedacht, deels omdat ik het druk had, maar vooral omdat we elkaar amper kenden. Wist hij wel dat ik zijn zus was? En waarom deed hij dan geen moeite om me te zoeken?

"Dus dat was. O, wacht. Nu dat je gestopt bent bij MI6 kan het best zijn dat je nog vervolgd zou worden door handlangers van de Lockwoods, maar MI6 heeft duidelijk laten doorschemeren dat je bij ons niet meer moet aankloppen voor steun of hulp. Eens weg is voor altijd weg."

En met die woorden verdween Iris ook, mij alleen achterlatend.

****

Met een duf hoofd grabbelde ik naar mijn mobieltje die me wakker gebeld had. De schelle tonen galmden ongenadig door mijn kamer, totdat ik gepikeerd opnam.

"Hallo?" Meer kon ik niet verzinnen, en met een schuin oog staarde ik naar mijn wakker. De cijfers 4:06 lichtten boosaardig op in het donker, en ik onderdrukte de neiging om mijn mobieltje uit het raam te gooien en mijn wekker te begraven onder een hoop kussens.

"Spreek ik met Flora?" Een sarcastisch antwoord welde in me op, maar ik beet mijn tong er bijna af en probeerde zo beheerst mogelijk verder te spreken.

"Ja, daar spreekt u mee. Waar kan ik u mee van dienst zijn... Midden in de nacht?" vervolgde ik chagrijnig. De wanhopige toon van de vrouw die ik aan de lijn had, viel me niet op. Het feit dat ik met mijn voeten op het hoofdeinde lag, viel me trouwens ook niet op.

"Jij bent toch een vriendin van Elisa?"

"Ja-ha." Ik voelde de slaap wegebben als vloeibaar water tussen mijn handen en knipte het licht aan. Een onbehagelijk gevoel kroop door mijn lichaam. Ik vergat de vrouw die tegen me sprak en speurde zoekend door mijn kamer, elke centimeter scannend.

"Holy s- er is hier iemand geweest", fluisterde ik vol woede voor me uit. Door de trainingen die ik had gekregen bij MI6, was mijn geheugen uitmuntend. Het waren maar kleine details, maar ik zag meteen dat mijn trui –die ik gisteren vermoeid op de grond had gegooid- verschoven was. De muis van mijn computer lag normaal altijd ongeveer tien centimeter van het toetsenbord, maar nu schatte ik het op minstens vijftien centimeter. Iemand had mijn kamer doorzicht.

Maar waarom hadden ze me dan niets aangedaan? Of was ik juist door hen volledig gedraaid in mijn bed? Zouden ze me iets toegediend hebben in mijn slaap?

"Hallo? Flora? Hallo, ben je daar nog?"

"Ik- Wat denk je zelf? Dat ik snel naar de maan ben vertrokken? Zou je nu even willen zeggen wat er aan de hand is, want ik zou graag mijn inbrekers in hun kraag willen vatten."

De vrouw hapte scherp naar adem. "Is er ingebroken bij jou? Bij ons namelijk ook!"

Ik klemde het mobieltje steviger tegen mijn oor aan en klemde mijn lippen op elkaar. "Is er nog iets anders dat je opgevallen is? En waarom bel je me verdomme midden in de nacht?"

"Elisa is verdwenen. Nadat ze met jou is uitgegaan -twee dagen geleden-, is ze niet meer naar huis gekomen."

__________

Het is kort, ik weet het. Enkel de epiloog volgt nog, meteen daarna komt deel 2 online.

De epiloog van dit boek wordt hetzelfde als de proloog van het vervolg, geen idee als dat uit creativiteit of luiheid kwam xD