Undercover girlfriend •1

34 ~ Bekentenissen

Ik begreep niet meteen waar ze naartoe wou. Toen ik besefte dat ze doelde op het feit dat ze wist waaraan mijn vader schuldig was, wendde ik beschaamd mijn blik af.

Flora

Maxim boog zijn hoofd en vermeed zorgvuldig om me aan te kijken. Ik voelde de drift plots oplaaien en gaf hem zonder goed na te denken een mep op zijn gezicht.

"Die was nog voor die lekkere kus van je."

Hij zei niets, maar staarde me enkel aan. Ik kruiste mijn armen afwachtend en maakte hem met mijn blik duidelijk dat hij maar best kon beginnen met zijn uitleg, voordat ik ontplofte en hij de stukjes Flora van zich zou kunnen plukken.

"Ik weet minder van mijn vaders plannen dan je denkt, Flora."

Hij wreef over zijn wang waar er intussen een rode plek verschenen was en keek me overtuigend aan. 

Ik haalde enkel mijn wenkbrauwen op. Hoe kon hij nu weten wat ik dacht?

"Oké, ik ga open kaart tegen je spelen. Intussen loopt alles al uit de hand, dus wat maakt het nog uit als een persoon meer of minder het weet?"

Hij zweeg even en hervatte toen.

"Ik begrijp het als je me bont en blauw zal slaan straks, of als je me meer dan ooit gaat haten, maar voor een iets wil ik je nog waarschuwen. Blijf uit de buurt van Benny en je broer. Ja, ik weet dat Stijn je broer is, want toen mijn vader te weten kwam wie je was, heeft hij dat document met die informatie over jouw familie aan me gegeven."

"En verder?"

"Zoals je dus al weet heeft mijn vader een database laten vernietigen waarin er documenten stonden over fraude dat hij gepleegd heeft."

Ik vormde met mijn mond een 'o' en besefte dat Iris dan toch grotendeels gelijk had. Nouja, het deel over fraude klopte dan toch.

Ik strekte mijn benen en botste per ongeluk tegen Maxim aan, die mijn gezicht scherp in de gaten hield.

"En wat heeft dat dan te maken met dat laboratorium en die wijn?" vroeg ik nieuwsgierig. 

Zijn mond vertrok grimmig. Ik kon het niet helpen, maar leunde onbewust naar hem toe. Dit moest ik gewoon weten. Zijn ogen hielden mijn blik gevangen, en trokken mijn volledige aandacht naar hem toe.

"Dat wijnplan was een gestoord plan van mijn vader. Doordat MI6 mensen zoals jij en je ouders naar ons stuurden, was hij bang om ontdekt te worden. En bange mensen kunnen ver gaan, zoals in het geval van mijn vader. Zijn plan was om die wijn te verkopen aan voorname families, maar niet zomaar om het even welke rijke familie. De doelgroep die het gemunt had op fraudebestrijding wou hij volledig vergiftigen. MI6 hoorde daar ook bij."

Ik kon het niet helpen, maar barstte in lachen uit. Hoe kon een miljonair zich nu bezighouden met zo'n dingen? Zag Mr. Lockwood dan niet zelf in dat zijn plan gewoonweg belachelijk was?

Plots schoot iets anders me te binnen. Over dat ene mailtje had Maxim nog niets gezegd.

"Ik heb.. uhm nja, je mails eens gelezen en daar las ik dat iemand iets gestuurd had in de aard van: ze mogen niets tekortkomen en moeten je vertrouwen voordat je aan de volgende fase kan beginnen. Wat heeft dat dan te maken met die fraudezaak?"

Ik keek hem strak aan, en zag tot mijn verbazing dat Maxim van kleur verschoot. In het weinige licht dat er in de bezemkast was, zag ik dat zijn wangen lichtrood werden. Iets donkerder dan zijn lippen. Ik werd me er plots van bewust dat we praktisch tegen elkaar aan plakten door het gebrek aan ruimte, en deed wanhopig een poging om mijn blik van zijn lippen te houden. Hij had zijn mening al gegeven, ik zou hem haten na zijn volledige uitleg. Waarom moest dit nu net weer mij overkomen? 

Van zodra dit achter de rug is, stop ik met MI6, hield ik mezelf voor de zoveelste keer voor. 

Er was praktisch niets  goeds gebeurd sinds ik met hen in contact kwam. Mijn ouders werden vermoord, mijn broer spande samen met mijn aartsvijand en Maxim, die...

Ik draaide mijn hoofd en glimlachte verdrietig. Misschien was hij dan toch het enige goede dat me overkomen was, hoewel we elkaar niet in een normale situatie hadden leren kennen.

"Dat kwam van een contactpersoon die Benny kent. Benny handelt in wapens, maar is ook een loverboy zoals ik al gezegd heb. Enuhm, nja, Benny had me voorgesteld om hetzelfde als hem te doen."

"En jij dacht, laat ik maar even meedoen, ondertussen stroomt het geld wel binnen?"

"Zoiets", antwoordde hij eerlijk.

In een opzicht had hij sowieso gelijk. Als hij nu zou vertellen dat hij aan nog andere misdadige praktijken meedeed, zou ik hem misschien echt haten. Maar iets in me, een of ander gevoel dat ik niet kon verklaren, maakte me dat onmogelijk. 

Ik kon gewoon geen hekel hebben aan Maxim.

_____

"Kunnen we nu niet vertrekken? Mijn benen slapen", zeurde ik.

Ik draaide me om in de krappe ruimte en wurmde me uit zijn armen. In de paar uren dat we hier al zaten, hadden we rustig gefluisterd. Het leek wel alsof we een soort van afspraakje hadden, in plaats van dat we hier verstopt zaten voor ontvoerders.

"Maar wie heeft jullie eigenlijk ontvoerd? Ik heb twee mannen gezien, maar die heb ik Walvis en Eendje gedoopt dus je bent er niet veel mee, vrees ik."

"Oh, die. Toen ze ons ophaalden midden in de nacht, heb ik hen herkend. Het zijn bedienden van een van die families die mijn vader wou vergiftigen. Waarschijnlijk spioneerde een van de laboranten voor hen en hebben ze op die manier over de wijn gehoord."

Ondanks de situatie verscheen er een kleine glimlach op mijn gezicht. Praktisch alles waar ik naartoe gezocht had het voorbije jaar, was ik nu te weten gekomen door even opgesloten te zitten met Maxim. Ik zou het sowieso opnieuw willen doen.

Meteen kleurden mijn wangen donkerrood. 

_____

"Kom je? Volgens mij is er hier niemand. We moeten enkel nog Iris en mijn vader zoeken en dan kunnen we vertrekken."

Maxim kroop langzaam naar buiten en speurde om zich heen. Ik volgde hem, maar merkte net te laat dat mijn voet bleef haken achter een bezem, die op zijn beurt tegen een hoop emmers botste. Met veel kabaal stortte een groot deel van de plastiek emmers naar beneden, en met veel lawaai vlogen ze tegen de grond. Ik zag dat Maxim helemaal bleek was weggetrokken en sleurde hem in paniek mee. Als we hier te lang bleven, werden we gevonden. Door het lawaai zouden de bewakers wel ongetwijfeld weten waar hun ontsnapte gevangene ongeveer zat.

"Blijf staan waar je bent."

Een man verscheen uit de schaduwen en liep dreigend naar ons toe. Een muts schermde zijn gezicht af, maar naast me hapte Maxim geschokt naar adem.

"Benny?"

__________

Sorry voor als het hoofdstukje een beetje minder is, maar doordat ik meedoe aan camp nanowrimo (en 10 dagen te laat begon xD ) sluipt bijna al mijn schrijftijd in Candyland :s

Dus van zodra dat camp over is, komen de eerste stukjes van Candyland opnieuw online ^^