Undercover girlfriend •1

6 ~ Het wordt tijd dat je een nieuw vriendinnetje vind.

Nadat ik een uur had liggen piekeren, was ik tot de conclusie gekomen dat Maxim zijn goede kant weg stak. Ik werd echt chagrijnig door zijn rare humeurwisselingen en nam geïrriteerd mijn boekje.

Mrs Lockwood

*verleden uitzoeken

*kamer doorzoeken

Maxim

*kan revolver hanteren

*in dezelfde bende als Benny

Nadat ik 'geschiedenis laptop' had doorstreept, liep ik naar de deur. Misschien werd het tijd dat ik de omgeving bekeek. Ik was hier nu al even en nog steeds had ik hun domein van buitenaf niet echt grondig bekeken. Hopelijk vond ik iets interessants buiten of in een van de bijgebouwen, want momenteel was er nog niet veel vaart in mijn missie gekomen.

Terwijl ik door de brede voordeur liep, zag ik Maxims vrienden rondhangen, net buiten de omheining. Hopend dat ze me niet opmerkten, liep ik door. Rond de villa stonden er brede hagen, die tegen de garagemuur groeiden. Ik keek om me heen om te checken als de kust veilig was, maar toen zag ik een camera. Ik hield mijn adem in en scande met mijn ogen de omgeving. Elk plekje werd in de gaten gehouden. Om me heen waren er meerdere camera's te zien. Crap. Als ze aan stonden, was ik allang gezien. Meteen draaide ik me om. Ik moest eerst kijken als MI6 een of ander apparaatje had gegeven tegen ongewenste camera's. Snel spurtte ik de brede trap op. Plots gleed ik uit over een bobbel in het tapijt. Mijn armen zwaaiden naar achteren en ik probeerde de trapleuning vast te grijpen, maar mijn vingers grepen ernaast.

Ik opende mijn ogen en keek recht in het gezicht van Maxim. Hij keek me bezorgd aan. Plots dacht ik opnieuw aan wat hij vanmorgen had gezegd. Meteen werd mijn humeur iets tussen depressief en chagrijnig. Ik trok de dekens waaronder ik lag over mijn hoofd en hoorde Maxim zachtjes lachen. Ik wist dat ik kinderachtig bezig was, maar waarom zou hij mij weg mogen sturen en ik hem niet?

Opeens verdween de deken van mijn gezicht. Boos keek ik recht in zijn ogen.

"Ga weg en kom me roepen als je nog eens tijd hebt."

Zijn ogen sprankelden voldaan.

"Geef gewoon toe, je wilt niet dat ik weg ga."

Ik voelde mijn gezicht knalrood worden. Het ergste was dat hij nog gelijk had. Ik klemde mijn kiezen op elkaar en duwde hard tegen zijn schouders. Overdonderd door mijn actie tuimelde hij achterover van mijn bed. Ik gluurde naar Maxim en zag zijn verbaasde ogen net boven de bedrand verschijnen.

"Eruit."

__________

Ik had Maxim de rest van de dag niet meer gezien. Ik had er geen spijt van, want nu kon ik mijn gedachten op een rijtje zetten.

Vond ik Maxim Lockwood leuk? Ja.

Vond ik hem leuk - leuk? Ja.

Schoot mijn missie op? Nee.

Ik opende mijn rugzak en haalde een doosje van MI6 eruit. Er lagen verschillende dingen in, waaronder een paar ringen, een ketting, oorbellen, een boek...

Ik had geen idee waarvoor ik ze kon gebruiken en bekeek de ringen aandachtig. Op een ervan was er een klein steentje geplakt, dat kon verschuiven. Mijn hoofd begon te tollen en snel schoof ik het steentje terug. Nadat ik de andere spullen had bekeken, deed ik de sieraden aan.

Intussen was het al aan het schemeren. Ik liet het licht aan in mijn kamer en deed de deur op slot. Stilletjes opende ik mijn raam. Gelukkig was mijn kamer niet op de bovenste verdieping. Een paar meter van mijn raam was er een brandtrap, voor in noodgevallen. Ik schuifelde voorzichtig langs mijn vensterbank naar de trap. Toen ik aan het einde van mijn vensterbank was, strekte ik mijn been naar de volgende vensterbank. Ik leunde tegen de muur aan en bengelde even met mijn ene been een paar meter boven de grond. Het stomste wat ik kon doen was naar beneden kijken, wat ik ook nog deed. Onder mijn voet zag ik de bovenste takken van een hoge boom en meteen begon ik te duizelen. Het begon harder te waaien en de schaduwen van de bomen dansten om me heen. Ik wendde mijn blik af en keek strak naar het raam voor me. Toen realiseerde ik me dat er iemand in die kamer zat. Benny zat in een zetel, en Maxim zat op een groot kussen voor hem. Van Benny zag ik alleen zijn rug, maar als Maxim naar buiten keek, zou hij me zien. Ik was echt nieuwsgierig over wat ze aan het spreken waren. Terwijl ik mijn evenwicht probeerde te bewaren vlak voor hun raam, deed ik mijn ketting af. Aan de ene kant ervan was eene oortje, en aan de andere kant mini afluisterapparaatje. Ik stak de ene kant in mijn oor en duwde het afluisterapparaatje tegen het glas. Meteen hoorde ik hun stemmen luid en duidelijk.

"Wanneer gaan we verder met de volgende fase? Als we te lang wachten worden ze ongeduldig."

Maxim haalde zijn schouders op.
"Binnenkort ofzo."

"Misschien kan je Flora ook gebruiken ervoor? Het wordt tijd dat je een nieuw vriendinnetje vind."

"Flora is van mij. Ik beslis zelf wel wat ik met haar doe."

Ik trok de ketting van het raam weg en deed hem woedend terug aan. Wat dacht hij wel? Dat ik zijn speelgoedje was en ik alles zou doen wat hij zei? Ik schuifelde opnieuw naar de brandtrap, maar trapte per ongeluk tegen een steentje. Het knalde luid tegen het raam. De laatste stappen liep ik snel en roekeloos. Een paar seconden later ging het raam open en verscheen Maxims gezicht. Hij stak zijn hoofd naar buiten en tuurde in het donker.

"Is daar iemand?"

"Het was vast jouw meisje, je weet wel, dat meisje dat in haar eentje nachtelijke wandelingen maakt in jouw huis." Benny's stem klonk smalend.

Ik hield mijn adem in en hield Maxims gezicht in de gaten. Hij ging niet in op de opmerking van Benny. Zijn gezicht was vaag belicht, waardoor hij er nog mysterieuzer uitzag dan gewoonlijk. Zijn ogen scanden de duisternis en plots draaide hij zijn gezicht in mijn richting. Met samengeknepen ogen keek hij recht in mijn ogen.

___________________________________________________________________________

Sorry voor het late hoofdstukje, maar dat steek ik op school enz :p
En thnx voor de reacties, die geven echt een schrijfboost ^^