1 ~ Ben je soms bang van deze revolver?

1.7K 81 4
                                    

Ik leunde tegen het balkon aan en genoot van het uitzicht. Als je een villa kon kopen met een paradijsachtig uitzicht, moest je bakken geld verdienen. En als er niets bekend is over je werk, worden sommige diensten nieuwsgierig. MI6 had ontdekt dat Mr Lockwood miljardair was, zonder dat er vaste baan bekend was. En daarvoor was ik hier. Om uit te zoeken hoe dat in elkaar zat. Doordat ik Maxims vriendinnetje was, kon ik hier logeren en zo verder contact zoeken met de familie Lockwood.

Mrs Lockwood was 10 jaar geleden plots verdwenen. Tot nu toe was het nog steeds niet bekend als ze gestorven was of ontvoerd. Over mr Lockwood wist MI6 ook niet veel, dat moest ik nu uitzoeken. En daarvoor moest ik Maxim gebruiken.

Eerst had ik medelijden gehad met Maxim, totdat ik hem ontmoette. Oorspronkelijk was het de bedoeling geweest dat ik hem versierde, maar Maxims hobby was gewoon meiden versieren. Ik had amper moeite moeten doen.

Plots voelde ik een paar sterke armen om me heen. Onbewust hield ik mijn adem in en wachtte op het geluid van zijn hese stem. Zijn lippen gleden langs mijn wang en stilletjes fluisterde hij: ''Heb je zin om mee naar het strand te gaan?''

De undercover agente in mij ontwaakte en ik knikte enthousiast. Dit was mijn kans om meer te weten te komen over zijn vrienden.
''Komen er dan ook nog andere vrienden van je?''

''Jup, wat dacht je dan?''

Ik reageerde niet en kneep plagend in zijn hand. ''Waar wacht je dan nog op? Ik ben benieuwd naar hen.''

____

Zijn vrienden kon ik maar met één woord omschrijven: mysterieus. Allemaal waren ze luidruchtig, maar niemand liet iets los over hun eigen leven. Misschien kwam het doordat ik erbij was. Een van de jongens had zijn jas open gespreid op de grond gelegd. Meteen zag ik een wapen zitten. Geschrokken hield ik mijn adem in. Ik had ook een kleine collectie voorwerpen mee gekregen om me te verdedigen in noodgevallen, maar deze was een stuk gevaarlijker dan mijn spullen. Nonchalant keek hij me aan. "Ben je soms bang van deze revolver?"

Hij hield mijn blik stevig vast en ik kon niet wegkijken. Ik kon toch moeilijk vertellen dat ik getraind was met zo'n wapens? Maar als ik me voordeed als angsthaas zou Maxim me misschien meteen dumpen voor de eerste meid die hij zag. Ik moest zorgen dat hij me interessanter vond dan al mijn concurrentes tesamen, zodat ik mijn missie met succes kon afronden.

Uitdagend trok ik mijn wenkbrauwen op. "Wedden dat ik beter kan mikken dan jij?"

Meteen schoot de hele groep in de lach. Maxim trok me tegen zich aan en fluisterde in mijn oor: "Sorry schat, maar Benny is de beste revolver-hanteerder ever. En jij hebt er waarschijnlijk niet zoveer ervaring mee, dusja.. Maar zolang je andere dingen goed kan, is het je vergeven."

Ik keek Maxim strak in zijn ogen en stak mijn hand uit naar Benny. "Weddenschapje? Wie het verst van de roos zit, trakteert iedereen die hier aanwezig is." Benny grijnsde en riep: "Deal. Gaat het je lukken om te onthouden dat je aan mij een Bacardi mag geven?"

Pffff. Wat een ego. Het werd hoog tijd dat hij op zijn plek werd gezet. Ergens begon ik te twijfelen. Zouden ze er niets achter zoeken als ik echt goed schoot ermee? Ik haalde mij schouders op en wees naar een strandparasol, dat door iemand was achtergelaten. Hij was rood, met hier en daar kleine, witte bollen. Ongeveer in het midden was er een kleine, bruine vlek.

"Het is de bedoeling dat je de bruine vlek in het midden raakt."

Medelijdend keek Benny me aan. "Ga jij wel die bruine vlek raken?" "Maar veel succes", vervolgde hij snerend.

Hij kneep een oog toe en schoot op zijn gemakje. Zelfs van hier kon ik zien dat hij sowieso in de vlek had geschoten. Grijnzend gaf hij de revolver aan mij. Ik bekeek het aandachtig en voelde de eerste zenuwen kriebelen, toen ik merkte dat de revolver niet goed lag in mijn hand. Deze soort was ik niet gewoon. Ik draaide mijn hoofd en keek naar Maxim, die achter me stond. Hij staarde vol nieuwsgierigheid terug. Ik wendde mijn blik af en focuste me op de bruine vlek. Het moest erin zijn. Het moest dichter bij het midden zijn dan Benny's kogel. Traag blies ik mijn adem uit en kromde mijn vinger.

Meteen spurtte Maxim naar de parasol toe. De rest volgde. Aarzelend volgde ik. Mijn trillende benen gehoorzaamden mij amper. Toen ik er was, zag ik twee kleine gaatjes naast elkaar. Ernaast stond Benny. De hele groep keek me verbijsterd aan, maar bij Benny leek het alsof er stoom uit zijn oren kwam.

"Wauw" Meer kreeg Maxim niet uit zijn mond. Ook de rest leek sprakeloos.

"Geef aan mij maar een colaatje." Triomfantelijk lachte ik. Benny reageerde niet en keek me ijzig aan. Blijkbaar was hij het type dat helemaal niet tegen zijn verlies kon. Ik keek hem aan en zag dat hij een en al kilte uitstraalde. Crap. Was ik er nu al in geslaagd een nieuwe vijand te maken?

Maxim voelde mijn onbehagen en omhelsde me. Hij plaatste allemaal kleine kusjes op mijn wang en ik voelde aan dat hij trots was. "Trek het je niet aan, Benny moet het nog even verwerken."

Op dat moment siste Benny tegen mij: "Dit blijf ik onthouden. Als ik ontdek dat je bij een vijandige bende zit, kom ik je eigenhandig afmaken. En reken maar dat ik dan tot de millimeter precies ga mikken."

____________________________________________________________________________

Weer een nieuw hoofdstukje bij een nieuw verhaal :)

Wat vinden jullie ervan? Is het de moeite waard om eraan verder te schrijven? ^^

Greetz nathatje

Undercover girlfriend •1Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu