Undercover girlfriend •1

12 ~ Ik laat je los op één voorwaarde.

Plots bleef ik stokstijf staan. Een knappe jongen met donkerbruin haar stond me onderzoekend op te nemen. De jongen van op de foto. Stijn Blackfalds, degene die ik zocht.

Even staarde ik verlamd in zijn ogen. Toen gaf ik mezelf in gedachten een duw en glimlachte naar hem. Op dat moment brak bij hem ook een glimlach door op zijn gezicht. Zelfverzekerd kwam hij naar me toe gelopen.

"Hey, kan het zijn dat je hier nieuw bent?"

Ik kauwde op mijn lip en dacht snel na.

"Ja, ik ben hier nog nooit geweest."

De stilte die tussen ons viel, werd ongemakkelijk. Als ik nu mijn derde missie wél wou volbrengen, kon ik misschien best iets doen nu.

"Ik wou.. uhm.. ben jij hier ook nieuw?"

Zijn schaterende lach klonk prettig in mijn oren. Onbewust verscheen er een glimlach op mijn gezicht.

"Nee hoor. Ik ben, laat ons zeggen, een van de leiders hier. Jeweetwel, ervoor zorgen dat het ordelijk enzo blijft.."

Met gespeelde verbazing keek ik hem aan.

"Ben jij hier echt de baas?"

Vol ontzag bleef ik hem aanstaren. Ik zag dat hij er een tikkeltje ongemakkelijk van werd.

"Kom je anders mee naar ons vaste plekje? Dan kan ik je voorstellen aan de rest van de groep, voor als je de volgende keer komt."

Inwendig ontplofte ik vol vreugde. Hij ging er al vanuit dat ik nog zou komen, want in principe had Stijn me zonet uitgenodigd.

Eigenlijk vond ik hem best wel sympathiek. Ik had verwacht dat hij net zoals Maxim een machotype zou zijn, maar voor zover ik wist zat ik ernaast.

Ik zag dat hij me bevreemd aankeek en besefte plots dat ik huppelend naast hem meeliep.

Vlak voor een tafeltje in de hoek bleef hij stilstaan. Hij wees naar een knusse stoel en ging zelf zitten op de stoel ernaast. Het gesprek dat bezig was tussen een paar andere jongens viel stil. Ze keken allemaal nieuwsgierig naar me.

"Ik ben Stijn Blackfalds en dit zijn Levi, Liam, David en James", gebaarde hij.

Levi en Liam keken me ongeïnteresseerd aan. Ook David had meer belangstelling voor het glas dat net voor zijn neus werd gezet. Enkel James glimlachte me toe.

Ik voelde me helemaal niet op mijn gemak hier.

Toen er na een hele tijd nog steeds niemand een woord had gezegd, stond ik recht.

"Ik ga maar eens, mijn ouders vragen zich waarschijnlijk af waar ik zolang blijf."

Leugen. Mijn ouders waren er niet meer, schoot er plots door mijn hoofd.

Stijn keek op van zijn mobiel en nam onverwacht mijn hand vast. Ik hield mijn hoofd schuin en keek verlegen naar zijn gebruinde huid.

"Heb je dit liever niet?"

"Nee, ik vind prima."

Meteen wou ik mezelf een facepalm geven. Ik had veel te snel geantwoord op zijn vraag, en nu ik eraan dacht, waarschijnlijk had het nog wanhopig geklonken. Zuchtend probeerde ik mijn hand los te wringen.

"Ik laat je los op één voorwaarde."

"En dat is?"

Afwachtend keek ik recht in zijn sprankelende ogen.

"De voorwaarde is dat je morgen terug komt."

Even was ik sprakeloos. Wat moest ik hier achter zoeken?

"Ik zal erover nadenken", beloofde ik, maar diep vanbinnen wist ik al dat ik zou komen. En dat had niet alleen met MI6 te maken.

Ik draaide me om en keek nog eens aandachtig om me heen. Volgens MI6 werden er hier wapens gesmokkeld, maar veel meer dan mensen die goed overweg konden met een wapen zag ik niet. En als Stijn hier een van de leiders was, betekende dat dan ook dat hij degene was die MI6 wou hebben?

Ik liep naar de deur, maar bevroor halverwege.

Een slank meisje met lange blonde haren, dat er helemaal uitzag als Iris, kwam naar binnengelopen. Maar ze was niet alleen. Ze had de arm vast van iemand met bruin haar en donkerblauwe ogen die bijna lichtgevend leken in het halfduister.

Maxim.