25 ~ Je hoeft me niet te geloven.

926 48 1
                                    

Doodstil bleef ik zitten, het leek wel alsof ik plots in een standbeeld veranderd was. Maar plots was ik vastbesloten om het bewijs te vinden.

Maxim mocht gewoonweg mijn broer niet zijn.

Flora

Zenuwachtig drentelde ik rond in mijn kamer. Mijn eigen kamertje. Maxim had ervoor gezorgd dat ik kon vertrekken zonder dat de bewakers me lastig vielen. We hadden het de rest van de avond gehad over zijn vader, maar Maxim was vastbesloten om daar niets over te lossen.

Je hebt altijd een keuze.

Voor de tweede keer had hij dat zinnetje gezegd. Maar dit keer had het niet zo afstandelijk geklonken zoals die keer in het park. Gehurkt had hij voor me gezeten, en me strak aangekeken, bijna dwingend. Toen ik daarop had gevraagd waarom hij ervoor had gekozen om niets te vertellen over het laboratorium, was er een pijnlijke stilte gevallen.

Ik zuchtte en klapte doelloos mijn laptop open. Het stak me ergens wel tegen dat ik dat gedoe met Stijn Blackfalds er nog bij had gekregen. Waarom was alles zo ingewikkeld geworden? Ik kon amper nog bijhouden wat er gedaan moest worden.

Aan de Lockwoods had ik mijn handen al vol. In plaats van gewoon uit te zoeken wat het beroep was van Mr. Lockwood, moest ik nu al een familiedrama oplossen.

En laat mysteries uitpluizen nu net niet mijn beste kant zijn.

Eigenlijk snapte ik niet waarom MI6 me nog niet ontslagen had, tijdens mijn eerste missie was ook niet alles van een leien dakje gelopen.

Ik had toen meegedaan aan een uitwisselingsproject, maar was na een weekje al terug naar huis gestuurd wegens mijn onzedig gedrag.

Dat was toch de officiële verklaring.

Mijn uitleg was dat ik 's nachts voor de tweede keer betrapt was in de jongensslaapzaal. En doordat er duidelijke regels waren gemaakt in verband met de privacy en van die dingen, werd ik zonder pardon verbannen.

Ik grijnsde bij de gedachte aan die herinnering en opende de chat met Maxim. Gisteren had ik hem ook alles verteld over mijn missie in verband met Stijn. Hij had er niets op gezegd, enkel een nietszeggende blik waar ik niets uit kon afleiden, had ik gekregen.

Ik zag dat Maxim online was, en begon te typen. Maar voordat ik mijn berichtje had verstuurd, ontving ik er eentje van hem.

Maxim: Je wou toch weten wie aan het hoofd stond van dat wapensmokkelnest?

Ietwat wantrouwig las ik zijn tekstje. Hij deed er ook niet echt positief over. En vanwaar kwam die vraag dan eigenlijk? Toen ik er gisteren over begonnen was, had hij juist verveeld geleken.

Ik haalde mijn schouders op. Iets later tokkelden mijn vingers over het toetsenbord.

Flora:Inderdaad. Ik wil die missie zo snel mogelijk achter me laten zodat ik weg kan gaan bij MI6. Maar zolang ik niet weet wat jouw vader doet, zit ik daar ook nog vast.

Ik tuurde naar mijn scherm en zag dat Maxim het bekeken had. Maar een antwoord kreeg ik niet.

Iets later hoorde ik een luide ploink, en meteen schoot mijn blik terug naar het scherm.

Maxim: Benny.

Flora: Wat Benny?

Maxim: Benny heeft daar de leiding, maar omdat hij zich ook bezighoudt met andere zaken, heeft die Stijn Blackfields deels de leiding overgenomen.

Met open mond staarde ik naar zijn woorden. Maakte Maxim misschien een slechte grap?

Maxim: Je hoeft me niet te geloven, maar als je dat wel doet bespaar je jezelf een hoop tijd.

Flora: Thanks.

Ik bedankte hem kort en sloot Facebook af. Eigenlijk had ik zelfs al geen zin meer om te checken als zijn informatie wel degelijk klopte, en waarom zou hij tegen me liegen?

Er was nog een ding dat ik wou doen voordat ik MI6 op de hoogte bracht.

Snel speelde ik de naam van Benny in op Google. Na een seconde kreeg ik een heleboel zoekresultaten, waar zijn naam steeds in voorkwam.

Ik klikte een link aan en plots verscheen een grote foto op mijn scherm, met eronder een blokje tekst. Ik bekeek de foto aandachtig en voelde rillingen over mijn rug lopen. Op deze foto zag hij er helemaal anders uit dan dat ik hem kende. Tegen mij deed hij altijd neerbuigend, minachtend of spottend, maar hier zag hij er ronduit angstaanjagend uit. Zijn kille ogen trokken mijn blik naar hem toe. Rond zijn lippen lag er een kleine, uitdagende grijns. In combinatie met zijn koude blik leek het stukken enger dan het in principe was.

Ik scrolde snel naar beneden en begon de tekst te lezen.

Opgepakt

Gerecht

Celstraf

Ontvoering

Dealen

Het waren een paar van de woorden dat ik tegenkwam. Ik zag dat de tekst nog minstens half zo lang was, en sloot de site af.

Het kon me niet echt schelen wat Benny had uitgestoken, MI6 zou wel met hem afrekenen.

Ik greep mijn mobieltje om MI6 te verwittigen, toen ik zag dat Maxim een sms'je had gestuurd.

Benny vermoedt al dat je voor een geheime dienst werkt. Bekijk je laatst geposte foto op Facebook maar. Die foto waar jullie samen op staan.


Undercover girlfriend •1Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu