Arkadaşlar merhaba! Akif'in doğum gününü kutluyoruz. Ve küçük bir sürpriz daha. Bazı şeyler aceleye geldi, biliyorum. Yazım yanlışım da olabilir. Ancak uzun bir bölüm oldu. Sizi de daha fazla bekletmek istemedim. Çalıştığım için zaten gecikiyor. Bunun için de ekstra kusura bakmayın lütfen.
Kocaman sevgiler ve öpücüklerle.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌿🌿
Yaptığım yemekleri ve doğum günü pastası yerine mumlarla süslediğim limonlu cheesecakei masaya koyduğumda, mutfaktaki küçük masayı salona taşıyana kadar annem ağlamıştı, her şey tamamdı. Sıkı bir at kuyruğu yaptığım saçlarımı omzumun arkasına doğru itekleyerek siyah günlük elbisemin eteklerini düzelttim. Hafif bir makyaj yapmış, abartmamaya dikkat ederek özenle hazırlanmıştım ancak Akif'i beklerken kalbim yerinden çıkarcasına atıyordu. Son kez koltuğun üzerine bıraktığım hediyenin hala orada olduğuna emin olduktan sonra telefonumu aldım elime. On beş dakika önce Yasinlerden çıktığını yazmıştı sevgilim. Arabasıyla geldiği için sürenin bu denli uzamış olması normal değildi. Hoş, bana yapacağı erzak yardımı için markete uğramış olma ihtimalinin yüksekliği endişelenmemi engelliyordu ya, neyse.
Leyla: Neredesin Akif?
Leyla: Ağaç oldum bekle bekle.
Akif'im: Musluk almaya gitmiştim.
Akif'im: Biraz geciktim kusura bakma.
Leyla: Ne musluğu?
Akif'im: Ne demek ne musluğu?
Akif'im: Bozuldu gel tamir et dediğin musluk.
Leyla: Ha, evet.
Leyla: O musluk.
Leyla: Aşkım tamir et dedim zaten. Yenisini bende alırdım.
Leyla: Neden masraf ediyorsun?
Akif'im: Masraf falan etmedim.
Akif'im: Eskiydi mutfaktaki.
Akif'im: Konusu açılmışken alayım dedim.
Akif'im: Bu kadar meraklanacağını bilseydim haber ederdim nerede olduğumu.
