Lengends of spring goddness
အပိုင်း(117) ချစ်ရတဲ့ရွှန်းအာ
သူမ ဒေါသထွက်စွာရယ်လိုက်တယ်
"ကောက ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်အတင်းလုပ်ယူနေတာပဲဘာလို့စိတ်မလျှော့လိုက်တာလဲ တခြားနည်းလမ်းေလးဘာလေးရှာကြည့်ပါလား ရွှန်းအာကိုတောင် စွန့်လွှတ်နိုင်တဲ့ကောရဲ့အတ္တကို မေ့မေ့ အရမ်းကြောက်တယ် ဘယ်သူသိမလဲ တချိန်မှာလဲ ရွှန်းအာလိုမျိုး မေ့မေ့ကိုလဲလုပ်လာနိုင်တာပဲလေ ဒီကိစ္စသာ ရွှန်းအာသိသွားကြည့်ပါလား ကောဒီမှာအကောင်လိုက်ကြီးရှိနေနိုင်မယ်တဲ့လား "
"ရွှန်းအာသိတယ် "
".............."
"သူလက်ခံတယ် မေ့မေ့အတွက် သူ့အသက်ကိုလိုလိုလားလားနဲ့ပေးအပ်ပါမယ်တဲ့ "
"............."
"ပြီးတော့.........."
"တော်တော့ ! ! ကော ! ထွက်သွားလိုက်တော့ ! ! "
"မေ့မေ့ ! "
"သွားးးးးး ! ! ! "
"ဟူးးး ကောင်းပြီ ကောသွားပါမယ် မေ့မေ့ တခုတော့မှတ်ထားပါ ကောလုပ်သမျှက မေ့မေ့ကောင်းဖို့ချည်းပဲ မမေ့ပါနဲ့ "
ပြောပြီးတာနဲ့ ရှန့်ကွမ်းချိုးယွဲ့ဟာ ဟွာကျန်းရှဲ့နဲ့အတူပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တယ်
ကျူးလစ် တော်တော်စိတ်ဆိုးနေမိတယ်
ဒီလိုဘဝထက်
သူများလက်အောက်မှာနေရပြီး သူများခိုင်းတာလုပ်ရတဲ့ဘဝမှာပဲပြန်လည်နေချင်မိတော့တယ်
သူမက ကိုယ့်ကိုကိုယ် ရိုးရှင်းသန်မာတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်လို့ထင်ထားတာ
ဘယ်သူ့ကိုမှ မမှီခိုပဲ ကိုယ့်အားကိုကိုးပြီး အမြင့်ကိုတက်နိင်တဲ့မိန်းကလေးအဖြစ် ရဲရင့်ချင်ခဲ့တာ
မော်ဒန်ခေတ်မှာ သူမနေရကြပ်တယ် ခက်ခဲတယ်
သေခြင်းရှင်ခြင်းကြားပြေးလွှားနေရတယ်
ဒါပေမဲ့ သူမစိတ်ကတော့ ဗလာစာရွက်တခုလို ရှင်းလင်းလွန်းလှတယ်
အခု သူမဟာ ရှုပ်ထွေးတယ် အားနည်းတယ် သူမစိတ်ဟာ ပိုလို့အရောင်စွန်းလာရတယ်
YOU ARE READING
(Complete)(Book2)lengends of spring goddness (oc.nl)uni&zgi
Historical Fiction100 နောက်ပိုင်းအဆက်ပါ