Daisy ; Blooms in 1960

24

ဂျိမ်း!

ရုတ်ချည်းပြောင်းလဲသွားသောရာသီဥတုကြောင့် လီဆာ ရထားပြတင်းပေါက်ကတစ်ဆင့် ကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်။ နေ့ခင်းဘက်ကောင်းကင်မှာ အမည်းရောင်တိမ်စိုင်တစ်ချို့နေရာယူထားပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကအနည်းငယ် မှောင်လာသယောင်။

" မိုးရွာတာလား "

လီဆာ့လက်မောင်းကို လှမ်းကိုင်ရင်းမေးလာတဲ့ကင်က မိုးခြိမ်းသံကြောင့် နိုးလာဟန်တူပါတယ်။

" ဟုတ်တယ် ကင် ရုတ်တရက်ကြီး "

ကင်ကခေါင်းငြိမ့်ရင်း ခပ်မြင့်မြင့်ထုံးထားတဲ့သူမရဲ့ဆံပင်တွေကို ဖြည်ချတယ်။ မြှောက်လိုက်တဲ့ ကင့်လက်ဖဝါးမှာ လီ​ဆာမရင်းနှီးတဲ့ အမာရွတ်တစ်ခုကိုတွေ့တော့ လီဆာ ကင့်လက်တွေကို ချက်ချင်းဆွဲယူကြည့်မိတာပဲ။

" ဒါ ဘာဖြစ်တာလဲ ကင် .. တစ်ခုခုနဲ့ခြစ်မိတာလား ဘယ်တုန်းကဖြစ်တာလဲ "

ကင်က လီဆာ့လက်ထဲက ဖွဖွရုန်းရင်း ဘာမှမဖြစ်သလိုပြုံးတယ်။ ကင်အဲ့သလိုပြုံးတိုင်း လီဆာတကယ်ပဲ ငိုချင်တာ။ ကင်က အများကြီးပင်ပန်းရင် အများကြီးပိုပြီးဟန်ဆောင်တတ်တဲ့မိန်းမမျိုး။

" ဘာဖြစ်လာတာလဲလို့ တိုက်ပွဲမှာထိခိုက်တာလား .. တစ်ခြား ဘယ်နေရာတွေမှာရော အမာရွတ်တွေရလာသေးလဲ လီလီ့ကိုပြ "

နီရဲရဲလက်ဖျားကလေးတွေနဲ့မှမလိုက် လက်ဖဝါးကအမာရွတ်ဟာ လက်တစ်ဆစ်စာလောက်ရှိပါရဲ့။

" ဆိုးလ်ကိုညဘက်ထွက်လာလို့ တောလမ်းမှာနည်းနည်းခြစ်မိလာတာ ငါဖြင့်မနာပါဘူး ဒီရောက်မှ ဒဏ်ရာရမှန်းသိတယ် တစ်လမ်းလုံးသတိမထားမိဘူး "

သံရုံးကပါတီပွဲအမီ ဆိုးလ်ကိုရောက်အောင်လာဖို့ ကင်အများကြီးပင်ပန်းခဲ့မှာ။ အဲ့တာကို လီဆာက ဖူမီဟီတိုနဲ့အတူရှိနေတဲ့မြင်ကွင်း ကင့်ကိုမြင်စေခဲ့တယ်။

" လီဆာ "

" ... "

" အများကြီးမတွေးနဲ့ "

ကင်က လီဆာတွေးတာကို သိနေသလိုပြောလာတယ်။ ဒီအခြေအနေမှာ ကင်နဲ့အတူရှိမနေရင် လီဆာ တကယ် ငိုချမိမှာ။