Ależ to był dzień!
Pełen uniesienia.
Wszystko pięknie szło
Jak o kulach starzec.
Posmaruję Cię masłem i nutellą
I wypiję też
Jak herbatę o poranku.
Twoje usta drżą -
To utarty schemat.
Czuję kwiatów woń
Choć jesieni strefa.
Przytul do mnie się
Nieprędko Cię odrzucę
I obiecam Ci, że nigdy nie porzucę.
Papierosy mam,
Nie palę tylko wącham
Czuję dziwny swąd,
To niedzielny orszak.
Idą z trumną hen,
Zabiorą ją na wzgórze.
Tam gdzie cmentarz jest,
Nad nimi chmury duże.
To jest chyba żart.
Korowód się przewalił.
Trup już nie jest trup.
Tak nigdy się nie bali.
Wgryza w szyję się
I chłepcze krew łapczywie.
Nad zwłokami krążą wrony,
Idzie szukać nowej żony.
CZYTASZ
Ciemne gwiazdy na niebie
PoesíaTomik poezji bez utartych schematów i zasad. Przemyślenia ubrane w mniej lub bardziej ładne słowa i rzucone na kartkę. Marzenia o kosmosie, zapomniani bogowie, codzienne błahostki i głęboko skrywane emocje. Dużo w domyśle, trochę mniej z namysłem.
