Twoja twarz jest jak z kamienia
Widzę że nie masz siły
Uciec od cierpienia.
Oto jest ten płomień świec
który pali moje oczy.
W ciemnym zaułku za burdelem
Oparty o śmietnikowy kontener
Siedzi starzec w białej szacie.
Płacze.
Jego skargi są o tacie.
Wyrzucili go z domów
Przegnali z kościołów
Znaleźli nowych bogów
Co czarne jak smoła suknie noszą.
Na palcach złoto -
O nie na pogrzebach proszą.
To już ten dzień
To jest ta noc
Gdy umrze
I wieczny krzyk
Usłyszysz ty
Co kłamiesz
I szkoda słów
To koniec jest
Nie ma już go
On umarł
Może nie było go nigdy naprawdę
Lecz się pojawił przez myśli moc.
Umarł w ciemności przy brudnym śmietniku,
Będzie tam leżał przez całą noc.
Lecz ty się nie przejmuj
Nie żałuj go.
Znajdą go rano, zostawią jak leży,
Lecz najpierw ograbią go z reszty cnót.
A ty w niedzielę niczego nieświadom
Usiądź w ławeczce i oprzyj się.
Rzuć im na tacę więcej niż sąsiad,
Oszukuj się dalej że to chroni cię.
CZYTASZ
Ciemne gwiazdy na niebie
PoesíaTomik poezji bez utartych schematów i zasad. Przemyślenia ubrane w mniej lub bardziej ładne słowa i rzucone na kartkę. Marzenia o kosmosie, zapomniani bogowie, codzienne błahostki i głęboko skrywane emocje. Dużo w domyśle, trochę mniej z namysłem.
