Freya Meri A Legend | ATTACK ON TITAN

16

Genç kız atını sürerken stresten dişlerini sıkmış olan Jean'ı gördü. Ne moral konuşması yapacak hali ne de güven vermek adına gülümseyesi vardı. Bir kerelik boşverip önüne döndü Freya. Binbaşı Hange'nin dediği yoldan ilerliyorlardı. Genç kız ateşlenen işaret fişeğini görünce yanıt amaçlı o da ateşledi, böylece yönü tespit edebiliyorlardı. Keşke bir plan yapsalardı diye düşündü Freya, eğer yapsalardı şu anda Eren ve Ymir kaçırılmış olmayacaklardı. Ağrıyan başı ile elini alnına yasladı. Yine keşkeler, yine keşkeler... Freya'nın sadece bir gün bunları demeyeceği zaman olmayacak mıydı? Hep mi bir pişmanlık olacaktı? "Freya sen ne düşünüyorsun peki?" Freya başını kaldırarak soruya soru ile karşılık verdi, dinlememişti çünkü hiçbir konuşmayı. "Efendim?"

"Plan hakkında." dedi bir çırpıda Jean.

"Oh... Eğer zamanları olsaydı, ki olacağını sanmıyorum, gece hareket ederler. Etraf titan kaynıyor ve onların bir dönüşümü tüm titanları çevresine toplar. Ama oraya vaktinde yetişeceğimizi düşünüyorum o yüzden geceye kalmadan kaçmak için risk alabilirler." takım lideri başını salladı sessizce. Freya anlamıştı ayrıca, Jean'ın sormasının sebebi kızı düşüncelerinden ayırmak istemesiydi. İşe de yaramıştı zaten.

Ormanlık alana yaklaşmışlardı, Freya ciddileşti ve dikkatle etrafı kontrol etti. Bir ışığın parlamasıyla hepsi birden oraya döndü, "Bir ışık patlaması oldu!" 'sağol biz de gördük' diye geçirdi içinden Freya.

"Herkes ayrılsın! Eren'i bulup onu kurtaracağız!" dedi Komutan Erwin soğukkanlılığını koruyarak. Bir askerin, devin ağzındayken acı ile bağırması bile bunu değiştirmemişti. O hala aynı ifadeyi koruyor ve emirlerini veriyordu. "Savaşmak birincil önceliğimiz değil!" Freya çapını bir ağaca sapladı ve havada süzülmeye başladı. Siyah at kuyruğu saçları onun hareketlerine uyup dans ediyormuş gibi gözüküyordu. Askerlikte uzun saçlar hep sorun yaratırdı ama Freya saçlarını seviyordu, hatta kendisinde sevdiği tek şey saçlarıydı ve onları da kaybetmek istemiyordu. Tüm askerler ilerlerken bir titan çığlığı duyuldu, "Titan çığlığı mı!?" Freya hemen çevreye baktı ve karşısındaki ağaçta Ymir'i gördü, "Böyle bir yerde..." Freya onu öldürmeye giden askeri durdurmak suretiyle bağırdı anında, "Dur! O Ymir." ve yanındaki boşluğa kondu o sırada Connie de gelmiş Ymir'e sorular yağdırıyordu. "Neden yalnızsın? Eren nerede..?" Freya Ymir'in etrafına baktığını gördü, bir şey aradığını anlamıştı, "Ne arıyorsun? Ah bekle... Kimi arıyorsun?" Ymir'in kafası ona döndü hızlıca. "Ymir! Tanrıya şükürler olsun iyisin!" Ymir sesi duyduğu anda yerinden fırlamıştı yani Freya'nın onu durdurabileceği bir fırsatı yoktu. O yüzden yapabileceği tek şeyi yaptı, boş sözlerle Historia'yı uyarmaya çalıştı, "Historia bekle-" demeden Ymir ağzına almıştı zaten kızı. Herkes onun peşinden şaşkınca bakarken Freya onun neden böyle bir davranışta bulunduğunu anlamaya çalışıyordu. Aklına gelen tek şey, Ymir'in bu denli onu sevmesiydi. "O... Christa'yı yedi!"

"Hayır." dedi Freya sadece. Connie ona anlamsızca baktı. Genç kız umursamayıp Ymir'i takip etmeye başladı fakat çok hızlı olduğundan yetişemiyordu. Ama Freya Meri'nin asla ve asla bu hızı aşamayacağını düşünmeyin, neler yapabileceğini tahmin edemezdiniz. Freya çevik harekitleriyle Ymir'e yaklaştı, arkadan arkadaşlarının sesini duyabiliyordu, "Freya, yavaşla biraz!" Genç kız hala onu takip ederken bir ağacın ucunda hareketlilik gördü ve durup saklanması gerektiğini düşündü. Ymir'in titan formu zorlukla konuşabileceğinden peşinde biri olduğunu anlatması imkansızdı bu yüzden Reiner ya da diğerleri fark etmeyecekti. Bekledi Freya ve Reiner'ın dönüştüğü tam o sırada karşılarına çıktı. Bertholdt'un Reiner'a atlayacağı sırada Freya gelip onun kolunu kesti bunu engellemek adına ama yine de oğlan Zırhlı Titanın sırtına atlamıştı. Freya lanet ederek bir ağaca tutundu. Diğerleri de gelmişti. "Eren'i kaçırıyorlar!"