One Deep Love

Chapter 3

Athanasia's POV

Matapos ang nangyari kahapon ay naging busy ako sa mga sumunod na araw dahil sa case. I've been taking care of zeke since that night. Pinangalanan ko na siya dahil ang hirap naman kung palaging bata ang itawag ko. Parang hindi ko siya kakilala. I'm planning on giving him a name when I win the case so that I can fully have the custody of him.

Nandito kami sa mall. Namimili ng mga damit niya. He doesn't have any formal clothes or anything because it's all been dumped. Gusto ko siyang bilhan ng mga gusto niya. I didn't know that this is the feeling of having a child yourself. Wala lang, I think of him as my own child since that night. Atat na atat si zaire na bilhan namin siya ng kagamitan kaya kami nandito ngayon. Hindi pa siya nakuntento sa binili niya kahapon.

"Ate skye don naman tayo!" Napa-buntong hininga ako. It's been the 20th shop we've visit. Ni hindi siya nakaka-feel ng pagod.

"Zaire, wait up! Can we take a rest first? The kid is tired already." Turo ko kay zeke na nakanguso na. Napa-kamot sa batok naman ito at naupo sa bench sa tabi ni zeke. Naupo din ako at ibinaba muna ang mga dalang plastik. Binuksan ko ang bag ko at kinuha ang pulbo at panyo saka pumunta kay zeke. Pinunasan ko siya.

"Ate... Ako na po." Inilingan ko siya.

"Ako na. Look oh, pawis na pawis kana." Pinatalikod ko siya at pinunasan bago pinulbuhan. Sinunod ko namang pulbusan ang leeg niya tapos ay kinuha ko ang dalang damit niya sa bag ko. I really brought one because I know na mag-iikot kami sa buong mall kapag kasama namin si zaire.

"Thank you po ate." Ginulo ko ang buhok niya at nag-squat tapos tinignan ang relo ko. It's past 12.

"Gutom kana ba?" Tanong ko. Nakangusong tumango naman ito na ikinangiti ko. Ang cute niya.

Tumayo ako at tinignan si zaire. Tumayo naman siya kaagad ng malaman ang pinapahiwatig ko. And since I don't want any disturbance, I can just call them right? My watch is like a phone so I can directly call them if I need them. Hinanap ko ang contacts at tinawagan si Jeremy.

"Hello, young madam?" Sagot nito sa kabilang linya.

"I need some hand. Can you bring these plastic bags in the car? I don't want to bring any of it when we eat. Or just summon some of your co-bodyguards and let them do the thing." Nag-suggest pa ako.

"Yes, young madam." En-end ko ang call at kinarga si zeke. I can't believe I love kids so much now.

Kumain kami sa loob ng Mang Inasal dahil yun ang unang wala sa sariling itinuro ni zeke. Sinusubuan ko siya since busy naman sa pag-kain si zaire. While in the middle of eating, my phone vibrated. I answered it, kahit na sinusubuan ko so zeke.

"Hello?"

[Ms. Fernandez, where are you?]

"Hm? Currently inside the pricilla mall. Why?"

[Oh, seems like you forgot about the case.]

Napasinghap ako.

Damn, I forgot it's today.

"Oh hell. I'm sorry, I forgot about that. Where are you now, attorney?" Senenyasan ko si zaire na pakainin muna si zeke.

[On the way to the court. Better not be late within 30 minutes, Ms. Fernandez.]

Oh, son of a gun, kill me.

"Yes, yes. I'm on the way now. Bye." I ended the call and stood up fastly.

"Hey, zaire take care of him. Attorney Dela paz called me, saying I have to be at court within 30 minutes. I'll be back when the case is dismissed. Bye baby, love you." I kissed his cheek and I almost ran outside para lang maka-habol ako sa oras.