Chapter 11

111 5 5
                                    

Primo's POV

When she left, I was dumbfounded. I was sure she's my sister when I looked at her. I memorized every part of her, kilalang-kilala ko ang kapatid ko maliban nalang sa boses nito ngayon. Ang lamig at emotionless. Nanatili ako sa tree house ng umilang minuto para e-process ang nangyaring encounter namin.

She's fearless.

Nang tinutukan ko siya ng baril ay hindi man lang siya sumigaw or nag-panic. Parang sanay na sanay na siya. Pero ang hindi ko enexpect ay ang pag-tawag niya sakin ng kuya. It was an embarrassing act of mine. Saka paano niya nalaman ang pangalan ni Kai? Don't tell me...

"Is she the girl dad was talking about?" Mahinang Sabi ko habang nakatingin parin sa tinayuan niya kanina sa ibaba.

I can't believe it...

She's Athanasia Skye Fernandez. Kai's little sister, and I will say this is unexpected.

Walang sinabi samin si Kai na may kapatid siya. All we knew is that he was the only son of Mr and Mrs Fernandez. Isa pa, by looking at her face, hindi naman sila mag-kamukha. So how did she become her daughter? Magka-pareha lang sila ng kulay ng mga mata nila, pero aside don wala na. Are they hiding something from us? Pati si kuya Ash walang sinabi sa akin na may isa pang anak ang mga Fernandez at babae pa. Ang buong paga-akala lang namin ay nag-iisa si Kai tapos hindi pala.

I sensed a presence near me kaya ay hinanap ko kung kaninong presensya iyon nanggaling. Nasa ibaba ng tree house lang pala ang taong yun. I didn't see him because of the leaves. Bumaba ako ng makilala kung sino ang taong yun, sa paraan ng pagtitig sa likuran niya.

"What are you doing here? Akala ko ba sa Florida ka muna?" Bungad ko sa taong hindi ko inaakalang pupunta dito. Hinarap niya ako at sumandal sa puno habang ang isang kamay ay nasa loob ng bulsa niya at ang isa naman ay naka-hawak sa buhok niya.

"Well, an incident happened so I book a flight from Florida to Philippines. By the way, what a nice greeting huh." Sarkastikong ani nito. Sinamaan ko nalang siya ng tingin dahil ngayon lang siya nag-pakita after 10 years na nawala siya.

"Tsk. Whatever." Inismiran ko siya at nag-indian sit sa bermuda grass.

"So, what did I miss?" Pag-tatanong nito.

"Nothing much except for tita's death. I kind of arrived late, so I only saved two persons. Sila lang yung natira mula sa pagpa-paputok ng mga tauhan ni Almirah. And that is tito and his loyal boydguard." I said and lay down on the grass.

"You've done your best, so it doesn't matter now. Nangyari na iyon. At least, naligtas mo si dad at ang bodyguard. You're not that useless, after all." Kumunot ang noo ko.

"Aba, ikaw nga 'tong minamadali ako eh. Kung sana nag-pakita ka nalang, after nung car accident this wouldn't have happened. But, nah... We couldn't do anything about it." Inis na turan ko sakanya.

"You know the reason why I didn't showed up after the incident happened. Anyway, have you find your sister?" Nanatili akong tahimik. I don't know what to say, naguguluhan pa rin ako sa nangyari kanina.

"Wala pa rin. But, just now, before you showed up here. Yung kapatid mo nakita ko." Tumingin ako sa tree house sa itaas at napangiti. It's been years but we still couldn't find her. Ang liit pa niya noon ng ma-kidnap siya at nagalit ako sa sarili ko kasi wala akong nagawa nung mga panahong yun. Kasama ko siya habang naglalakad kami papunta sa isang convenience store na nasa labas ng village namin. Sabi kasi niya gusto niya ng ice cream eh naubusan ng stock yung ref kaya lumabas kami. It's pass 10 that night. Sinabi ni dad na mag-dala kami ng bodyguards pero ayaw ni luna kaya kaming dalawa nalang ang lumabas. But I didn't expect that enemies would show up and beat me to death. They kidnapped my sister and until now hindi parin namin siya nahahanap.

One Deep Love Where stories live. Discover now