Chapter 62 (Last Chapter)

3K 51 9
                                    

NOTE: Kanda-leche-lecheng wattpad! Kaninang madaling araw ko pa tinype yung whole content, and ngayong tanghali lang, I was supposed to publish it, but when I proofread it, ayun! Nawala lahat. I unpublished it first kaya nag-appear siya sa notifs niyo. Kaya eto retype ulit. Sorry talaga sa inconvinience xx

_

KYLIE's POV

Minulat ko kaagad ang mga mata ko. I roamed my eyes around, and shockingly saw that I'm still on the chapel. I looked down and I'm still wearing my old clothes.

Am I dreaming?

I slightly shooked my head and blinked twice. I'm in reality. So, ano 'yung napaginipan ko? 'Yung..'yung namatay si Luke. Nawala siya sa'kin.

Hindi ba totoo 'yun?

Tumayo ako kahit medyo nangangatog pa ang mga tuhod ko. Dumiretso kaagad ako sa cafeteria ng floor.

"Miss, may tubig kayo?" I asked the lady on the cashier. She gave me a glass of water and I drank it. Nang matapos ko 'yung inumin ay nagpasalamat ako bago naglakad-lakad.

That was just a dream. No, a nightmare.

Agad akong dumiretso sa O.R at laking gulat ko ng makita ko sina Julianna don. Julianna is with Katsumi and JC.

"Oh, Kylie?" she faced me. I managed to smiled before I sat before her. "Saan ka nagpunta? Alam mo bang kanina ka pa hinahanap nila Tita?"

"Si..si Luke?" I shift my gaze on the O.R's door.

She sighed. "Hindi pa lumalabas ang doktor, it only means na hindi pa tapos ang operation. Sina Tita Karla pala ay nasa baba, babalik din 'yun, sinamahan nina Seth."

I nod and played with my fingers. Thanks Papa God, I thought its ture.

"Juls.." I blabbered, "Something strange happened.."

"Ano 'yun, pusa?" it was Kats' voice. Lahat sila ay nakatutok sa'kin.

I let out a relief sigh. "I-i'm dreaming.." and I shared to them what I'd dreamt a while ago. Alam niyo 'yun, natatakot ako sobra. Akala ko ang lahat ay totoo.

"Hindi naman totoo iyon, Kylie. Kabaliktaran ang nangyayari 'diba?" Juls said in affirmation tone.

"Saka, baka gusto ni Universe na ipa-realize sa'yo ang mangyayari kapag mawala si J. Kung ano ang mararamdaman mo at ipa-amin sa sarili mo na hindi mo na mahal mo pa siya." it was JC's turn.

Natahimik kami bago may lumabas na doktor. I assumed, it was Luke's pulmonary surgeon doctor. Dumagundong kaagad ang kaba sa dibdib ko.

"Where are his family?" tanong nito.

Si Julianna na ang sumagot, "Nasa baba po, doc. Andito naman po 'yung..'yung girlfriend niya, eh."

I horrifiedly looked at Julianna. Tinaasan niya lang ako ng kilay kaya napayuko ako. Girlfriend? Hindi ako karapat-dapat sa posisyon na 'yan eh.

"Ikaw ba, iha?" the doctor asked me. I can't help myself but to nod slowly.

"Well, congratulations!" she beamed, I sighed in relief. "The operation done successfully! Although, may ilang complications mang naganap while we're performing the surgery, he survived it. We put some virtual arteries for the holes in his lungs. Kailangan niya nalang ng pahinga, he'll be in coma for 12 hours, so expect it. Pansamantala muna namin siya ilalagay sa recovery room para mailipat rin kaagad siya sa private room niya. I'll go ahead."

Wala akong naintindihan sa sinabi ng doktor. All I can do is to thanked Papa God for this.

Julianna hugged me, and so, I teared up. Tears of joy, indeed.

Moving On (KathNiel)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon