Moving On (KathNiel)

Chapter 1

*E D I T E D*

-

KYLIE CHANDRA DEL VALLE

Napatingin ako sa labas ng bintana ng classroom namin. Sana pala hindi nalang ako lumingon, dinudurog kasi ang puso ko sa nakita ko. I sighed and held my head down.

Bakit ba kasi napaka-raya ng mundo? Bakit hinayaan akong masaktan ng ganito?

Oo, dapat masaya ako kasi nabibigay ang gusto ko. My parents love me. More than anything. Nakakaangat kami sa buhay dahil ang pamilya ko ang may-ari ng international hospital sa buong Pilipinas. I am running for a Summa Cum Laude. Dapat masaya ako 'diba?

"Malungkot ka na naman." rinig kong sabi ni Julianna. Julianna is my bestfriend. Mapagkakatiwalaan sa lahat, typical bestfriend goals.

I smiled a bit. "I'm not. B-bored lang."

"Talaga?" umupo siya sa tapat ko at tumingin sa labas ng bintana, "Kaya ka pala malungkot, pinupukpok 'yang puso mo sa loob, not literally."

"Hindi nga. Masaya ako. Masaya." I lied.

Sumimangot siya. "Masaya? Alam kong hindi ka happy, tumingin ka sa bintana at nasaksihan mo gaano kasweet 'yang babaeng nasa labas pati 'yang gagong EX mo."

"Julianna," I scoffed. "Don't bring up that topic again."

She sighed exasparatedly. Kinuha niya ang kamay ko at pinatayo. Anong trip na naman ng babaeng 'to?

"Mall nalang tayo. Dali."

"Fine."

"HUY!" napabalik ako sa ulirat ko. Kanina pa ako nakatanga dito, eh. Nasa mall kasi kami, ayun, nagsha-shopping si Julianna ng damit. I can't buy because I didn't brought my credits.

"Ha? Ano?"

She rolled her eyes. "Ang sabi ko, anong maganda dito? Ikaw talaga, lutang ka ano?"

I shook my head lightly. Dapat i-energize ko sarili ko. Napatingin ako sa dalawang dress na hawak ni Juls. Isang creamed skater dress at mint green off-shoulder laced dress. Pareho naman silang maganda.

"'Yung mint green." sabi ko at ngumiti ng tipid

"Okay. Babayaran ko lang."

Pagkatapos niyang magbayad ay naghanap agad kami ng fast food. Lunch na kasi at hindi namin trip na kumain sa school cafeteria. We ended up in the KFC.

"Oh, ano? Ako mago-order?" tanong ni Juls nang maka-upo kami sa pwesto namin. I nodded in response.

Tinabihan ko 'yung paperbags na dala ni Juls. Four seater kasi ang pinili namin. I fished my phone and browsed my accounts. Ngayon lang kaso ako nagka-freetime since tapos na pre-lims namin last week.

'@JLucasAlv: I miss my baby already @CheskaLim'

I blinked twice when I noticed mist on my eyes. Umiiyak agad ako. Simpleng tweet lang 'to, Kylie! Wala na ngang kayo. 'Wag kang masasaktan dyan.

Tinatagan ko ang sarili ko at binasa ko ang replies. Isang oras lang mula nang i-tweet 'to. I know, masyading OA kasi kapit na kapit sila kanina nung umalis kami ni Juls.

'@CheskaLim: awww, miss you too babe @JLucasAlv'

'@JLucasAlv: @CheskaLim Saan ka na ba kasi?'

'@CheskaLim: @JLucasAlv ang oa mo, babe. Kakapasok ko lang sa classroom. Kiss nalang kita later, ayt?'

Napapunas ako sa mata ko. Nasasaktan lang ako kapag nababasa 'to. Kaya ayaw kong nag-o-open ng twitter. Makikita ko lang kung gaano sila ka-sweet. Na noon ay ginagawa niya sa'kin.

"Umiyak ka, bes?" tanong ni Julianna habang nilalapag ang inorder niya.

Umiling ako at ngumiti ng peke. "W-wala 'to. Ano ka ba, napuling lang ako."

She arched her eyebrow on me. "Napuling? Ano ba kasi nakita mo sa cellphone mo?"

Inagaw niya ang phone ko kaya hindi na ako naka-angal pa. Ininom ko 'yung crushers ko habang patuloy siya sa pagbabasa. That's why I hate when my bestfriend saw me crying. Nakita niya kung gaano ako ka-miserable noon.

"Kaya pala," iling niya. "Alam mo, ba't hindi ka pa naka-move on? May ilang babae d'yan oh, after the heartbreak, life goes on. Kaya sumasakit 'yang puso mo kasi you never let go of him."

"I tried. I really tried. Pero ang puso ko ang hindi sumasang-ayon eh.." my voice cracked. A tear escaped from my eye.

Julianna took a deep breathe. "Because you still love him that much. Buong puso mo kasi ibinigay sa kanya, kaya ayan nang binasag niya ang puso mo, ang hirap ng ibuo."

Tumayo na'ko at pumunta sa C.R. Sinara ko ang pinto at umupo sa sahig nito. I hugged my knees and buried my face there. I let myself drown in tears.

Sanay na ako sa ganito.

"Let's break up."

Natulala ako. Ano? Break up? Makikipag-hiwalay siya sa'kin? No, no.

"A-ano?"

He gulped and looked away. "Ang sabi kako, maghiwalay na tayo."

Napaluha ako. I don't know what to say. Nag-uunahan ang mga luha na pumatak mula sa mga mata ko.

"H-hindi. Mahal mo 'ko 'diba?" I sobbed, "B-bakit? Bakit mo kailangan gawin 'to? We're happy last day, a-anong nangyari ngayon?"

He said sweet nothings to me last day. Masaya pa kami, looking in love. Hindi ko maintindihan anong nangyari ngayon. I'm fcking confused!

"Hindi kita minahal. I never love you from the start. Masakit na hiniwalayan ako ni Cheska kaya naghanap ako na puwedeng pang-takip sa naiwang sugat sa puso ko. Niligawan kita, I tried to love you but I can't. S-si Cheska pa rin ang mahal ko. Ngayong binalikan niya ako, handa akong tanggapin siya. My heart only belongs on h-her."

Tumalikod na siya. All along, si Cheska pa rin mahal niya? He never love me.

Please, I'm wishing na sana panaginip lang 'to.

I shouted at him, "I-i hate you! B-bakit mo 'to ginawa?"

"You're just my rebound. Bear this in your mind."

*end*

Napa-iling ako habang inaalala ang masakit na pangyayaring 'yon. Aaminin ko, all I did in my life is to make people around me happy and love them. Pero ang mga taong 'yun pala ang mananakit sa'kin. Hindi ko na kaya...

Nagmahal lamang ako. I just love Joaquin Lucas Alvarez. But, he did was to shatter me into pieces, again and again.

He made me broken. He made me in misery.

***

a/n: I edited this again, for the second time. Im not that confident if ipabasa ko to sa teacher and classmates ko thats why I need to edit this. I mean, the whole book. And again, I wont unpublish the chapters for sort of convinience as well {put a picture on multimedia}

Hahahahhahaha i miss you guys! Thank you!