Moving On (KathNiel)

Special Chapter II

KYLIE's POV

"Joaquin Lucas." I said while sobbing. Naiiyak ako. Sobrang gutom kasi kami ni baby, eh. Ayokong gisingin si Luke kasi pagod siya kakatrabaho but sino naman aasahan ko?

"Oh, bakit? May masakit ba?" malambing na tanong nito. I cover my face by the use of hands and sobbed silently. Ewan ko ba at biglang nahiya ako. Pero maya-maya ay lumakas na ulit ang iyak ko.

I shook my head. "G-gusto kong..k-kumain.."

He sighed and chuckled a bit.

"There's nothing to worry, hon," niyakap niya 'ko. "Kakain lang pala. Anong gusto mo?"

Napaisip ako. Parang gusto ko ng chicken sa Pizza Hut at Jollibee pero parang gusto ko rin ng ice cream sa Ben and Jerry's. I prefer to choose the latter kasi 'yun ang gusto ni Baby. Kumalas ako sa yakap saka ngumiti kay Luke.

"Ice cream from Ben and Jerry's. 'Yung strawberry flavor." I simply stated.

"Ben and Jerry's? Hon, sarado na ang mall. Wala na tayong mabibilhan."

I suddenly felt sad. Gusto ko ulit umiyak. "O-okay.." sabi ko at tumalikod na. Pasimple akong umiyak. As much as I wanted to make him rest but iba talaga ang mood swing and cravings ko. I wonder why ganito. I wanted to blame my pregnancy but pregnancy is connected to my baby. Ayoko naman sisihin si baby.

I heard him took a deep breath, controlling his temper. "Hay, I'll buy you, okay?" pinihit niya ako paharap at hinagkan sa noo, "Just wait. Halika, baba tayo."

Kumislap agad ang mata ko. He offered his hands and I completely accepted it. Tumayo na 'ko at bumaba. Kinuha naman ni Luke ang hoody niya at car keys. Binuksan niya ang ilaw sa salas.

"Hintay lang kayo ni, baby, hon." He said and left me. Narinig ko ang pag-andar ng engine ng kotse niya. Tumayo ako sa mula sa pagkaka-upo sa sofa at maingat na naglakad papunta sa kusina.

Medyo mabigat na rin baby. 3 months na kasi akong buntis at nagfo-form na 'yung maliit kong baby bump. Todo ingat naman kami dahil hindi gaano kahigpit ang kapit ng bata. In one swift danger move, we can lose the baby. Pero niresitahan naman kami ng doktor ko ng pampakapit pati vitamins. Mas sumobra nga ang over-protectiveness ni Luke sa'kin. Naiinis naman ako kasi he used to treat me like a disabled person.

I smiled at that thought. Kumuha naman ako ng tubig at nilagay sa baso. Bumalik ako sa salas at in-on ang TV namin. Medyo boring kasi, eh habang nag-aantay. I felt my stomach growling. Gutom na nga ako. This past few weeks, I've had this strong kind of smell, mood swings and cravings. Tinanong ko si Mommy 'bout this pero hindi naman sya ganito mag-lihi nung ipinagbubuntis pa lang niya kami ni Kuya.

Naawa nga ako kay Luke, eh. Siya 'tung nahihirapan sa paghahanap ng pagkain ko, nabubuntungan ko ng galit.

"Kylie," rinig kong boses mula sa likod ko. I smiled and handed me a plastic bag. Tinignan ko ang laman at isang Ben and Jerry's na strawberry flavored ice cream.

I tiptoed and kissed him on the lips. Napangiti naman siya.

"Thank you, hon," I touched him on the cheeks, "I'm sorry, too. I'm sorry kasi..kasi pakiramdam ko nahihirapan ka na sa'kin. I'm sorry, never doubt my love for you."

He kissed the top of head, "No, you don't need to say sorry. Dalawa na kasi kayong aalagaan ko. You and our baby are my responsibilty. Kahit na palagi mo akong sinusungitan, pinapahirapan, I would still love you forever. Kasi alam kong ikaw ang mahihirapan sa huli."

Niyakap ko siya. Sobrang swerte namin ni baby sa kanya.

---

"Kylie!"