Moving On (KathNiel)

Chapter 37

Time Check: 2:27 am

__________

KYLIE's POV

I'm currently baking cookies when my phone rang. Kinuha ko ito at tinignan ang caller. But disappointment rant over my face.

"Hello?"

["Teka, iba boses mo? Disappoint ka 'no? Aba, aba! Ganyan ka na pala ha? Hmp!"]

"Grabe ka naman. Excited nga ako kausap ka eh. Napatawag--"

["GAGA! TOTOO BA 'YUNG GINI-EM MO KANINA?! YOU'RE LEAVING FOR GOOD? IS IT FOR REAL?!"] nilayo ko kaagad ang phone sa tenga ko. Ang aga-aga sumisigaw.

"Chill Juls! Puso mo. Magpapa--"

["Save that when I'm there. I'll be there any minute"]

Pinatay niya na ang phone. Napa-iling nalang ako at pinagpatuloy ang pagbabake.

Dalawang linggo na ang nakalipas since ang masalimuot na ala-ala namin ni Luke sa hotel. I really can't believe, that I let him go. It's hard to accept but I should. Maybe, universe came up something for us. That will be better for the both of us. Ganyan naman ang love eh, puro sacrifice.

Kaya napagtanto ko rin na kailangan ko rin ng pahinga for myself. I've done so much, I've been selfless for how long. Kaya it's time to get unwind of myself at para mahanap ko rin ang sarili ko. One week ago, nag-apply ako sa mga universities sa London at Paris. Until one university, accepts a scholarship grant. Nag-apply ako online and that's it natanggap ako with a requirement. And that's to make a feature essay. Matalino naman ako kaya nagawa ko.

I also submit my other requirements. Since, my Kuya is a London dual citizen ay tinulungan niya rin ako. I never plan to told it to my parents pero sadyang mapagkumbaba ang tadhana at nalaman nila. But they understand too. Kaya nga thankful ako eh.

My thoughts trailed me up because of a doorbell.

"Get in!" sigaw ko.

Bumungad si Julianna sa akin na naka-shorts at sweater. Naka-pambahay pa.

"Juls, hindi ka na-rape sa daan?" biro ko.

"Hindi naman. Teka, anong binabake mo? Nakakagutom ang amoy"

"Cookies. Wait lang, maluluto na siya. You wanted to eat?"

"Yup" she said and sat down sa may maliit na table ko sa condo. I smiled at her at kinuha ang mga nalutong cookies. Nagtimpla na rin ako ng juice at sinerve ito.

"Yay! Na-miss ko bake mo sis" umupo ako sa harap niya at naki-kain. It's afternoon also at hindi pa ako napakapag-meryenda.

"So, ano nga? Totoo?" she asked. Tumango ako.

"Oo"

Namilog mga mata niya, "Ano?! Now way, Ky! Bakit ka pa aalis? Eh, andito buhay mo?! Mawawalan ako ng best friend kung alam mo?! Iiyak talaga ako!"

"Kailangan eh.." mahinang saad ko. I crossed out my fingers.

"Kwento mo sa'kin kung bakit. Go on, tell me"

Kinuwento ko na rin sa kanya kung bakit at ang nangyari sa hotel. Every details. Kahit kung paano ako umiyak at kung paano tatanggapin ang katotohanan na pinalaya ko na si Luke.

"Siya pa rin ang rason 'no?"

"Haynako, siya na nga ang buhay mo. Lahat ng kung anong desisyon mo ay nakabatay sa kanya o siya ang dahilan. Para 'kang adik na naka-hithit ng shabu at mariwana, walang ibang lamang isip mo kundi ang Luke na 'yan" she added.