Chapter 45

3.9K 61 7
                                    

December 16, 2020

KYLIE's POV

"Aish, kainis. Saan na ba ang lalaking 'yun?" I murmured. Ang tagal niya. I've been calling him for so how many times but only one response, 'Malapit na ako'.

The nerve of that guy!

Kung hindi lang 'to trabaho, naku. I can disagree to this day's plan.

Dad wants to make this project flow easily. As much as possible, gusto niya 'to madaliin base sa BOT's objectives. Kaya nga pinauwi agad ako ni Dad. Unfortunately, ang EX ko pa noon, ang ka-partner ko sa project na 'to.

"Hey" I looked up and saw this guy I've cursing of at my mind.

Hindi ko mapigilang mapatingin sa kanya. He looks so manly and typical office-guy today. He's wearing a blue long sleeves polo shirt and it was folded up to the elbow. And a black slacks. Nakatayo rin ang buhok niya ng kaunti. Same hair dou like before.

"Ang gwapo ko naman sa mga titig na iyan"

I blinked twice. Mukha na ata akong baliw.

I ignored his remark. "What took you so long?" I asked him nochacantly.

He sat infront of me. "Nakipag-telebabad sa akin si Mama eh at hindi ko na namalayan ang oras"

I just siged at frustation.

Frustated. Nakakayamot. I came early just to assumed we can go early too but it seems ako pa ang nauna. I'm just being professional. 'Yan ang natutunan ko nang mag-trabaho ako noon sa Paris.

I looked at my wrist watch. "It's 9:30 am. May appointment pa tayo sa BIR at sa personal architect." I paused and looked at him, "So, we better go"

I stood up at nauna na maglakad. I can feel that he's following me. I faced him when I remembered something.

"Sandali. You brought a car?"

He nodded and smiled. "Yup"

Tinaasan ko siya ng kilay. "But why are you following me? Naka-ngiti ka pa baka mapag-kaamalan kang magnanakaw o kidnapper"

"Ang gwapo at hot ko naman para maging ganyan"

I rolled my eyes at umalis na. Lumiko siya so I pressume na doon niya pinark ang kotse niya. Sumakay na rin ako sa kotse ko.

I was about to start the engine ng makita ko ang gas level.

UGH!

Red. It means wala na akong gasolina. How come? Sht this life. I started the engine pero tumigil din kaagad ito.

I leaned back. I crunched my nose because of frustations AGAIN.

Nakita ko mula sa bintana ang pagtigil ng isang kotse. Bumaba ang bintana nito at iniluwa nito ang isang mukhang nakangisi.

"What happened?"

"Gas empty" I simply stated.

"Wow. Good timing" he whispered. But luckily, I've heard it.

I narrowed my eyes unto him. "Are you saying something?"

"Walaa.." he triumphantly smiled, "Sumakay ka na sa akin. Mala-late pa tayo."

"No. Don't need"

"Sige na. Mataas ang expectation sa atin ng Dad mo, so if hindi natin ma-approve kahit isang simpleng business permit ay pwedeng mawala na parang bula ang pinaghirapan ng Dad mo" he said as he tried to be my conscience.

I sighed, again.

"Fine"

Bumaba na ako ng kotse at kinuha ang satchel bag ko. Luke opened his car at the shotgun seat.

Moving On (KathNiel)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon