Moving On (KathNiel)

Chapter 18

First timers POVs.

________________

TERRENCE's POV

"Thank you, Rence"

Kanina pa to thank you ng thank you. Simula nung umiyak siya kanina hanggang ngayon yan lang sinsabi niya. Di ko nga alam kung saan siya nagpapasalamat eh.

"Alam mo isa pang Thank You. Naku.." I murmered. She just chuckled.

Tinireat ko lang siya sa isang Pizza House. Sabi kasi niya pagkatapos niyang umiiiyak aatakihin siya ng kagutuman. Natawa nga ako eh. Plus, naubos siya yung big box ng pizza.

Pinarada ko na ang kotse sa tapat ng condo niya.

"Rence, dito nalang ha? Thank you talaga. Oh last na to! Haha. Kung wala ka baka di ko na alam gagawin ko." she sighed "Sige. Bukas nalang ulit. Bye" she smiled and left the car.

I admit, maganda si Kylie. Sinong hindi magagandahan sa isang tulad niya? Her hair, her pointed nose, her reflexious skin, her body and her splendid eyes. Lahat na nasakanya na.

Kaso nga lang sinaktan siya ng taong mahal niya. Ang gago nung nanakit sa kanya. Maswerte nga siya nandiyan pa si Kylie na patuloy na nagmamahal sa kanya.

I hate when I saw her crying for that man. Why do always man loves to hurt woman? Kahit ako lalaki, di ko masagot kung bakit. Yan ang unang tumatak sa isipan ko nung sinaktan ni Papa si Mama.

Women like them are like angels. Mahalaga sila. If I could love somebody else, I won't hurt them. Nakakawalang-lalaki ang nanakit ng babae, physically and emotionally.

Kaya kung sasaktan man niya ulit si Kylie. Matitignan niya lang. Hindi naman ako basagbulero dahil hindi ganyan ako pinalaki ni Mama. Pero for Kylie..I can be a true man.

And now, I'm starting to like her..

---

KYLIE's POV

"Ayan na ba sinasabi ko eh. Hindi ka nakikinig"

Yan agad ang bungad ni Kuya Karl sa akin nung nakipag-skype ako. Para siyang Love Adviser ko. He knows everything. That's why I'm very close to my brother.

"Kuya naman. Syempre nakikinig ako. Kaso.." huminga ako ng malalim.

"Kaso ano?"

"Kaso..mas nauuna magdesisyon ng puso eh. Bilang ako, hirap naman kontrolin. Involuntary ang puso, Kuya"

Para akong batang nagsusumbong. Eto namang si Kuya para ding guidance. Minsan nga natatawa ako eh. Kasalanan ko bang close kaming lahat ng pamilya ko?

"Alam ko. Pero sa tingin mo tama ba ang isinisgaw ng puso mo? Minsan bunso hindi tama. Ang akala nating tama ay mali pala. Paganahin mo rin yang utak mo."

"Kuya naman eh. Nanghihingi nga ako ng advice eh hindi para pagalitan ako"

Napakamot siya ng ulo. "Ano ba yan, Chandra. Ang labo mo! Teka lang ha? Ayusin natin to. Sa tingin mo ba ikaw ang pinag-aawayan nung gago mong EX ha?"

"Oo. Malamang! Sino pa bang ibang EX ni Luke?"

"Oo na. Maldita mo. Pero sa tingin mo pinag-aawayan ka ba nila?"

"Aish! Oo. Nagsigawan nga eh.Umiyak pa" then inirapan ko si Kuya. Non-sense questions.

"Okay. Pero sa tingin mo may ginawa ka bang mali kaya pinag-awayan ka nila?"

Dun na ako napatigil. Meron ba? Nakipagkaibigan lang naman ako ah. May masasaktan ba pag nakipagkaibigan lang? Sa iniisip ko palang naluluhan na ako.

"W-wala naman eh, Kuya. Ganito ba? Kailangan bang masaktan? Friends lang naman ah. Siya lang naman tung mababaw kung mag-isip eh."

Tuluyan na akong naiyak. Pinahid ko ito at humarap kay Kuya sa laptop. Nakadapa kasi ako eh. Bahala na kung magmukha akong tanga.

"Hindi siya mababaw. Selosa yun. Selfishness. Yung tipong ang possesive niya sa boyfriend niya"

"Eh? Diba nasasakal si Luke don? Nung sila pa noon ah, hindi naman ganyan si Cheska"

"All people change"

Suminghot ako. Mas nalilito pa ako.

"People chance because of pain and hurtness. Its worth the change if you learn something from that trials you've encountered"

Napayuko ako. Minsan nagtatanong ako sa sarili ko. Ako? Nasaktan din a? Bakit di ko kayang magbago?

"Alam ko na sa isip mo. Ikaw kasi bunso, matatag ka. You're a strong woman I've known bukod kay Mommy. Namana mo ata eh.

Napangiti ako. Isa sa alam kong matalino at matapang na babae, ang Mommy namin.

"Eto lang bunso. For the nth time.." umubo muna siya. "Matapos mo ibigay ang pagmamahal mo diyan sa gagong yan, sinira niya lang, hindi ka niya kailan nasuklian. Hayaan mo munang bigyan mo ng pagkakataon ang sarili mo. Ibang-iba ka na sa noon. You look so wasted. Give yourself a time"

---

LUKE's POV

FVCK! I hate...hate myself!

Napakalaki kong GAGO! GAGO! GAGO! AKO!

"Luke, don't you let hurt my daughter baka di niya kayanin. Tiisin mo hanggang sa magpa-opera na siyaI trusted you Luke. Please. Don't waste it. You know what's the consequence." malambing na sabi ni Tita Cheen.

She's plastic I know. But what more hell like man? Her father.

Tumango lang ako. Expressionless and I left their house. Hinatid ko lang siya na nakatulog. Nang makasakay ako sa kotse. Agad kong pinalo ang manibela.

Damn it! I hate myself for doing this! I know I can hurt her but what can I do? I also love my family. No one should hurt by one of them.

Seeing her face.. DAMN! It kills me inside! It breaks my heart into pieces.

.

.

.

Napakatanga kong saktan ang babaeng minahal ko ng husto. Ang babaeng handa kong mahalin kailanman.

***

A/N: Sobrang sabaw neto. Sorry poooooooooo!*insert Chichay's voice* Sobrang space-out na ako sa nangyayari sa school and gutom ako nung tinype ko ito. Mehehe :3

Bawi lang ako sa sembreak. Diba? Lols :D

PS: Paki-spread guys, KathNiel for Pangako Sa'yo remake

PS#2: Nood tayo sa Velvet ng Ellen. Nandun ang KathNiel. 1 am ang start. Kaya kong magpuyat para sa kanila. Charot!

-xoxoDin