𝐃𝐫𝐨𝐰𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐑𝐚𝐢𝐧𝐛𝐨𝐰𝐬

10. Wapenstilstand

'Je kunt heel lang voor het lokaal gaan wachten maar je kunt ook naar binnen gaan.'

'Je ben hilarisch Jake.'

'Vond ik ook, ik heb veel goede kanten.' Ik lach na Jakes woorden.

'Dus zal ik eerst naar binnen gaan, of jij?'

'Nee, ik. Ik ga naar binnen.' Ik neem een hap lucht.

'Ga dan.'

'Ja Jake! Mag ik twee seconden?'

'Een, twee-'

'Idioot.' Mompel ik en loop het lokaal binnen waar Cole me wel vrij direct aanstaart.

Zonder een woord loop ik naar hem toe en ga ik naast hem zitten. Ik kijk hem aan en hij kijkt mij ook aan. Er is vrijwel geen emotie van zijn gezicht af te lezen.

'Dus, zijn jij en die Jake nou getrouwd of zo?' Mompelt Cole nors.

'Honderd procent!' Roept Jake luid door de klas en ik kijk hem geërgerd aan.

'Nee, maar ik mag toch wel andere vrienden hebben?' 

'Heb ik dan ooit gezegd dat je dat niet mocht?'

'Nee, maar je hebt duidelijk afkeur naar Jake.' Zeg ik en Cole blijft even stil.

'Okay misschien was ik gewoon een beetje jaloers.' Geeft hij toe.

'Je hoeft niet jaloers te zijn.' Zeg ik zachtjes. Ik kan hem helaas niet vertellen waarom. Dat zou een heel gedoe zijn.

'Dat weet ik, sorry. Het spijt me.' Ik knik.

'Het spijt mij ook.'

'Dus, wapenstilstand?' Vraag ik en Cole lacht.

'Wapenstilstand.' Bevestigt hij.

'Ik moet nog wel snel die schets van je maken.' Zeg ik en Cole lacht.

'Ja, dat wordt misschien wel eens tijd.' Ik pak mijn schetsboek en een potlood. Cole begint allemaal rare poses te doen die me aan het lachen maken.

Meerdere studenten komen het lokaal binnen en de docent zelf ook uiteindelijk.

'Owen je hoeft geen boek op tafel te pakken je moet gewoon op letten. We hebben theorie vandaag geen praktijk.' Ik denk even na en kom dan met het antwoord dat leraren willen horen.

'Ja, maar ik wil graag aantekeningen maken.' Ze knikt en glimlacht. 

'Okay, nou laten we dan maar snel beginnen met de uitleg.' Tijdens haar uitleg teken ik Cole. Hoe hij oplet. Hij is eigenlijk best knap. Maar niet zo knap als Jake.

Ik begin uit het niets te glimlachen zodra ik terug denk aan onze tijden samen. Ik kijk rechts van me en zie hem daar geïnteresseerd naar zijn nagels kijken.

Zodra we oogcontact krijgen glimlacht hij naar me. Ik glimlach terug en ik voel een goed gevoel door me stromen.

Sorry zeggen kan veel veroorzaken. 

Ik ga Cole alleen niet vertellen over de politie, en over de graffiti. Weet je wat, ik denk dat het beter is dat ik niks over Jake vertel.

Gewoon voor mijn eigen veiligheid.

Ik kijk naar Cole die wat met zijn potlood speelt.

Daarna kijk ik naar mijn schetsboek. Ik kijk weer naar Cole, en dan gaat alles vanzelf.

Ik begin met schetsen, het gaat iets minder soepel dan met Jake. 

Geen idee hoe dat komt.

Waarschijnlijk omdat Jake een interessant persoon is om te tekenen.

"Gewoon je bent een, eh. Je bent een interessant persoon om te tekenen."

'Okay, dan kunnen jullie gaan. Owen, is het gelukt met je aantekeningen?' Ik schrik me rot als de docent opeens over mijn tafel heen hangt en naar mijn tekening kijkt.

'Zo te zien heb je een aanbidder Cole.' Zegt ze met een grijns en ik raak ik paniek. Ik kijk rond door heel de klas en zie hoe Jake snel en kwaad weg loopt uit het lokaal.

'Nee, dit is de schets voor de opdracht die we moesten doen.'

'Oh, nou als je wil kan je deze nu al bij me inleveren.' Zegt ze en ik knik.

'Ja, dan vergeet ik dat ook niet meer.'

'Okay, dan moet je hem er even uithalen. Ik heb hier denk ik nog wel ergens een Stanley mes liggen.' Zegt ze en begint haar bureau te doorzoeken.

'Alsjeblieft.' Ze overhandigt het ding aan mij maar ik schud mijn hoofd.

'Doet u maar hoor, ik blijf liever uit de buurt van messen.'

'Oh, okay.' Ze begint voorzichtig met het papier los te snijden.

'Hoe komt het?' 

'Ik ben heel erg bang voor bloed, soort van hypochonder en ik he soms last van paniekaanvallen. Dus ik vermijd zulke situaties het liefst.' Geef ik eerlijk toe. Ze lacht. 

Zodra de schets uit het schetsboek is verwijdert komt de tekening van Jake tevoorschijn.

'Jake, heeft ook een aanbidder.' Zegt ze en kijkt richting de plek waar Jake eerst zat.

'Oh, Jake is al weg. Nou jullie kunnen ook gaan.' Zegt ze en ik sluit mijn schetsboek snel.

'Dag.' Zeg ik en Ethan, Finn en Cole lopen achter me aan.

'Wie is die beroemde Jake?' Vraagt Finn met een grijns.

'Hoe bedoel je beroemd?'

'Cole heeft het de hele tijd over hem.' 

'Op welke manier?' Vraag ik en we lopen langs de kantine.

'Gewoon, "ik mag hem niet, hij heeft een slechte invloed op Owen." "oh haal die stomme fuckboy uit mijn zicht" .'

'Ja okay genoeg Finn. We weten het nu wel.' Zegt Cole.

'Ik ga even mijn telefoon pakken.' Zeg ik en loop weg terwijl de rest aan een tafel gaan zitten.

Terwijl ik naar mijn kamer loop zie ik al iets of iemand er bij staan.

Zodra ik dichterbij kom zie ik dat het Jake is. Hij kijkt me monotoon aan.

'Vind je Cole ook een interessant persoon om te tekenen?' Ik lach zachtjes en zie al waar dit heen gaat.

'Nee, ik moest die schets nog maken. Voor de opdracht die we hadden gekregen.'

'Oh, juist ja.' Jake denkt even na.

'Ga je mee buiten lunchen? Ik had vier scones gehaald vanochtend. Dus er zijn er nog twee over.'  Het eerste antwoord dat in mij opkwam was: Ja ik ga mee, scones zijn mijn leven.

Het tweede antwoord dat in mij opkwam was: Nee, want ik zie mijn vrienden steeds minder door jou.

Het derde antwoord: Ja, want je bent een interessant persoon om te tekenen.

Zonder andere redenen te bedenken om niet mee te gaan liepen we al snel naar het einde van de gang. 

'Dus is het nou goed tussen jou en Cole?'

'Ja, we hebben een soort van wapenstilstand. Maar waarschijnlijk haalt hij zijn bazooka weer zodra hij weet dat ik met jou mee ben.' Jake lacht.

'Waarom mag je niet met mij om gaan?'

'Ik weet het niet, hij mag jou gewoon niet. Maar het kan ook komen omdat ik steeds vergeet te zeggen dat ik weg ben.' 

'Het zal vast het tweede zijn.' Zegt Jake zachtjes en ik grinnik even.

'Ja, vast ja.'

༄