𝐃𝐫𝐨𝐰𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐑𝐚𝐢𝐧𝐛𝐨𝐰𝐬

30. Gesprek

Als Jake en ik alles hebben opgeruimd staan we te wachten op het beddengoed dat in een wasmachine zit. We zijn bij een wasserette en we lijken wel de enige te zijn deze avond. De wasserette is een paar straten verder op van de school. Dus gelukkig hoefden we niet ver te lopen.

'Het is weer koud aan het worden.' Mompelt Jake terwijl hij tegen een wasmachine aanleunt. Het regent buiten en het is bijna helemaal donker.

'Ja, dat is wel jammer.' We maken oogcontact aangezien we tegenover elkaar zijn. Ik zit op een wasmachine.

'Weet je, ik ben bijna jarig.' Zegt hij spelend.

'Oh ja? Wanneer dan?'

'De vierentwintigste.' Zegt hij met een glimlach.

'Vierentwintig november dus?' Hij knikt.

Ik leun iets naar voren. 'Mag ik op je verjaardag komen?' Ik trek een pruillipje. Jake leunt staat op en loop richting mij. Hij grinnikt door het zien van mijn gezicht. Zijn twee handen grijpen naar mijn wangen waar hij in knijpt.

'Als je dat speciale cadeautje van je maar mee brengt.' Ik trek mijn wenkbrauw op.

'Welk speciaal cadeautje?' Jake glimlacht breed.

'Je pik.' Ik kijk hem beledigd aan en Jake begint te lachen.

'Grapje,' Zegt hij kalmpjes.

'Neem jezelf mee, dan ben ik verwend genoeg.' Ik glimlach  terwijl Jake mijn gezicht vastneemt en vervolgens zijn lippen plant op die van mij. Opeens horen we iets op de grond vallen. Onze hoofden draaien vluchtig om waar we onze docent voorover gebukt zien staan omdat ze een doosje wasmiddel heeft laten vallen.

'Oeps.' Zegt ze met een ongemakkelijke glimlach.

'Mevrouw Smith?' Vraagt Jake enthousiast.

'Ja, hoi. Let voor al maar niet op mij hoor.' Zegt ze terwijl ze onhandig haar doosje oppakt. Jake lijkt zich niets te boeien over het feit dat ze ons overduidelijk net heeft zien kussen. Waar ik blij mee ben, maar ik weet zelf alleen niet wat ik er van vind...

'Nog sorry voor de vertraging, maar ik en Owen hebben het schilderij eindelijk af.' Zegt hij trots.

'Ik kan niet wachten om hem te zien.' Zegt ze enthousiast.

'Jake? We hebben zo'n beetje seks gehad tegen het canvas. Weet je zeker dat je dat wilt inleveren?' Sis ik in zijn oor. Jake knikt naar me.

'Ja, we zullen hem snel bij je inleveren.' Zeg ik dan met een opgezette glimlach. Voor merendeels omdat ik er nog niet heel zeker over ben.

'Okay top.' Voor zo'n tien minuten zitten we met zijn drieën in stilte te wachten op de was die nou gelukkig gedroogd wordt. Een beetje ongemakkelijk werd het wel. 

Als Jake en ik naar buiten lopen door de donkere straten met het dekbed en onze kleren in een plastic zak regent het zachtjes.

'Ik wil je iets vragen.' Zeg ik en ik kijk hem niet aan.

'Okay.' Zegt Jake duidelijk, zijn stem klinkt serieus. Ik hoop dat hij dit ook serieus kan beantwoorden.

'Waarom,' Ik adem diep in en uit. 'Waarom ging je weg na onze eerste keer seks?' Mijn hart klopt in mijn keel en ik voel mijn handen zweten. Jake stopt plots met lopen. Hij lijkt het een moeilijke vraag te vinden.

'Heel de wereld.' Zegt hij opeens. Hij kijkt me aan met een glimlach. 'Heel de wereld mag het weten.' Hij pakt mijn hand vast.

'Heel de fucking wereld uiltje. Het boeit me niets, maar...' Het blijft weer stil. Jake zucht.

'M'n vader.' Spreekt hij dan. 'Ik wil niet dat hij het weet dat ik... Wat ik ook ben, ik weet niet eens wat ik ben. Ik ben bang om hem teleur te stellen. Ik ben bang om mezelf te identificeren als iets anders dan hetero. Ik ben gewoon, bang.' Ik wrijf met mijn duim over zijn hand heen.

'Owen ben je homo als je een jongen leuk vind?' Ik schud mijn hoofd.

'Je hoeft niet meteen te denken dat je homo bent omdat je een jongen leuk en aantrekkelijk vind.' Jake grijnst.

'Heel aantrekkelijk.' Zegt hij spelend en ik lach even. 

'Het zou natuurlijk kunnen maar dat hoeft niet. Tegenwoordig zijn er zoveel seksualiteiten dat ik van de helft niet eens het bestaan van weet.' Jakes haar vangt kleine waterdruppeltjes wat dit moment op de een of andere manier perfect laat lijken.

'Wat denk je zelf, dat je bent.' Jake kijkt me even aan zonder veel te doen met zijn gezicht.

'Goh, ik weet niet. Ik bedoel, ik heb nooit echt iemand zo aantrekkelijk gevonden als jij.' Ik lach en Jake praat serieus door.

'Ik bedoel, geen meisjes, geen jongens. Nu nog steeds niet trouwens, op jou na dan.' Ik vind het grappig hoe Jake me keer op keer complimenteert zonder er echt bij stil te staan.

'Ik was niet meteen verliefd op je uiterlijk of zoiets maar zodra ik je lichaamshouding zag, en de manier waarop je dingen zei, dingen deed. Ik was verkocht!' Roept hij enthousiast.

Ik begin weer te lopen en ik trek hem mee aan zijn hand.

'Okay, okay. Laten we dit maar even rusten ja? En trouwens, ik weet zeker dat je vader hier echt geen problemen mee gaat hebben.' 

'Oh my god!! Owen! Owen!' 

༄