𝐃𝐫𝐨𝐰𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐑𝐚𝐢𝐧𝐛𝐨𝐰𝐬

25. Pijn

'Ik wil dat jij de leiding hebt over mij. Ik wil dat jij in mij gaat.' Mijn ogen worden groot. Ik heb dit helemaal verkeerd begrepen. 

'O,' Ik bijt op mijn lip. Dit had ik niet zien aankomen. Ik was zo verweken in mijn eigen ideeën dat ik dat van hem nooit er bij betrokken had.

'Ik weet dat het nog al voor de hand ligt als ik... je weet wel. Maar ik wil dat niet.' Legt Jake uit. Ik denk even na, ik in Jake. Ik in Jake terwijl hij kreunend onder mij ligt. Ik lik mijn lippen bij de gedachten.

'Ik hoop dat je het niet erg vindt.' Ik grijns en kijk hem aan.

'Erg?' In een mum van tijd ligt hij met zijn rug op het bed en zit ik op zijn heupen.

'Ik moet even wennen aan het idee maar erg vind ik het zeker niet.' Ik bijt vermakend op mijn lip als ik zie hoe geschrokken Jake naar me kijkt. In pure shock, maar hij geniet er van. Dat kan ik ook zien.

We vertrekken samen in de nacht die begint met een hete zoen die een stuk beter voelde dan de vorige. Misschien omdat we nu beide weten wat we echt gaan doen. En we willen het allebei ook. Onze handen glijden over elkaars lichaam heen en kleding stukken worden teder los gemaakt en weggegooid.

'Jake?' Hij opent zijn ogen. Ik hang boven hem met mijn handen naast zijn hoofd.

'Heb je dit ooit eerder gedaan?' Jake bijt op zijn lip en schudt langzaam van nee.

'Okay.' Fluistert ik en ik plaats een kus op zijn wang.

'Als je wil dat ik stop, zeg dat dan.' Jake knikt en langzaamaan verdwijnt mijn hoofd naar beneden. Ik duw de benen van Jake rustig uit elkaar en begin aan het voorwerk.

Jake lijkt het niet heel pijnlijk te vinden aan zijn gezicht te merken. 

'H-heb jij dit ooit eerder gedaan?' Vraagt hij aan mij. Ik knik.

'Maar toen deed iemand anders het voor mij.' 

'Hoe voelt het? Je weet wel, seks.' 

'Het is in het begin niet zo fijn als aan het einde. Maar als je het vaker doet kun je steeds langer er van genieten.' Jake bijt zenuwachtig op zijn lip en ik neem mijn positie in. 

'Ben je klaar?' Jake knikt vluchtig. Ik druk mijn lippen zachtjes op die van hem en duw mezelf een stukje naar binnen. Jakes hand knijpt het vel in mijn nek een beetje samen.

'Sorry.' Fluistert hij in mijn oor en hij ontspant zijn hand weer.

'Is okay. Dat mag je wel doen. Zo kan ik voelen hoeveel pijn je ongeveer hebt.' Zeg ik hem vertrouwend toe. 

'Ik wil je geen pijn doen.'

'Denk je dat ik jou wel pijn wil doen?' Jake schudt langzaam zijn hoofd.

'Nou dan.' Ik duw langzaam iets verder en de hand die inmiddels handen zijn geworden zitten weer stevig in mijn nek geklemd.

'Fuck.' Hijgt hij. Zulke kleine geluiden geven mij alleen maar motivatie om sneller door te gaan maar ik moet langzaam en voorzichtig met hem zijn.

'Gaat het?' Ik kijk hem aan en hij ziet er vermoeiend uit.

'Ja,' Hij schenkt me op dat moment toch nog een glimlach. Uiteindelijk na een tijdje kan ik eindelijk het tempo nemen wat ik altijd al wilden. We hijgen tegen elkaar lippen aan maar het meeste van de tijd zijn ze op elkaar te bevinden.

Het gevoel dat ik in mijn onderbuik voel is met geen woord te beschrijven. Het is enige wat ik erover kan vertellen is dat ik me misschien nog nooit zo gelukkig heb gevoelt. Jake is van mij, en ik ben van hem. 

Het is raar om niet meer zo alleen door het leven te gaan maar ik klaag niet. Ik hoop alleen dat dit gevoel lang doorgaat. Ik ben erachter gekomen dat nadat ik hem leuk vond misschien nu ook echt van hem houd. Ben ik hier te jong voor? Misschien wel. 

Ik heb lang genoeg gewacht met het vinden van iemand. Ik ben gewoon blij dat ik nu iemand heb.

'Jake?' We liggen naast elkaar op het bed en we zijn beiden bezweet en uitgeput.

'Ja?' Hij draait zich om en kijkt naar me.

'Hoe voel je je?' Hij denkt even.

'Leeg zonder jou.' Ik lach.

'Ja dat kan wel kloppen.' Ik draai zodat ik op mijn buik terecht kom.

'Ik kan je zo ook weer vullen.' Fluister ik in zijn oor. Hij lacht.

'Nee dank je ik ga nu liever slapen.' 

'Okay.' Fluister ik in zijn oor en ik grijp de deken die onder bij onze voeten ligt vervolgens trek ik die over ons heen.

'Welterusten.' Zeg ik nog maar Jake reageert niet meer. Als ik het ligt uit wil maken kan ik zien dat hij al slaapt. Ongelooflijk, hoe ik zijn slaapritme toch heb weten te veranderen.

Diep vanbinnen beginnen de twijfels op te borrelen. Ik bedoel, we waren allebei dronken. Misschien had Jake dit nuchter nooit gewild. En ging het niet allemaal een beetje te perfect?

Maar misschien, ben ik dit morgen wel al allemaal vergeten...

༄